جا پای مارادونا، کرویف و رونالدو!

● آنچه می خواهید درباره آنری و پیوستنش به بارسا بدانید
پریدن قهرمانی درحالی كه تصور كنی با خیال راحت به آن چنگ انداخته ای، آنقدر برای آبی و اناری های ایالت كاتالونیا سنگین و مفتضحانه بود كه با تركاندن اولین بمب خبری فصل نقل و انتقالات به هواداران امید بدهند و برای رقبای اروپایی خط و نشان بكشند.
البته ورود تیه ری آنری فرانسوی به نیوكمپ بی تردید بزرگترین صید تابستانی سال لقب نخواهد گرفت كه هنوز تكلیف كاكا، رونالدینیو، لمپارد و بوفون روشن نشده، اما به هرحال قبول كنید بارسلونا با این خرید با ارزش همه نگاه ها را به خود برگرداند. تصور اینكه آنری نوك حمله كاتالان ها را بگرداند آنقدر هیجان انگیز هست كه از همین حالا منتظر استارت لالیگا بمانی...
به یك سال قبل برگردیم. تابستان ۲۰۰۶ و قبل از شروع جام جهانی. دیگر همه از جدایی آنری از جمع توپچی ها مطمئن شده اند و هواداران حسابی ماتم گرفته اند. مهاجم فرانسوی از چند سوپر باشگاه پیشنهاد دارد كه اصلی ترین آن از سوی لاپورتا و ریكارد ارایه شده است. فینال چمپیونزلیگ بارسا- آرسنال.
رفتن آنری از آرسنال به جمع آبی و اناری پوشان به قدری مسجل شده كه خیلی از مذاكره سرمربی هلندی تیم اسپانیایی با مهاجم فرانسوی تیم انگلیسی در رختكن، پیش از شروع بازی خبر دادند. آن بازی را توپچی ها باختند و آنری هم غیر منتظره اعلام كرد در لندن می ماند. خوش ترین خبر برای هواداران آرسنال.
اما فصل اخیر لیگ برتر برای تیه ری اصلاً خوشایند نبود و او شاید بارها از اینكه چمدانهایش را نبسته پیشمان شد. اول یك مصدومیت ناجور كه او را كاملاً از شرایط آرمانی دور كرد و سبب شد آنقدر ذخیره بماند كه تقریباً فوتبال جهان مهاجمی به اسم آنری را فراموش كند! بعد هم كه همان درگیری معروف (البته لفظی و ایده ای) با آرسن ونگر بر سر مسایل فنی. آنری نیز به جمع آن دسته منتقدانی پیوست كه از سیاست- نخریدن بازیكنان بزرگ و جوانگرایی بیش از حد كه به شاكله تیم ضربه می زند- ونگر بشدت انتقاد می كردند و این موضوع باعث شد این مربی مهاجم فرانسوی را حتی وقتی از مصدومیت رها شد نیز فیكس بازی ندهد.
رفتن «دیوید دین»، مرد اول مدیریتی باشگاه كه حامی اصلی بازیكنان بویژه آنری بود و التهاب در امارات (اشبورتن گراو) پایانی بود بر رؤیاهای آب رفته مهاجمی كه قرار بود مرد اول اروپا باشد.
هنوز فصل تمام نشده بود كه دوباره سروكله نمایندگان بارسلونا در لندن پیدا شد و اوایل همین ماه سرانجام اتفاقی كه باید سال گذشته می افتاد روی داد. تیه ری آنری گلزن ۳۰ساله توپچی ها طی قراردادی ۴ ساله به ارزش ۲/۱۶میلیون پوند رسماً بارسایی شد. دستمزد سالانه وی نیز بدون احتساب مالیات سالانه ۲/۴میلیون پوند تعیین شد كه حداقل یك چهارم از دستمزدش در انگلستان بیشتر بود.
البته بندهایی در قرارداد وجود دارد كه ممكن است مبلغ را تا ۲۰میلیون پوند هم افزایش دهد. مثلاً بارسلونا درصورت قهرمانی در لالیگا باید ۲میلیون پوند به آرسنال بپردازد و یا در صورت آقای گل شدن آنری، ۷۰۰هزار پوند (اتفاقی كه هر دو برای نیستلروی افتاد و رئال جیب منچستر را پرپول تر كرد)
در این سالها اولین تصوری كه پس از شنیدن نام آرسنال می شد، تصویر و نام تیه ری آنری بود.
او حتی خیلی بیشتر از آرسن ونگر، نماد توپچی ها شده بود، تا جایی كه خیلی ها اعتقاد داشتند تمام توانایی ها و موفقیتهای آرسنال (بویژه در چمپیونزلیگ ۲فصل پیش و یا قهرمانی های قبلترش) به دلیل همین مهاجم خروس جنگی است. اما حالا او پس از ۸ سال از لندن جدا شده و رؤیاهایش را نه در هوای مه آلود پایتخت انگلستان، بلكه در آب و هوای مدیترانه ای و گرم بندر بارسلون می جوید.
نمی دانم آن جوان لاغر اندامی كه ۸ سال پیش با شرایطی نه چندان امیدوار كننده از سریA به لیگ برتر آمد را به یاد دارید؟ تیه ری ۲۲ساله كه یك سری وقایع تلخ و شیرین را پشت سر گذاشته بود و در اوج انتقادها قصد داشت تواناییهایش را ثابت كند. بگذارید از قبلترش شروع كنیم. جایی كه یك نوجوان ۱۳ساله با درخشش فوق العاده به باشگاه موناكو پیوست تا حضور در كنار بزرگان فوتبال فرانسه را تجربه كند.
آنری اولین بازی رسمی اش در لشمپیونه را در ۱۷سالگی (آگوست ۹۴) انجام داد تا یكی از جوانترین بازیكنان لیگ فرانسه باشد. اما اتفاق جالب ۲سال بعد افتاد. درحالی كه او خودش را آماده كرده بود تا در كنار بزرگان فوتبال جهان در برنابئو بازی كند و آخرین مراحل قراردادش با رئال مادرید را می گذراند، یوفا به دلیل اینكه دلال این معامله مجوز قانونی نداشت، همه چیز را وتو كرد و نه تنها آنری مادریدی نشد، بلكه جریمه سنگینی هم به پایش بستند.
وقتی موناكو با گلزنیهای مهاجم جوانش قهرمان لیگ داخلی شد، هیچ چاره ای برای «امه ژاكه» نماند تا در كنار خط حمله پیرش (مثلاً دوگاری) تیه ری ۲۰ساله را هم دعوت كند و البته كه همه او را در پیراهن خروسهای جنگی در جام جهانی ۹۸ به یاد دارند كه فرانسه چگونه با او، ترزه گه، زیدان، پتی، دسایی، تورام، بلان، دشام، كارمبو و... اولین جام قهرمانی را بالای سر برد. سه گل او در ۶بازی حتماً نقش مهمی در این شادی وطنی داشت. پس از این اتفاق یوونتوس كه دنبال مهاجم تیز و قابلی می گشت، او را از موناكو خرید، اما حضور كوتاه آنری در ایتالیا كاملاً ناموفق بود. نیم فصل كه به گفته خودش «كاملاً سرگردان و بی هدف» بود و همه خیلی زود به این نتیجه رسیدند كه آنری باید از كشور چكمه دیپورت شود.
آگوست۹۹، مهاجم فرانسوی درازای مبلغ ۱۰میلیون پوند به لندن آمد. بی شك اگر سرمربی آرسنال كسی غیر از ونگر بود، آنری همچنان به سرگردانی اش ادامه می داد! اما ونگر متخصص جمع كردن فرانسوی ها و آوردن آنها به انگلستان بود (وهست). هرچند او در ۸ بازی اولش هیچ گلی برای آرسنال نزد، اما كم كم به اسطوره توپچی های لندن تبدیل شد و حالا با كلی افتخار و عنوان جزیره را ترك می كند.
او در ۳۶۹ باری كه با پیراهن آرسنال به میدان رفته ۲۲۶گل زده كه آمار جالبی است و جالب تر كه در ۵۸ حضور پایانی اش ۶۵ بار گلزنی كرده است.
آنری ۵ عنوان قهرمانی (۳جام حذفی و ۲ لیگ برتر) با توپچی ها دارد و دوبار لقب بهترین بازیكن حرفه ای فوتبال انگلستان را از سوی اتحادیه به خود اختصاص داده است. حالا او یك ركورد هم به نام خود ثبت كرده و از اكتبر ۲۰۰۵ كه با گلزنی به اسپارتاپراگ ركورد ۱۸۵ گل زده «یان رایت» را شكست تاكنون (و احتمالاً همیشه) بهترین گلزن آرسنال است.
شك نكنید او طی هفت- هشت سال اخیر محبوبترین و تأثیرگذارترین بازیكن این باشگاه لندنی بود و حتماً جای خالی اش تا مدتها پر نمی شود.
اما آنری در بارسلونا چه خواهد كرد؟ به عقیده خیلی ها پس از یك افول چند ماهه كه به دلیل مصدومیت و اختلاف با ونگر به وجود آمد، باید منتظر یك هنرنمایی بی نظیر از او در نوك حمله آبی و اناریها باشیم. حتی اگر اتوئو از جمع كاتالان ها برود، تصور مثلث رونالدینیو- مسی و آنری می تواند یكی دو فصل قهرمانی شاگردان ریكارد را بیمه كند! حتماً مهاجم فرانسوی، تمام كننده بهتری از «اتوئو» خواهد بود و هوش بیشتر و قدرت رهبری برتری در موقع هجوم تیمها دارد. فراموش نكنیم او تیه ری آنری است، كسی كه پیراهن شماره ۱۴ را می پوشد كه یك فصل تن یوهان كرویف افسانه ای بود.
بد ندیدیم به بهانه این ورود پر سروصدا اسامی تعدادی از مشهورترین بازیكنان خارجی كه در بارسا توپ زده اند را مرور كنیم:
● دیه گو مارادونا:
شك نكنید نامدارترین بازیكن كاتالان ها «دیه گوی» آرژانتینی بود و هست و هرچند حضور او آنچنان طولانی نشد، اما هنوز خاطره نمایش های بی نظیرش در اوایل دهه ۸۰ در یاد هواداران بارسا مانده است. آبی و اناری ها با او موفق شدند در فینال جام حذفی رئال را شكست دهند. او آن زمان گرانترین بازیكن جهان بود.
● یوهان كرویف:
یكی از پرافتخارترین و محبوبترین خانواده بارسایی ها. او طی حضورش در ایالات كاتالونیا (اواسط دهه ۷۰) دو بار لقب بهترین بازیكن اروپا را كسب كرد و یك بار قهرمان لالیگا و یك بارهم قهرمان جام حذفی شد. او در دوران مربیگری اش هم دست پر بود و ۴ قهرمانی اسپانیا را برای بارسلونا به انضمام قهرمانی در چمپیونزلیگ اروپا را كسب كرد. به خاطر تنفرش از رئال مادرید ناجور محبوبیت به دست آورد.
● رونالدو:
بهترین بازیهای این مهاجم برزیلی را بی شك در همان یك فصلی كه در بارسا بود باید جست. زدن ۳۷گل در ۳۴مسابقه در لالیگا و تبدیل شدن به ستاره بین المللی. حتماً رونالدو از همان زمان «رونالدو» شد گرچه با رفتن از نیوكمپ شانس و اقبال هم با او خداحافظی كرد.
* «روماریو»ی برزیلی، «برند شوستر» آلمانی، «هریستو استویچكف» بلغار، «پاتریك كلایورت» هلندی، «ریوالدو»ی معروف، «لوئیز فیگو»ی پرتغالی، «گری لینه كر» بریتانیایی، «گری لیتمانن» فنلاندی، «گئورگی هاگی» رومانیایی، «رونالد كومان» دیگر هلندی نیوكمپ و «لوران بلان» و «امانوئل پتی» فرانسوی را هم باید جزو دیگر مشهورهای خارجی بارسلونا به شمار آورد.

وحید ضرابی نسب

منبع : روزنامه قدس