مسئولیت‌هایمان را تقسیم کنیم

وقتی از یكی از همكارانم پرسیدم كه برای منزل جدیدش چه هدیه ای می خواهد ،گفت: «جعبه ابزار».مسئله این بود كه او و شوهرش تازه اسباب كشی كرده بودند و منزل جدید مدتی خالی و بدون رسیدگی مانده بود. حالا هم برای جاهای بلند و سقف ابزاری برای رسیدگی و تعمیرات جزیی می خواست.
من گفتم با این هدیه همسرت خیلی خوشحال می شود كه همه چیز درست شود. همكارم گفت كه همسرش دقت زیادی به این نوع كارها نمی كند. آنچه برایش بیشتر مهم است آشپزی و پختن غذاست و حاضر است در این نوع كارها كمك هم بكند. سپس همكارم برایم توضیح داد كه از دوران كودكی و از وقتی یادش می آید به ساخت و ساز و تعمیرات علاقه مند بوده است.
اما شوهرش بر عكس او علاقه مند به كمك كردن در امر پختن غذا بوده و به ابداعات خوبی در آشپزی می پرداخته. این دو توانسته بودند زندگی خوبی را با همكاری یكدیگر ایجاد كنند.
این مسایل برای من جالب بود، زیرا از ۴ ماه گذشته تاكنون قاب پنجره ما خراب شده بود و من همچنان در انتظار بودم تا شوهرم آن را تعمیر كند. شاید هم لازم بود من هم یك جعبه ابزار برای خودم تهیه كنم.
آن روز به این فكر افتادم كه چه ایرادی دارد كه خانم ها به تعمیر لوازم خانه یا هر جایی كه لازم دارند بپردازند و آقایان هم در مورد طعم و چاشنی ها و تغییراتی كه می توان در غذاها داد مهارت داشته باشند.
بسیاری از خانم ها هستند كه خط قرمزی بین كارهای منزل و بیرون از منزل می كشند و نه خود در بیرون از منزل یا برخی از كارهای فنی داخل به شوهرشان كمك می كنند و نه اجازه دخالت در امور داخلی از جمله طعم و تنوع در غذاها را به همسرشان می دهند.
ما عادت كرده ایم بگوییم برخی كارها مردانه است و برخی دیگر زنانه. و اگر كسی غیر از این عمل كرد برایمان عجیب و نامتعارف خواهد بود.
حتی گاهی اوقات والدین در تقسیم مسئولیت های منزل صرفا خرید و كارهای فنی را از پسرانشان می خواهند و آنها را طوری عادت می دهند كه حتی پس از غذا خوردن و بردن بشقاب به اتاقشان آن را به آشپزخانه برنمی گردانند و در عوض دختران فقط به مادر كمك می كنند و در برنامه ریزی هزینه های منزل یا حتی مخارج شخصی هیچ تجربه ای ندارند.
در صورتی كه من فكر می كنم آموختن و یاد گرفتن هر كاری تا حدی كه به علاقه و توان ما ربط داشته باشد مفید است و موجب می شود كه در زندگی مشترك خود نیز باری را از روی دوش همسرمان برداریم. و از طرف دیگر برای انجام برخی كارهای به ظاهر مردانه یا زنانه به شخص خاصی وابسته نباشیم.
در مواردی نیز این طرز تفكر غیرمستقیم القا می شود. یعنی خانم تمام مسئولیت های داخلی را به عهده می گیرد و آقا هم وظیفه تامین معاش را. به این ترتیب فرزندان هم همین طور بار می آیند.
در برخی از خانواده ها والدین به فرزندان می گویند شما فقط درس بخوانید و هیچ كار دیگری نكنید. ما همه كارها را انجام می دهیم. در این صورت چگونه می توان انتظار داشت فرزندان همكاری و قدردانی از زحمات را بیاموزند.
از طرف دیگر در خانواده هایی كه حد و مرز هر كاری مشخص است فرزندان نیز عموما افرادی زیاده خواه و وابسته بار می آیند. بهترین كار تقسیم مسئولیت ها و كارها بین تمام اعضای خانواده با توجه به قابلیت ها و تواناییهایشان است.
وقتی اكثر كارها با همكاری تمام افراد خانواده انجام شود هم لذت بیشتری برده می شود- هم خستگی كار كمتر می شود و یك نفر قربانی هزینه ها یا آماده كردن غذا و شستن و تمیز كردن نمی شود و در عین حال نیز فرزندان از آنجایی كه در دوران كودكی كارهایی را انجام داده اند هم در قبال زحمات والدین قدردان تر می شوند و هم این كه در آینده و پس از استقلال خود فشار كمتری را متحمل می شوند.
البته ما منكر این نیستیم كه برخی از كارها و مشاغل از نظر قدرت بدنی یا شرایط خاص كار متناسب با مردان یا زنان است. اما منظور ما همكاری و تعامل در اعضای خانواده است كه نه تنها تاثیر این همكاری در انجام شدن بهتر كارها دیده می شود بلكه از نظر روحی نیز اعضای خانواده را به یكدیگر نزدیك تر كرده و موجب می شود صمیمیت بیشتری میانشان برقرار شود.

منبع : روزنامه کیهان