کاپیتولاسیون در افغانستان!

همزمان با بمباران افغانستان كه از ۷ اكتبر ۲۰۰۱ شروع و به عملیات «آزادی پایدار» معروف شد، نیروی هوایی آمریكا بسته های مواد غذایی را برای آوارگان افغانی پرتاب می كرد كه با توجه به مصادف بودن با ایام ماه مبارك رمضان، بر روی برخی از آنها نوشته شده بود: مردم نجیب افغانستان !عیدتان مبارك؛ روزه و نمازتان قبول !(از طرف مردم آمریكا)
آمریكاییها برای فریب مردم افغانستان، اعلامیه ها و پیامهای تبلیغاتی نویدبخش و فریبنده دیگری نیز بر سر آنها ریختند كه مضمون اصلی پیامهای تبلیغاتی آنها، تلاش آمریكا برای نابودی تروریستها، نجات افغانها از فقر و بدبختی و تأمین امنیت پایدار افغانستان بود.
توماس فریدمن، روزنامه نگار و تحلیلگر غربی در جریان موشك باران افغانستان توسط آمریكا در نیویورك تایمز نوشت كه افغانها شكرگزار موشكها هستند؛ چرا كه آنها را از شر حكومت طالبان خلاص می كنند.
اما آیا واقعاً آمریكا پس از گذشت ۶ سال از اشغال افغانستان توانسته است به حداقل قول خود كه براندازی طالبان و برقراری صلح و ثبات در این كشور بوده، جامه عمل بپوشاند؟ وضعیت كنونی افغانستان به خوبی گویای این واقعیت است كه مردم افغانستان نه تنها روی صلح و ثبات را ندیده اند، بلكه حتی امید به بهبود شرایط را نیز از دست داده اند.
عملیاتهای نظامی آمریكا و ناتو در پنج ماه گذشته، حداقل ۲۳۰ غیرنظامی افغانی را به كام مرگ كشیده است. نیروهای نظامی آمریكا و ناتو از ترس درگیری مستقیم با نیروهای تندرو طالبان به عملیاتهای هوایی روی آورده اند.
به اعتقاد برخی از كارشناسان، بمباران گسترده آمریكا و ناتو در مناطق مختلف افغانستان به بهانه مبارزه با تروریسم، ناامنی در این كشور را افزایش داده و تهدید جان مردم از طریق عملیاتهای غیر هدفمند ناتو، نوعی ناامنی روانی را در جامعه افغانستان به وجود آورده است.علاوه بر این، گستردگی عملیات هوایی ناتو باعث شده روند بازسازی دچار ركود شدیدی شود.پر واضح است تا زمانی كه نیروهای خارجی برنامه ای روشن و هدفمند برای مبارزه با تروریسم تدوین نكنند، كاهش كشتار غیر نظامیان، ثبات داخلی و رونق اقتصادی در افغانستان محقق نمی شود.
به علاوه، بی باكیهای افسار گسیخته نیروهای نظامی ناتو و آمریكا از كشتار مردم بی گناه، تبدیل به آتشفشان خشم ملت و شكل گیری مجدد روحیه جهادی خواهد شد و اگر روزی كسی پیدا شود كه بتواند این خشم عمیق را جهت دهی كند و شعله های كوچك را كنار هم قرار دهد، افغانستان بی تردید به جهنمی برای نیروهای خارجی تبدیل می شود.
با افزایش دامنه انتقادها از عملكرد نظامی نیروهای ائتلاف كه حتی موجب شد حامد كرزای نیز زبان به انتقاد از نظامیان خارجی بپردازد، مقامهای نیروهای خارجی در افغانستان مدعی شدند كه عملیات هوایی در مناطقی انجام می شود كه تروریستها در آن جا پناه گرفته اند، اما واقعیت این است كه بمبارانهای ناتو و آمریكا در مناطق مسكونی صورت می گیرد و بیشترین تلفات نیز مربوط به غیر نظامیان است.
در این جا این پرسش پیش می آید كه چه عاملی باعث شده نیروهای ائتلاف این گونه بی پروا غیرنظامیان را مورد هدف قرار دهند؟!
یافتن پاسخ این پرسش چندان مشكل نیست؛ چرا كه علت اصلی جنایتها و كشتار بی رویه مردم افغانستان توسط نیروهای ناتو را باید در سند مصونیت اتباع بیگانه از تعقیب جزایی (كاپیتولاسیون) در افغانستان جستجو كرد؛ سندی كه به موجب آن حامد كرزای حق هرگونه اعتراضی را از دولت خود به كلی سلب كرده است.
به زعم برخی تحلیلگران افغان، نظامیان مست كه می دانند از مصونیت تعقیب جزایی برخوردارند، از كشتن غیر نظامیان لذت می برند! و این در حالی است كه به اعتراف شاهدان عینی، هدف گیری نظامیان مهاجم در روزهای اول حمله به افغانستان از دقت بالایی برخوردار بود؛ به طوری كه كمترین آسیب به غیرنظامیان می رسید؛ اما براساس قانون ننگین كاپیتولاسیون، نیروهای خارجی بخصوص نظامیان آمریكایی با كشتار غیرنظامیان در عملیاتهای هوایی، ایجاد بازداشتگاههای خصوصی در كابل، تجاوز جنسی، یورش به منازل افراد عادی و شخصیتهای سیاسی و همكاری با مافیای مواد مخدر، حقوق بشر را در افغانستان به صورت گسترده نقض می كنند، بدون اینكه مورد كمترین مؤاخذه ای قرار گیرند.

علی حاجی نژاد

منبع : روزنامه قدس