درس هائی از زندگی

● ارزش وقت واستفاده‏ٔ مطوب از آن
نقش چندین عامل در دستیابی به موفقیت، چنان مؤثراست که افراد، خواهان پیروزی، چاره‏ای ندارند چز این که‏آن‏ها را بشناسند و مورد مطالعه دقیق قرار دهند وحاصل یافته‏های خود را به کار گیرند. یکی از این‏عامل‏های کلیدی ‌”وقت‌“ می‏باشد.
مقصود از وقت، در این جا پاره‏ای از آن مقطع زمانی است‏که از تولد تا پایان زندگی هر انسانی را در بر می‏گیرد. ئقت‏برای همه افراد، ارزش و اهمیت یکسانی ندارد. بسیاری‏آن را چنان به باد می‏دهند که گوئی همیشه زنده‏اند وگروهی که بیشتر گرامی‏اش می‏دارند، آن را با پول و طلا،هم سنگ می‏شمارند. به نظر می‏رسد که حتی این گروه، ازیاد می‏برند که پول و طلا را می‏توان دوباره به دست آورد،اما وقت از دست رفته را نمی‏توان باتمام پول و طلاهای‏دنیا باز گرداند.
این هدیه‏ٔ بزرگ، یکی از باارزش‏ترین و گران قدرترین‏منابع و سرمایه‏های بالقوه‏ٔ ما انسان‏ها می‏باشد. بدیهی‏است که بودن مان و همه‏ٔ آن‌چه را که می‏خواهیم انجام‏دهیم، بشویم و داشته باشیم؛ تنها با داشتن وقت، امکان‏پذیرست. بدون استفاده از ساعت‏ها، روزها، هفته‏ها، ماه‏ها و سال‏های ع مرمان، نمی‏توانیم یاد بگیریم،خدمت کنیم، بیافرینیم، مهر بورزیم و صاحب چیزی‏بشویم یا از آن چه که موجود است، بهره بگیریم.
این‏سرمایه‏ٔ بزرگ که بستر هستی و زمینه‏ٔ همه‏ٔ ‏فعالیت‏های‏مان می‏باشد، هم چون امانی است که اگرناگهانی هم ربوده نشود، سرانجام پس گرفته خواهد شد. این منبع کمیاب که حتی یک صدم ثانیه‏اش نیز می‏تواندفرصت زندگی، پیام رسانی، درخشش و اثرگذاری فراهم‏کند، تنها مدت کوتاهی در اختیار ماست. کوتاهی آن تا آن‏چا حقیقی است که حتی مادران دلسوز هم برای فرزندان‏ دلبندشان، عمر صدوبیست ساله آرزو می‏کنند نه بیشتر!؟
براساس این حقیقت‏ها، ‌”داشتن آگاهی از ارزش وقت، جلوگیری از به هدر رفتنش و به کارگیری شایسته‏ٔ آن درجهت رسیدن به آززوها، سومین راز پیروز می‏باشد.‌“
انسانی که به این راز پی برد و خواهان موفقیت باشد،جست وجو و مطالعه در زمینه‏ٔ جلوگیری از اتلاف وقت‏واستفاده‏ٔ درست از آن را جزو آموزش‏ها اولیه ومقدمات کار خود قرار می‏دهد.
برای استفاده‏ٔ شایسته از وقت، اولین قدم را آن‌گاه برمی‏دارید که فعالیت‏های روزانه‏ٔ خود را مورد مطالعه قرارمی‏دهید. با این بررسی می‏خواهید که وضع موجودتان‏رابدانید، عادت‏های کاری خود را بشناسید و دریابید که باچه تغییرها و یادگیری هائی می‏توانید به وضع مطلوب‏برسید.
انجام کارهای زیر، شما را در رسیدن به این مقصود کمک‏می‏کند:
یک یا دو هفته، فعالیت ساعت‏های بیداری خود رابررسی کنید تا ببیند چه مقدار از وقت‏تان صرف چه‏کارهائی می‏شود حاصل بررسی را در جدولی یادداشت‏کنید.
کارها، رابطه‏ها، سرگرمی‏ها، تلفن‏ها به فکر فرورفتن‏ها،بحث و جدل‏ها، سرگرمی‏های رایانه‏ای، دنبال کاغذ یاپرونده‏ای گشتن، نحوه‏ٔ استراحت و کلیه‏ٔ ‏فعالیت‏های‏تان را در طول این مدت مورد مطالعه قراردهید و ببینید با حذف کردن و یا کاهش دادن کدام یک‏می‏توانید بیشتر به کار باارزش‏تر خود بپردازید و بربازدهی خود بیفزائید.
با توجه به اطلاعاتی که به دست آورده‏اید نظم لازم رادر محیط یا میز کارتان به وجود آورید فعالیت‏های مهم ودنباله‏دار و بلند مدت خود را که برای رسیدن به هدف تان‏لازم هستند، بنویسید و به فعالیت‏های کوچک‏ترین تقسیم‏کنید؛ سپس ترتیب این فعالیت‏ها، منبع‏ها و مدت دوتاریخ اجرای‏شان راتخمین بزنید و در دفتری یادداشت‏کنید.
از این فعالیت‏های کوچک شده برنامهٔ ماهانه، هفتگی‏و روزانه بسازید و برای اجرا در تقویمی وارد کنید درپایان هر روز لیستی از کارهائی که باید روز بعد انجام شودتهیه نمائید و در محل کار و معرض دیدتان قرار دهید.
سعی کنید کارهای روزانه را طبق برنام و به ترتیب‏ اولویت انجام دهید. عادت کنید که اگر در طول روز وضع‏غیرمنتظره‏ای پیش آمد و کار برنامه‏ریزی شده انجام شد،آن را روز بعد یا در طول همان هفته، به انجام رسانید.
در پایان هر هفته، کارهای انجام شده را با برنامه‏ٔ نوشته شده و برنامه‏ٔ کلی مقایسه کنید تا اگر تغییری لازم‏است، انجام دهید و از پیشرفت خود اطمینان حاصل‏کنید.
اگر در پایان هفته، خوب کار کرده و پیشرفت داشته‏اید،
با دیدار از یک خویشاوند یا دوست، خواندن یک کتاب‏جالب، دیدن یک فیلم، تماشای یک مسابقه ورزشی یاهر فعالیت ساده‏ای که به شما لذت می‏دهد به خودتان‏پاداش دهید.
شاید تعجب کنید اما لزومی ندارد که فقط دیگران به شماپاداش دهند. آنان ممکن است اشتباه کنند ولی شماخودتان می‏دانید که چه وقت سزاوار پاداش می‏باشید.دادن پاداش مشروط به خود را آزمایش کنید.
خواهید دید که روش موثری برای کارآمدتر شدن است‏خلاف آن هم صادق است تنبل‏ها، تنبل‏تر می‏شوند چون‏بدون آن که کار مفیدی ارائه دهند دیگران به آنان یا آنان به‏خودشان پاداش می‏دهند!!
به طور کلی، شناخت ویژگی‏های خود، سالم و ورزیده‏ماندن، داشتن هدف ارزشمند و منظم بودن و سامان‏بخشیدن به وسایل و مدارک محیط کار، مشخص کردن‏کارهای مهم ماهانه، هفتگی و روزانه، انجام دادن کارهای‏مهم هر روز در همان روز، عقب نینداختن تصمیم‏گیری،نپذیرفتن کار و مسئولیت‏های دیگران، ‌”نه‌“ گفتن به‏فعالیت‏های بی حاصل یا کارهائی که شما را به هدف‏تان‏نزدیک‏تر نمی‏کند، محول کردن بعضی از کارها در صورت‏امکان، استفاده از فاصله‏های زمانی کوتاه مانند وقتی که ازخانه به محل کار یا دانشگاه رفت و آمد می‏کنید و پاداش‏دادن به خود آن گاه که سزاوارش هستید، بعضی از راه‏های‏موثر برای جلوگیری از اتلاف وقت و استفاده بیشتر ازآن می‏باشند. عادت کنید که در مورد هر کاری که‏می‏خواهید انجام دهید، بپرسید: ‌”آیا این کار مرا به هدفم‏نزدیک‏تر می‏کند یا نه؟‌“ خواهید دید که در تصمیم‏گیری وگذران مناسب وقت تان، اثر شگرفی خواهد داشت .
حال اگر موردهای ذکر شده را دوباره بخوانید خواهید دیدکه شما در ‌”وقت‌“ تغییری ایجاد نمی‏کنید؛ بلکه با ایجادتغییرهای لازم در رفتارهای خودتان از وقت موجودبهرهٔ بیشتری می‏برید حقیقت این است که وقت رانمی‏توان افزایش داد و نمی‏توان اداره کرد وقت، هم‏چون‏رودخانه‏ای در حال گذر است. رودخانه‏ای که نمی‏توان‏جریان آن را متوقف ساخت بر آن سدی بست یا منحرفش‏کرد شما می‏توانید آگاهانه و فعالانه از این رودخانه برای‏شنا کردن، ماهی گرفتن، قایقرانی و گردش توربین‏های‏مختلف استفاده کنید یا همچون ناظری بی‏منظور، گذران‏آن را به تماشا بنشینید. انتخاب با شماست. یادتان باشدکه شما تمام ابزارهای پیروزی یعنی توانائی تفکر، قدرت‏گزینش و امکان عمل را در اختیار دارید. اجازه ندهیدتفکر، گزینش یا عمل اشتباه، پیروزی‏تان را به تعویق‏اندازد. انتخاب شما در همه موردها بویژه در موردچگونگی گذران وقت، باید پیوسته وابسته به رسالتی باشدکه برای خود رقم زده‏اید و هدف‏های ارزنده‏ای که براساس این رسالت برای خود ساخته‏اید.

دکتر داریوش دهقان
yahoo.com۲dariushd
برای اطلاعات بیشتر در این زمینه، به کتاب ‌”رازهای‏جاودانه پیروزی‌“ از همین نویسنده مراجعه کنید.

منبع : مجله شادکامی و موفقیت