نکاتی درباره ارتباط سالم با همسر

یکی از لذت بخش ترین تجربه های زندگی مشترک این است که حرف مبهمی را بزنید و بدانید که همسرتان دقیقا منظور شما را می فهمد.توانایی در صحبت خودمانی، ایما و اشاره، نکته گویی و نظایر آن، نشانه نزدیکی و صمیمیت است. همین طور گفت وگویی که پایان خوش دارد، نشانه صمیمیت است. طرفین می دانند که دیگری چه می گوید و به تدریج از اینکه می توانند آزادانه حرف بزنند و منظور یکدیگر را بفهمند، لذت می برند، اما در ازدواج های ناموفق، لذت گفت وگو در فضای شکایت ها و گله مندی های خشمگینانه و سوء تفاهم ها گم می شود و جای اشارات دلنشین و خوشایند را نگاه های خیره و اشارات انتقادی و بهانه گیری ها و تهدیدها پر می کند. راستی چه اتفاقی می افتد؟ چرا صحبت های دلنشین از دست می روند؟
مسئله اینجاست که شیوه های متفاوت صحبت، منافع و چشم اندازهای متفاوت و سوء تفاهم ها به مرور روی هم انباشته می شوند و آهنگ دلپذیر صحبت را تغییر می دهند. زن و شوهر ممکن است هنگام صحبت با وجود حسن نیت، به بیراهه بروند. به جای صحبت نرم و ملایم، با هم مشاجره کنند و چون یکی از آنها به قصد سبک کردن فضای سنگین صحبت، به شوخی حرف بزند، دیگری چنان واکنش نشان دهد که انگار در شوخی هم قصد و شری در کار بوده است. در این شرایط هر اقدامی برای تلطیف فضای صحبت، نتیجه معکوس می دهد. هم صحبتی زن و شوهر برای رشد و بقای احساس صمیمیت آنها نقش قطعی دارد، اما متاسفانه برخی از زوج ها مهارت های لازم برای گفت وگو با یکدیگر را ندارند و بی آنکه بخواهند گرفتار سوء تفاهم و دلسردی و تکدر خاطر می شوند.
در اینجا به چند نمونه از مسائل و مشکلاتی که بر سر راه گفت وگوی موثر همسران وجود دارد اشاره می کنیم:
▪ مسئله: نمی توانم با همسرم صادق باشم.
▪ مسئله: نمی توانم خودم باشم.
بسیاری از اشخاص مدعی اند که نمی توانند با همسرشان راحت صحبت کنند، باید احتیاط کنند مبادا حرفی بزنند و همسرشان را ناراحت کنند. خانمی شکایت می کند که «وقتی به شوهرم حرفی می زنم واکنش بسیار بدی نشان می دهد. باید مواظب باشم، باید روی کلماتم فکر کنم».
برای آموختن شیوه های جدید صحبت با همسر خود، کلمات را با سیاست و با رعایت همه جوانب ادا کنید و بکوشید لحن خوشایندی داشته باشید. می توانید اگر خواستید یاد حرف های شیرین روزگار قبل از ازدواج بیفتید. استفاده از این طرز صحبت در مناسبات زناشویی، به خصوص اگر در برخورد با همسر خود لحن انتقادآمیز دارید، ساده نیست. در این صورت برای ایجاد تغییر باید تلاش بیشتری کنید. شکستن عادت ها ساده نیست، اما با یاد گرفتن الگوهای جدید می توانید بدون کنترل و با طیب خاطر با همسرتان حرف بزنید.
▪ مسئله: «همسرم مرتب سر من داد می کشد».
به اعتقاد بعضی ها بلند صحبت کردن همسر، نشانه عصبانیت و حتی ضعف اخلاقی است. در این مورد زن و شوهر می توانند با گفت وگو مسئله بلند صحبت کردن را حل کنند. زن یا مردی که از صدای بلند همسرش رنجیده، باید این احتمال را در نظر بگیرد که ممکن است بلند صحبت کردن همسرش را اشتباه تفسیر کرده باشد. از سوی دیگر همسر نیز می تواند لحن صدای خود را ملایم تر کند. راه حل بهتر این است، کسی که از صدای بلند همسرش ناراحت می شود، به آن حساسیت نشان ندهد. می تواند به ملایمت اعتراض کند، اما رنجشی به دل نگیرد.
▪ مسئله: «شوهرم فقط به خودش فکر می کند و به صحبت های من گوش نمی دهد».
بسیاری از زن ها انتظار دارند شوهرانشان از احساسات خودشان حرف بزنند، این موجب می شود که آنها به شوهرانشان صمیمیت بیشتری احساس کنند. واکنش احساسی زن و مرد نسبت به فراز و نشیب های زندگی، به آنها احساسی از وحدت و انسجام می بخشد. بسیاری، احتیاط در ابراز احساسات از سوی مردها را یکی از اشکالات عمده آنها می دانند. بسیاری از خانم ها هم درباره همسرشان همین نظر را دارند: «شوهرم مثل آهن سرد و خشک است. اگر احساساتش را بروز می داد خیلی بهتر می شد». اما اغلب شوهرها، احتیاط در ابراز احساسات را دلیل نقص و ضعف نمی دانند. مردها در مقایسه با زن ها اغلب خویشتن نگری کمتری دارند و احتمالا به قدر زن ها از احساسات خود آگاه نیستند. مردی که به احساسات همسرش توجه می کند، به احساسات خودش هم حساس می شود.
▪ مسئله: «با هم صحبت می کنیم، اما صحبت ما سرد و بی روح است».
مسئله این است که طرفین موضوعات مورد علاقه یکدیگر را مطرح نمی کنند. از آن گذشته طراوت و شادابی گفت وگوهای اوایل آشنایی، دیگر وجود ندارد و طرفین برای جلب نظر یکدیگر اقدامی نمی کنند. دلیل دیگر این است که زن و شوهر نتوانسته اند گفت وگو برای حل مشکلات را از مکالمات خوشایند جدا کنند. بنابراین وقتی یکی از آنها با تعریف محبت آمیزی شروع می کند، دیگری ممکن است فرصت را برای طرح یکی از گرفتاری های خود مناسب بپندارد، در نتیجه گفت وگوی محبت آمیز و لذت بخش کمیاب می شود.

منبع : روزنامه کارگزاران