جنگ روبات ها

چگونه كارگردانی مثل «مایكل بی» فیلم های پرهزینه ای همچون «ترانسفورمرز» را با بودجه ای متعادل می سازد؟ او از شیوه كارش برای «جان هیسكاك» (خبرنگار دیلی تلگراف) می گوید.
جمعیتی كه برای تبلیغ جدیدترین فیلم «مایكل بی» در لابی هتل گرد هم آمده اند یك بند با هم حرف می زنند. یكی با نگرانی می گوید: «مایكل خودش را به مقصد می رساند و دوست ندارد او را منتظر نگه دارند.» دیگری داد می زند: «او از این ورودی داخل می شود» و سومی به این فكر می كند كه او با چه حال و هوایی ظاهر خواهد شد و به ناگهان همه پیشداوری ها و حدس و گمان ها به پایان می رسند و «مایكل» پرجذبه، محافظه كار و عبوس با كلاه بیسبالی كه تا روی چشم هایش پائین كشیده وارد می شود. او مردی است كه در طول همه این سال ها شهرت او به عنوان كارگردانی مقتدر اما بی طاقت چه در صحنه و چه در خارج از صحنه فیلمبرداری با هر فیلمی كه می سازد دوچندان و با هر بازیگر جوانی كه كار می كند عالمگیر می شود. جوش دوهامل، یكی از ستارگان فیلم جدید «بی» كه سراسر جلوه تصویری و پر سر و صداست و «ترانسفورمرز» نام دارد درباره او می گوید: «او اهمیتی نمی دهد كه احساسات دیگران را جریحه دار كند یا نه.
برای او تنها چیزی كه اهمیت دارد ساخت بهترین فیلمی است كه از توانش برمی آید.» و دوست همبازیگر او در این فیلم «شیا لابوف» نیز با جمله «مردم یا مایكل بی را دوست دارند یا از او متنفر هستند» بر حرفهای او مهر تأیید می زند. بسیاری از آنهایی كه برای نخستین بار با این كارگردان كار می كنند آمادگی لازم برای تكنیك های كاری او را ندارند. او همچون فیلمسازان قدیمی از یك بلندگو برای امر و نهی كردن استفاده می كند و در حالی كه خودش به عنوان دستیار كارگردان نیز كار می كند بازیگران و عوامل صحنه را با شتاب و هیجان به این طرف و آن طرف هدایت می كند.
وقتی اعتراض و یا نظر برخی بازیگران را به او منعكس می كنند «مایكل بی» بدون كوچكترین عذاب وجدانی در توجیه و دفاع از شیوه كارش تأمل نمی ورزد. جواب های او برای این مصاحبه كوتاه در اتاقی در خارج از لابی هتل خیلی سرراست و بی درنگ هستند آن چنان كه فرصتی برای بحث یا اظهار نظر باقی نمی گذارند. او می گوید: «من یك كارگردان پركار و در عین حال پرتوقع هستم. ما روزی ۱۲ ساعت فیلمبرداری داریم و مجبوریم خیلی سریع سكانس های مختلف را بگیریم. برخی بازیگران و یا كسانی كه با آنها كار می كنم از عهده این برنامه فشرده و سختی كار برنمی آیند در نتیجه می گویند آدم سختگیر و انعطاف ناپذیری هستم. من مثل یك مربی خیلی از آموزش ها، را مثل یك دستور می دهم. من همه زندگیم یك ورزشكار بوده ام و مربیان سختگیر بیسبال داشته ام و شاید كمی به آنها رفته ام.»
او سپس می افزاید: «وقتی سر صحنه فیلمبرداری هستیم همه داریم كار می كنیم و پول درمی آوریم. من در مورد همه فیلم هایم به بودجه آنها خیلی توجه می كنم. در مورد فیلم ترانسفورمرز ما در پایان كار صد هزار دلار هم اضافه آوردیم و این در مورد یك فیلم ۱۴۵ میلیون دلاری خیلی به ندرت اتفاق می افتد. دزدان كارائیب و مرد عنكبوتی با بودجه ۳۲۵ میلیون دلاری ساخته شدند و فیلم من با تقریباً نیمی از آن. این را مدیون پشتكار، جدیت و سختگیری هایم در سر صحنه فیلمبرداری می دانم. همه باید كار كنیم و همه باید سرعت عمل به خرج دهیم تا نتیجه خوبی از كارمان بگیریم». البته به خوبی مشخص است كه «مایكل بی» از آن تیپ كارگردانانی است كه به این شهرت و اعتبار خود به عنوان یك فیلمساز سختگیر و جدی می بالد. او برای شان كانری كه به خاطر امتناع از قبول كردن هرچیز سخیفی مشهور بود به خاطر آن كه به او یاد داد چگونه با بازیگران نافرمان كنار بیاید احترام زیادی قائل است. او با لبخندی كنایه آمیز می گوید: «بازیگرانی هستند كه سر صحنه فیلمبرداری رفتار درستی ندارند اما روش كار من طوری است كه به خود جرأت این كار را نمی دهند. برخی بازیگران كه سر صحنه فیلم های دیگر داستان هایی در مورد آنها شنیده شد سر صحنه فیلمبرداری فیلم های من واقعاً خوب كار كردند. اگر شل بگیرید بازیگران می توانند از شما سوء استفاده كنند. از بازیگر و انسان بزرگی به نام شان كانری كه فیلم «the Rock» (صخره) را با هم ساختیم خیلی چیزها یاد گرفتم. او بازیگر پركاری است و تجربیات زیادی دارد. جوان های از خود متشكر ـ این آن چیزی است كه شان آنها را صدا می زند ـ كه دیر سر صحنه فیلمبرداری می رسند اجازه ندارند دیگر با من كار كنند.
«فیلم ترانسفورمرز» كه در نخستین هفته اكران خود در آمریكا به بیش از ۱۵۰ میلیون دلار فروش دست یافت از روی یك رمان، نمایشنامه و یا حتی یك فیلمنامه اوریژینال ساخته نشده، بلكه داستان آن الهام گرفته از یك مارك خاص اسباب بازی معروف به اسباب بازی های هاسبرو (Hasbro) است كه بیش از ۲۰ سالی است كه نزد پسر بچه های جوان محبوب است و پیش تر نیز مجموعه كارتون های مختلف و حتی یك فیلم بلند انیمیشن از روی آنها ساخته شد. فیلم «مایكل بی» داستان پسری نوجوان (با بازی شیالابوف) است كه نادانسته به تنها برگ برنده آدم ها برای بقا در نبردی سخت میان دو نژاد روبات های متخاصم به نام های
«the Autobots» و «the Deceptions» تبدیل می شود. یكی از تهیه كنندگان این فیلم استیون اسپیلبرگ است كه شاید جالب باشد كه بدانید یك مجموعه د ار حرفه ای اسباب بازی های مختلف از قدیم بوده است. تكنولوژی پیشرفته كامپیوتری كه قطعاً از ۳ سال پیش تاكنون امكانات بسیاری را در اختیار انیمیشن سازان قرار داده است به Autobotsها این امكان را می دهد كه در یك لحظه از روبات به شكل ماشین ها و هلیكوپترها و دیگر چیزها تغییر شكل دهند و برعكس و همه این ها به لطف مجموعه ای از تصویر كامپیوتری پیشرفته ای است كه در ورك شاپ های فیلمسازی جورج لوكاس در شمال كالیفرنیا به وجود آمده با این حال «مایكل بی» كه او نیز به همان اندازه در پروسه ساخت این فیلم نقش داشته است. او می گوید: «اینطور نیست كه همه كارها را به ورك شاپ های لوكاس بفرستم و آنها با تردستی همه كارها را خودبه خود از پیش ببرند. من در كوچك ترین كاری كه تنها بر روی این تصاویر انجام می دهند دخالت دارم. هر روز با آنها در تماس هستم و ماهی ۲ بار خودم به آنجا می روم و با تك تك هنرمندان صحبت می كنم و فرضاًبه آنها می گویم كه می خواهم در فلان جای تصویر كمی پلك بزند و یا حركت كند. ساختن این فیلم برای من یك كار چالش برانگیز واقعی بود چون درست مثل ساختن یك فیلم انیمیشن بود و خیلی سخت بود كه احساسات واقعی را در روبات ها ایجاد كنید. فیلم «ترانسفورمرز» نخستین فیلم «مایكل بی» پس از اثر ناموفق «جزیره» بود كه در گیشه ها شكست خیلی سخت خورد و این كارگردان علت آن را تبلیغات بسیار بد و ضعیف انجام گرفته روی آن می داند. او می گوید: «آن فیلم نخستین شكست من در گیشه ها بود اما من هنوز به فیلمسازی علاقه دارم. ۳ هفته بعد از اكران ضعیف آن بود كه به فكر ساخت «ترانسفورمرز» افتادم.
«مایكل بی» از همان نوجوانی ساختن فیلم را با دوربین Super ۸ خانوادگی شان آغاز كرد. او در خانواده ای بزرگ شد كه او را هنگام تولد به فرزند خواندگی پذیرفته بودند و اگر چه بعدها ادعا كرد كه پدر واقعی اش جان فرانكن هایمر است اما این فیلمساز آن را نفی كرد و حتی یك تست DNA آن را منتفی اعلام كرد. «بی» كارش را با كارگردانی كلیپ های ویدیوئی آغاز كرد و به عنوان نخستین تجربه موفق حرفه ای اش شهرت روبه افول خواننده ای به نام «دانی ازموند» را از نو احیا كرد. او سپس جذب ساختن آگهی های تبلیغاتی شد و وقتی كه هالیوود از او برای همكاری دعوت كرد با فیلم «پسران بد» كه جری بروكهایمر تهیه كننده آن بود وارد عرصه فیلمسازی شد. فیلم های بعدی «بی» همچون «صخره»، «آرماگدون» و «پسران بد۲» سرشار از ایده های نو و هیجان تصویری بودند و مجدد در همكاری با «بوركهایمر» در مقام تهیه كننده فیلم «پرل هاربور» را ساخت. او در حال حاضر پروژه جدید دیگری را در سر دارد اما به جزئیات آن اشاره ای نمی كند چون به گفته خودش ۲ استودیو بزرگ فیلمسازی به دنبال آن هستند. خیلی ها معتقدند كه كار بعدی او باز هم یك كار بزرگ و خوش ساخت خواهد بود، چیزی كه این كارگردان همیشه دوست دارد در مورد فیلم هایش بشنود. بی می گوید: فیلم های بزرگ و پر سرو صدا را دوست دارم و واقعاً از سرگرم كردن مردم با فیلم هایم لذت می برم. شاید در آینده فیلم های كوچك و كم هزینه بسازم اما در حال حاضر این آن چیزی نیست كه استودیو های بزرگ فیلمسازی از من می خواهند.

مترجم : شیلا ساسانی نیا

منبع : روزنامه ایران