هجوم سرمایه‌گذاران غربی به لیبی پس از یک دهه غیبت

پس از یک دهه تحریم لیبی، روابط اقتصادی این کشور و سرمایه گذاران خارجی به سرعت گسترش می یابد.
به گزارش شانا، خبرگزاری فرانسه از پاریس در گزارشی نوشت: فروش بخش بزرگی از شرکت نفتی «تام اویل» لیبی به یک شرکت سرمایه گذاری آمریکایی به قیمت ۴ میلیارد یورو، آخرین مورد از جلب سرمایه گذاران خارجی به لیبی است.
در پی انفجار هواپیمای مسافربری بویینگ ۷۴۷ در ۲۱ دسامبر ۱۹۸۸ بر فراز شهر «لاکربی» اسکاتلند و کشته شدن ۲۷۰ مسافر آن و متهم شناخته شدن لیبی در این ماجرا، این کشور مورد تحریم سازمان ملل متحد و آمریکا قرار گرفت و شرکت های خارجی خاک آن کشور را ترک کردند.
روابط دیپلماتیک لیبی و جامعه بین الملل به تدریج از سال ۲۰۰۳ از سر گرفته شد. در همین سال معمر قذافی، رهبر لیبی، طرحی مبنی بر خصوصی سازی ۳۷۵ شرکت دولتی و در درجه اول شرکت های فعال در زمینه انرژی و بانک ها را ارائه کرد و به این ترتیب سوسیالیسم در این کشور ورق زده شد.
لیبی، دومین تولیدکننده نفت در آفریقا است و ذخایر غنی از گاز طبیعی و نفت خام در اختیار دارد.
شرکت های نفتی از سراسر دنیا به مناقصه هایی که در چند سال اخیر در لیبی برگزار شده است، پاسخ مثبت داده و حضوری چشمگیر در آنها داشته اند. از جمله این شرکت ها می توان به شرکت «اکسون موبیل» آمریکا، شرکت انگلیسی- هلندی «رویال داچ – شل» و شرکت «بی.پی» انگلیس اشاره کرد.
«بی.پی» که در سال ۱۹۷۴ لیبی را ترک کرده بود، چندی پیش قراردادی ۹۰۰ میلیون دلاری در زمینه صادرات گاز با این کشور امضا کرد.
فرانسیس پرن، سردبیر مجله تخصصی «نفت و گاز عرب» در این باره گفت: شرکت های آمریکایی، اروپایی و روسی برای سرمایه گذاری در لیبی سر و دست می شکنند، اما فقط این کشورها به لیبی علاقه مند نیستند، بلکه شرکت های چینی و هندی نیز در لیبی حضور دارند.
وی افزود: شرکت هایی که لیبی را ترک کرده بودند، به این کشور بازگشته اند و آنها که در زمان تحریم همچنان در این کشور باقی مانده بودند، خواستار میدان های بیشتری برای استخراج هستند.
بنا بر این گزارش، بیشتر شرکت های اکتشاف و تولید نفت اروپایی در طول مدت تحریم لیبی این کشور را ترک کرده بودند به جز شرکت «توتال» فرانسه و «رپسول» اسپانیا که هرگز خاک لیبی را ترک نکردند.
پرن در ادامه گفت: در لیبی، روند مذاکرات معمولا طولانی و دشوار و روند اداری این کشور نیز پردردسر است اما به قراردادها احترام گذاشته می شود و قراردادها رعایت می شوند؛ بر خلاف کشورهایی مانند روسیه، ونزوئلا یا بولیوی که در آنها شرکت ها تحت فشار قرار داده می شوند و بیشتر مجبور می شوند بار دیگر در باره قراردادها مذاکره کنند و قراردادهای پیشین بیشتر به ضرر شرکت ها بازنگری می شوند.
وی افزود: به همین دلیل، لیبی زمینه ای بسیار جذاب برای فعالیت شرکت های نفتی دارد.
گزارش شانا به نقل از خبرگزاری فرانسه می‌افزاید: فقط بخش انرژی لیبی نیست که به روی سرمایه گذاران خارجی باز شده است؛ بسیاری از دیگر بخش ها که تا قبل از تحریم های بین المللی فقط در اختیار دولت لیبی بود، از جمله بخش های کشاورزی، شیمی، متالورژی، تلفن و بانک، هم اکنون مشمول خصوصی سازی شده اند.
قذافی همچنین در تلاش است کشور خود را به سازمان تجارت جهانی وارد کند و متعهد شده است مذاکراتی را در این باره انجام دهد.
روند عادی سازی روابط لیبی و جامعه بین الملل که در مه ۲۰۰۶ با عادی شدن روابط این کشور و آمریکا جنبه کاملا رسمی به خود گرفت، با تحویل دادن دو فرد مشکوک به دست داشتن در حادثه لاکربی به دادگستری انگلیس در سال ۱۹۹۹، سپس تعهد معمر قذافی به گسترش ندادن بمب اتمی و سلاح های کشتار جمعی در سال ۲۰۰۳ آغاز شد.
البته روابط لیبی و اتحادیه اروپا هنوز به طور کامل عادی نشده است، زیرا نامعلوم بودن سرنوشت کادر پزشکی بلغار و فلسطینی که در شهر بندری «بنغازی» زندانی هستند، همچنان مانعی فراروی عادی سازی روابط لیبی و اروپا است.

منبع : شبکه اطلاع رسانی شانا