واقعیات بنزین

مساله بنزین و افزایش مصرف آن که در سال های گذشته همواره ادامه داشته و متناسب با آن افزایش یارانه های آن از مسائل مبتلا به کشور بوده که باید از مجلس هفتم و دولت نهم برای ورود به این مقوله تشکر کرد. نکته مهمی که در تصمیم مجلس محترم به آن توجه شده بود ولی در مقام اجرا و البته به دلایل قابل فهم توسط دولت وتو شده است، مساله عرضه بنزین مازاد بر سهمیه با نرخ تمام شده است.
مجلس با واقع بینی، به این نکته مهم توجه کرده بود که هر چند کاهش مصرف سرانه بنزین امری مطلوب برای اقتصاد ملی تلقی می شود، اما این موضوع به شرطی برای کشور مفید است که نه از راه کاهش فعالیت های اجتماعی و اقتصادی بلکه از طریق افزایش راندمان که تحت تاثیر بالا رفتن دانش فنی میسر است و نیز تغییر رفتار اجتماعی و افزایش استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی به جای استفاده از وسایل نقلیه شخصی که امر اخیر منوط به انجام سرمایه گذاری در این بخش و در عین حال گذشت زمان است، صورت پذیرد.
کاهش یکباره و دستوری بنزین از طریق سهمیه بندی صرفاً منجر به کاهش فعالیت های اقتصادی و در نتیجه کاهش تولید ناخالص داخلی خواهد شد و این امر به نوبه خود افزایش بیکاری را به دنبال خواهد داشت. اجرای سهمیه بندی بنزین هر چند بهترین راه حل نیست ولی از این جهت که حداقلی را برای همه تامین می کند و حجم یارانه های دولت را با امکانات مالی دولت هماهنگ می سازد، مورد قبول است.
دولت حق دارد با صداقت به مردم بگوید که بودجه عمومی کشش یارانه یی بیش از این مقدار را ندارد ولی در کشوری که به سمت آزادسازی اقتصاد حرکت می کند و مردم حق دارند به هر میزان، سایر کالا های ضروری و غیرضروری را مصرف کنند و به هر میزان اتومبیل داخلی یا خارجی خریداری کنند، نمی توان مصرف بنزین که نقش مهمی در تحرک اجتماعی و اقتصادی دارد را فقط در حدی که دولت قادر به تامین آن است، کاهش داد. ممکن است طرفداران این تز مانند آقای حدادعادل رئیس محترم مجلس بگویند که مردم باید مصرف خود را از طریق مصرف بهینه کاهش دهند لکن باید توجه کرد که بهینه شدن مصرف بنزین امری نیست که فقط به مصرف کنندگان بستگی داشته باشد.
آیا در حال حاضر وسایل حمل و نقل عمومی به اندازه کافی در دسترس هستند و آیا امروز کارخانجات اتومبیل سازی، اتومبیل های با سوخت کم را تولید می کنند و آیا امکان گازسوز کردن خودرو ها امری واقعی است؟ متاسفانه پاسخ همه این سوالات منفی است و در این میان پاره یی از صنایع کشور و نیز مشاغل مرتبط با آن قربانی این تصمیمات شده اند. مهمترین قربانی این ماجرا صنعت توریست است.
از سراسر مناطق توریستی کشور اخبار نگران کننده یی مبنی بر از دست رفتن ظرفیت های در حال رشد این صنعت دارد. جالب است که در کشوری که برای سفرهای خارجی و از جمله عمره مفرده هیچ محدودیتی وجود ندارد، مردم برای رفتن به مشهد مقدس یا شمال کشور با محدودیت جدی مواجه هستند و سرمایه گذاران صنعت توریست، نگران سرمایه گذاری های خود هستند. هر چند نگرانی های دولت در اعلام نرخ آزاد بنزین از حیث اثرگذاری بر سطح عمومی قیمت ها قابل درک است ولی واقعیت ها را نمی توان فراموش کرد.
خوب است کشور با سیاست های هماهنگ اداره شود. نمی توان همه فشار را بر یک صنعت آن هم صنعتی نوپا و در حال گسترش وارد کرد. این روز ها دلشوره سرمایه گذاران صنعت گردشگری و شاغلان در این بخش قابل درک است.

حسین مرعشی

منبع : روزنامه اعتماد