میوه های آسمانی فوتبال

کینو و موردیلو دو کاریکاتوریست بزرگ آرژانتین دقیقاً در یک روز متولد شدند. موردیلو در اظهارنظری در مورد این موضوع گفته بود، معلوم نیست چه اتفاقی در صور فلکی افتاده که تاریخ تولد دو کارتونیست مطرح آرژانتین در سطح جهان یکسان است.
واقعیت این است که تولد یک نابغه نعمتی است که خداوند آن را به زمین می بخشد. این خداوند است که افسانه ای مثل مارادونا را به فوتبال ارزانی می کند. بدون شک این نظریه که نمی توان در مدارس فوتبال مارادونا ساخت درست است. همان طور که کینو و موردیلو در کلاس های هنری تبدیل به بزرگان جهان نشدند.
سال هاست که از ظهور و بازنشستگی پدیده ای به نام «دیه گو آرماندو مارادونا» می گذرد. ستاره ای که مشخص نیست روزگار تا کی برای «یکه گی» اش صبر می کند. در این سال ها البته ستارگانی مثل رونالدو، زیدان و رونالدینیو تنور فوتبال را گرم نگه داشته اند.
اما مثل روز روشن است که جایگاه مارادونا همچنان محفوظ مانده. یک نکته قابل اشاره و پراهمیت اتفاقی است که در آرژانتین افتاده؛ کشوری که عشق فوتبال هایش در هیجان ظهور یک مارادونای جدید می سوزند.
آنها و فوتبال نویس های شان با درخشش هر پدیده از تولد مارادونایی جدید حرف می زدند. ولی پابلو آ یمار، خوان رومن ریکلمه، آریل اورتگا، کارلوس ته وس و خیلی های دیگر نه تنها هرگز مارادونا نشدند بلکه به گرد پای او در اجرای آن هنر ناب نرسیدند. امروز اما نوبت به لیونل مسی رسیده است؛ کودک رنجور سال های پیش که حالا در اسپانیا می درخشد.
او یکی از آنهایی است که به مجرد چند نمایش خوب طبق معمول به صف «مارادوناهای آینده» پیوست ولی او برخلاف بقیه کسی را ناامید نکرد و از خودش نشانه هایی را بروز داد که بسیاری تکرار افسانه مارادونا را بتوانند باور کنند. حتی خرافاتی ها شک ندارند مارادونای جدید بالاخره از راه رسیده. آنها ما را به «نشانه ها» ارجاع می دهند؛ نشانه هایی واضح و روشن که ثابت می کند لیونل مسی احتمالاً همان استعدادی است که خدا نبوغ مارادونا را در ساق هایش قرار داده؛ کسی که نعل به نعل شاهکارهای استاد را تکرار می کند. این همه شباهت نشانه دقیقی نیست؟
۱) لیونل مسی مقابل ختافه وسط زمین صاحب توپ می شود، دقیقاً همانند مارادونا می چرخد و بازیکن مقابلش را رد می کند. پشت سر هم همه را دریبل می زند.
مسی وقتی به دروازه بان ختافه می رسد می تواند کار را تمام کند. اما انگار اراده ای متافیزیکی او را به جلوتر می خواند و حسی به مسی می گوید تاریخ فوتبال را با نام افسانه اش مارادونا تکرار کند و لحظه ای بعد مسی دروازه بان را هم رد و شاهکارش را تکمیل می کند. این بدلی از گل تاریخی مارادونا مقابل انگلیس است.
۲) این بار در داربی کاتالونیا مسی حرکت معروف «دست خدا»ی مارادونا را تکرار می کند. یک گل با ضربه دست از روی سر دروازه بان خیلی شبیه به آنچه مارادونا در همان بازی بزرگ آرژانتین - انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی مکزیک به ثمر رسانده بود. گلی که انگلیس را تحقیر کرد و عامل صعود آرژانتین به نیمه نهایی شد.
مسی مخفف مسیا است و مسیا به معنای مسیح. انگار مارادونای جدید خلق شده تا خاص باشد و به همه آنهایی که انتظار می کشیدند کد بدهد.
لیونل مسی مانند ستاره بزرگ که روزگاری در بارسلونا بود حالا در تیم بزرگ منطقه کاتالان حضور دارد. او می تواند چهره بزرگ مملکتش در سال های جدید باشد. او هموطن هم تبارانی است که در دنیا شهرت و محبوبیت زیادی دارند. محبوبیتی که همواره به شکل خاص و با اتفاقات بزرگ برایشان به دست آمده. او هم ملت ارنستو چه گوارا است و هموطن اویتا پرون و از همه مهم تر دیه گو مارادونا که حالا خود با حرکاتش یادآور حرکات ساق های استاد است.
او حالا راه دیه گو آرماندو مارادونا را می رود. در حالی که تنها ۱۹ سال سن دارد در اوج است. شاید او بتواند ستاره بزرگ فوتبال شود. نه ستاره ای که فقط بهترین بازیکن جهان می شود یا نه ستاره ای که قهرمان جهان می شود. ستاره ای که در ذهن ها نامش ثبت شود. ستاره ای که نامش به لیست اصلی نفرات برتر تاریخ اضافه شود. نه اینکه بعد از چند سال دوباره فراموش شود.
شاید شما هم مثل ما به جمع خرافاتی ها پیوسته باشید. آنهایی که عقیده دارند، مارادونای شماره دو بالاخره از آستین روزگار بیرون آمد. او هم یک آرژانتینی است. یکی از همان ها که فوتبال شان آمیزه ای از شور و تکنیک و گرمای لاتین است. آنها میوه های آسمانی فوتبال هستند. همان ها که برای چشیدن طعم شان باید سال های سال صبر کنید. شاید یک دهه، شاید دو دهه و شاید بیشتر. خوش به حال آنهایی که در عصر مارادونا و مسی زندگی کرده اند.

آرش محمدی

منبع : روزنامه شرق