پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا


زندگی، عشق و دیگر هیچ


زندگی، عشق و دیگر هیچ
● بررسی عوامل موثر در پایداری عشق در زندگی مشترک
همه ما در زندگی خواهان روابط گرم و صمیمی هستیم. همه می خواهیم روابط موفق داشته باشیم. اما با وجود این خواستن ها اغلب در برآورده ساختن نیازمان ناتوان هستیم. زوج های بسیاری هستند که در اوج عشق و دوست داشتن از یکدیگر فاصله می گیرند و در گرداب تنهایی اسیر می شوند.
برخلاف نظر بسیاری، روابط به دلیل اختلاف نظر های بزرگ و پیچیده متلاشی نمی شود؛ واقعیت مساله دیگری است. در اغلب موارد دیوار بی تفاوتی و رخوت و نومیدی بدون اینکه طرفین متوجه باشند، به آرامی و بدون سروصدا بین زوجین کشیده می شود. دانستن اینکه چه مواردی باعث بروز شکاف در روابط می شود می تواند تاثیر بسزایی در بهبود آن بگذارد.
پایدار نگه داشتن یک رابطه موفق نیاز به همکاری متقابل زوج دارد. اینکه فقط یک نفر وظیفه اش را به خوبی انجام دهد چندان موثر نیست زیرا بعد از مدتی تمامی عشق و علاقه ای که وی برای همسرش در زندگی صرف کرده، در ذهنش به نوعی از خود گذشتگی تعبیر می شود که در درازمدت بستر بروز شکاف و فاصله را فراهم می کند.
برای داشتن یک رابطه سرزنده و با نشاط باید بپذیریم که عشق بایستی خودجوش باشد نه اینکه همچون یک سرم خوراکی هر چند ساعت یک بار یا بسته به نیاز تزریق شود.
دنبال اکسیر برای افزایش علاقه میان خود و همسرتان نگردید. احساس صمیمیت را در خود تقویت کنید. داشتن صمیمیت در روابط زناشویی نقش اساسی ایفا می کند؛ زیرا محدودیت ها و یا اوج توانایی اشخاص را در دوست داشتن نشان می دهد.
صمیمیت مستلزم اعتماد و اطمینان است. باید مطمئن باشیم که می توانیم بیشترین آسیب پذیری های خود را به طرف مقابل ارائه کنیم و از سوی دیگر آسیب پذیری های طرف مقابل را بدون هیچ گلایه و شکایتی بپذیریم. داشتن ارتباط متقابل نه تنها در ازدواج که در تمامی روابط موفق اصل اساسی به شمار می رود.
بسیاری از زوج ها به دلایلی نظیر ترس از تحقیر شدن، رد شدن، ترک شدن، از دست دادن احساس هویت و ترس از ایجاد وابستگی از ایجاد صمیمیت فرار می کنند. به طور کلی زن ها در مقایسه با مردها بهتر می توانند صمیمیت خود را نشان دهند اما اغلب ترس از دست دادن استقلال و هویت مانع از بروز علاقه به همسرشان می شود. در عوض مردانی نیز هستند که از وابسته شدن هراس دارند و به همین خاطر از ابراز صمیمیت دوری می جویند. در همه این حالت ها باید علت هراس را فهمید و با آن مقابله کرد.
فراموش نکنید که ریشه تمام این ترس ها در وجود خود شما پنهان است. برای حفظ عشق در یک رابطه ابتدا باید خودتان را قبول کنید و دوست بدارید. اگر ارزش ها و احساسات خود را نادیده بگیرید طرف مقابل هم هیچ گونه توجهی به آنها نمی کند و آن وقت شما می مانید و با حجمی از نیازهای عاطفی که هیچ وقت بر زبان نیاورده اید. بر زبان آوردن خواسته ها، موضوع بسیار مهمی است که اغلب زوج ها از انجام آن غافلند. فراموش نکنید که همسر شما قدرت فکرخوانی ندارد. اگر نگویید که گرسنه هستید کسی برایتان غذا تدارک نمی بیند.
یکی از خیالات واهی در مورد عشق این است که زوج ها گمان می کنند همسرشان باید بتواند در همان لحظه فکر وی را بخواند و به نیازش پاسخ مثبت دهد. شاید این در کتاب ها و فیلم ها مصداق داشته باشد ولی در زندگی روزمره که پر از مشکلات کاری و شغلی است داشتن چنین انتظاری از همسر بسیار تاسف انگیز است. بعضی ها توقع دارند همسرشان بدون اینکه آنها حرفی به زبان بیاورند از خواسته او اطلاع حاصل کند در غیر این صورت او بدون شناخت است و هیچ گونه درکی نسبت به همسرش ندارد. ولی واقعیت این نیست.
زوج های موفق خواسته ها و انتظارات خود را به صراحت می گویند. در مورد توقع و انتظاراتشان با هم صحبت می کنند و اگر اختلافی پیش آمد آن را به زمان دیگری موکول می کنند تا با همدیگر به توافق برسند.
عشق زمانی معنا دارد که همسر شما خواسته ای را که از او انتظار دارید با کمال میل و از سر دوست داشتن برایتان برآورده سازد نه اینکه از روی فراست تمام آنچه در مخیله شما می گذرد را بیرون بریزد، مساله مهم دیگری که در بسیاری موارد به عدم صمیمیت بین زوجین ختم می شود از بین رفتن استقلال و فردیت فرد است. معمولاً بعد از ازدواج استقلال زوج ها کم می شود، اگر فرزند هم داشته باشند روز به روز وابستگی بیشتر می شود و گاهی افراد احساس خستگی می کنند. زوج های موفق، آنهایی هستند که فردیت خود را حفظ می کنند و می دانند حتی اگر به هم علاقه داشته باشند، گاهی احساس خستگی می کنند.
آنان یکدیگر را تشویق می کنند تا همیشه «ما» نباشند و زمانی هم برای «خود» داشته باشند و به کارهای مورد علاقه خود بپردازند. بدین ترتیب استقلال فرد حفظ شده و زندگی از حصاری که فرد در آن حس آزادی اش را از دست می دهد خارج می شود.برای حفظ روابط عاشقانه در ازدواج بایستی تلاش کنید. اگر می خواهید زندگی تان طراوت سابق را داشته باشد باید همپای همسرتان رشد کنید.
مسلماً فردی که امروز با او ازدواج می کنید، شش هفت سال آینده متفاوت تر از گذشته خواهد بود. زوج های موفق می دانند که یکی یا هر دو در طول زندگی تغییر می کنند و قواعد عوض می شود. پس لازم است تغییر کنید تا بتوانید روابط در حال تغییر را عوض کنید. هر یک از طرفین باید یاد بگیرند که چگونه می توانند احساسات طرف مقابل خود که روز به روز و هفته به هفته تغییر می کنند، را درک کنند.
احساسات مشابه عکس العمل های متفاوتی را در افراد مختلف برمی انگیزد. پایه و اساس یک ازدواج موفق بر روی درک متقابل از احساسات یکدیگر و نه بی توجهی نسبت به آنها، بنا می شود. اگر چنین درکی وجود نداشته باشد، به مشکل برمی خوریم.
گاهی پیش می آید که حتی خودتان نیز تحلیل درستی از احساسات شخصی تان ندارید، در همین حال از همسر خود انتظار دارید که شما را درک کند. اگر کمی دقیق تر با این مساله برخورد کنید، متوجه خواهید شد که این انتظار شما از نظر منطقی امر درستی به شمار نمی رود.بد نیست به جای خرده گرفتن به همسرتان کمی هم خود را نقد کنید. کم و کاستی های زندگی تان را مورد بررسی قرار دهید و برای آنچه به بهتر شدن وضعیت زندگی تان کمک می کند بکوشید. سرزنش های گاه و بیگاه را کنار بگذارید.
قرار نیست حالا که از مجردی درآمده اید همه تقصیرهای زندگی تان را به گردن فرد دیگری که نقش همسر را بازی می کند بیندازید. هدف ما از سرزنش کردن ایجاد تغییر در دیگران است ولی باید بدانیم ابتدا باید در خودمان تغییرات حاصل کنیم.
سرزنش کردن دیگران از موشکافی اخلاقی خودمان بسیار آسان تر است اما به همان نسبت پیامد هایش ملال انگیزتر خواهد بود. سرزنش کردن همسر در او احساس گناه به وجود می آورد و نوعی احساس بد بودن که به رنجش خاطر او منجر می شود که نه تنها تاثیر مثبتی در روند تغییرات او نخواهد داشت که از میزان محبت او می کاهد.
این را هم از یاد نبرید که ازدواج مسابقه فوتبال نیست که حتماً یک طرف برنده باشد و طرف مقابل با سرافکندگی زندگی را ترک کند. در صورت بروز هرگونه اختلاف نظر و سلیقه، آن را بـه شیوه سازنده و ثمربخش حل و فصل کنید که شامل تمرکز بـر دغدغه های هر دو فرد و یافتن گزینه ها و راه هایی باشـد کـه هـر دو طـرف منتفع شده و به خواسته هایشان دست یابند.
تقریباً در هـر اخـتـلاف یـک نفر احساس می کند که مورد بی مهری، بی احترامی و بی توجهی قرار گرفته است. در ازدواج نباید ایـن چـنـین باشد که همواره یک فرد برنده و فرد دیگر بازنده شود. صمیمیت بین زوجین باید به گونه ای باشد تا حس تحکم و سلطه جویی را از بین ببرد و در عوض بسته های انرژی مثبت را ما بین آن دو رد و بدل کند.
منبع : روزنامه شرق


همچنین مشاهده کنید