بازی در فضای دلهره

۲ بازی، یك برد، یك مساوی، ۴ امتیاز، ۴ گل زده و ۳ گل خورده و رتبه دوم در جدول رده بندی گروه سوم جام ملت های آسیا ۲۰۰۷ كارنامه تیم ملی ایران تا پایان رقابت های دیروز است. كارنامه ای كه بد نیست اما درخشان هم نیست و خبر از وجود نارسایی هایی در تیم ایران می دهد.
مسائلی كه اگر حرف های مربیان تیم ملی را مبنا قرار دهیم و به اظهارات آنها قبل از شروع بازیها و حتی در روزهای نخست این آوردگاه آسیایی استفاده كنیم نباید وجود می داشت.
خط دفاعی كه راحت باز می شود و از دور و نزدیك گل می خورد، هافبك وسط هایی كه در بعضی وقت ها درست باز و بسته نمی شوند و بازگشت كندی به سمت عقب دارند، تلاش و حضور ناقص در سمت چپ میدان (به رغم گل دیروز فریدون زندی) و مهاجمان نوكی كه تحت یارگیری رقبا كم اثر می شوند و وظیفه گلزنی را به مدافعان و هافبك ها می سپرند و البته دروازه بانی كه به طور صددرصد قابل اعتماد نیست ایران را در وضعیت فعلی جای داده است.
وضعیتی كه صعود ما از گروه مان طی آن قطی نشان می دهد اما وقایع پس از آن را مبهم جلوه گر می سازد و تضمینی در مورد آینده را به ما ارزانی نمی دارد. یعنی وقتی بازیهای حذفی شروع می شود ما به درستی نمی دانیم كه چه روی خواهد داد و با تیمی كه عادت كرده ابتدا گل بخورد و سپس با صرف انرژی خیره كننده ای به دنبال جبران برود، به كجا خواهیم رسید و آیا اصولاً در نوبت های بعدی فرصتی برای جبران خواهیم یافت یا خیر.
● ما صعود می كنیم اما ...
یك پیروزی پرگل بر مالزی در روز چهارشنبه، حتی درصورت غلبه چین بر ازبكستان می تواند ما را در صدر جدول گروه بنشاند و بر این اساس به خواستمان كه ماندن در مالزی و برگزاری دیدار بعدی مان در آنجا است، برساند.
اما همانطور كه در سطور قبلی آمد، این تیم با عملكرد فعلی اش فاقد اطمینان و حس امنیتی است كه یك تیم برتر به تماشاگران مسابقاتش و به هواداران خود می بخشد. كسی نمی داند چرا كریمی و تیموریان درخشش موردنظر را ندارند و حتی نكونام به رغم گل بسیار خوب و نجات بخش دیروزش بازیكن گذشته نیست و مهدوی كیا هم قدری پایین تر از سطح خود ظاهر شده است.
جواب را باید در تاكتیك های انتخابی مربیان جست وجو كرد. حتی دیروز هم كه كعبی در ابتدای وقت در تركیب تیم ایران ظاهر شد و مهدوی كیا قدری جلوتر از بازی قبلی در زمین مستقر گشت، ما ایرادات مسابقه نخست را باز تا حدی تكرار كردیم و بچه ها در بسیاری صحنه ها پوشش دهنده یكدیگر و كامل كننده بازی یار كناری نبودند و نمی دانستند در جست وجوی چه چیزی هستند و برای رسیدن به هدف دقیقاً چه كارهایی را باید انجام بدهند.
● عقب نشینی رقبا
آنچه ما را از عقب افتادگی صفر - ۲ به تساوی ۲-۲ رساند عقب نشینی قاعدتاً ناخودآگاه چینی ها و جا افتادن نسبی هافبك های ما در میدان از دقیقه ۳۵ به بعد و سیل تهاجمات ما و توپ هایی بود كه روی دروازه حریف ریختیم و رقیب خسته سرانجام روی آنها مرتكب اشتباه شد. رویكرد چین به دفاع مطلق در دقایق ۳۵ تا ۷۴ (لحظه گل مساوی توسط نكونام) باعث شد فضاها در مركز میدان و قبل از رسیدن توپ به ۱۸ قدم به روی ما بازتر شود و هر چند چینی ها با شیوه پرس دفاع می كردند اما دفاع را از زمین ما شروع نمی كردند و چون حمله خاصی صورت نمی دادند به مدافعان ما هم مجال مشاركت بیشتر در بازی رو به جلوی تیم را می دادند.
قلعه نویی كه دیروز حق نشستن روی نیمكت را نداشت اما تیم را از روی سكوها هدایت می كرد باید پاسخ این سؤال را بیابد كه چگونه شاگردانش در گرما و رطوبت و هوای شرجی شدید كوالالامپور به لحاظ جسمانی كم نیاورده اند و برعكس در نیمه دوم پرتوان تر از رقبا ظاهر می شوند اما در تعیین و اجرای برنامه های تاكتیكی خود و داشتن وحدت رویه در اجرای بازی مورد نیاز این قدر خلل و وقفه و قصور دارند و دائماً در فضای دلهره آمیزی كه برخاسته از عملكرد خودشان است توپ می زنند.
● غیرقابل جبران
با تیم پرتلاشی كه ما داریم، هنوز هم پیشرفت و حركت برای فتح جام میسر است اما با بازیكنانی كه مكمل هم نیستند و آشكارا در یك تاكتیك گروهی واحد نگنجیده اند و در ارتباط با یكدیگر ابهام دارند هر اتفاق نامساعدی هم متصور است. اتفاقی كه اگر خارج از مرحله گروهی و در رقابت های حذفی روی دهد، طبعاً غیرقابل جبران خواهد بود.

وصال روحانی

منبع : روزنامه ایران ورزشی