هارلد شوماخر

هارلد شوماخر در طول عمر ورزشی اش كه كم و بیش ۲ دهه طول كشید، یكی از بهترین دروازه بان های فوتبال آلمان بود.تیم فوتبال كلن در دهه ۶۰ دروازه بانی به نام«تونی شوماخر» را درون دروازه خود می دید. به خاطر همین بازیكن بود كه در كلن هارلد شوماخر را نیز «تونی» می نامیدند.
در كتابی كه در سال۲۰۰۰ در رابطه با تاریخچه تیم فوتبال باشگاه كلن آلمان انتشار یافت،درباره هارلد شوماخر دروازه بان فراموش نشدنی این باشگاه و تیم ملی فوتبال آلمان در دهه ی ۸۰ میلادی آمده است: «آمیزه ای از كارایی، درخشش، بی باكی و ... ، هارلد شوماخر را به یكی از تاثیرگذارترین پدیده های فوتبال كلن و آلمان تبدیل می كند».
شوماخر در تاریخ ۶ مارس ۱۹۵۴ در شهر كوچك «دورن» واقع در ایالت نوردراین وست فالن آلمان چشم به جهان گشود. او در ۸ سالگی فوتبال را آغاز كرد و در پست های گوناگون به خدمت گرفته شد، سرانجام با تشخیص مربی درون دروازه قرار گرفت. خود او بعدها اعتراف كرد : «دروازه بانی تنها پستی بود كه به آن علاقه داشتم، زیرا من اهل دویدن نبودم.»شوماخر درون دروازه توانست توانایی های ورزشی خود را بروز دهد. وی به سرعت پله های رشد و ترقی را پیمود و از راه مسابقه های منطقه ای و سپس ایالتی جوانان، به تیم ملی فوتبال جوانان آلمان راه یافت. او در آنجا البته دروازه بان ذخیره بود.
باشگاه فوتبال كلن از همان زمان در پی او بود و سرانجام در سال ۱۹۷۲ این بازیكن با استعداد را در سن ۱۸ سالگی به خدمت گرفت.در آن سال ها، در حالی كه شوماخر دروازه بانی گمنام بود و بیشتر وقت ها روی نیمكت ذخیره هامی نشست، آلمان عصر طلایی فوتبال خود را تجربه می كرد. اما یك حادثه، فرصتی تاریخی در اختیار شوماخر قرار داد و او نیز با پیگیری از این فرصت به بهترین نحو استفاده كرد. آسیب دیدگی شدید دروازه بان اصلی كلن باعث شد كه شوماخر به عنوان دروازه بان شماره یك درون دروازه قرار گیرد.
او به سرعت توانست با بی باكی فراوان، پرش های حیرت انگیز و واكنش های به موقع، جای خود را درون دروازه تثبیت كند.درخشش شوماخر در بازی های لیگ فوتبال آلمان (بوندس لیگا) به گونه ای بود كه او در سن ۲۵ سالگی به تیم ملی فوتبال آلمان فرا خوانده شد. در آن زمان دروازه بان شماره یك و بی چون و چرای تیم ملی آلمان سپ مایر بود كه الگوی شوماخر نیز به شمار می رفت. اما باز هم حادثه ای دیگر باعث شد كه شوماخر به دروازه بان شماره یك تیم ملی تبدیل شود.
مایر در یك سانحه رانندگی به سختی آسیب دید و به ناچار با فعالیت در میدان های ورزشی وداع كرد. به این ترتیب راه برای افتخارهای ملی شوماخر گشوده شد. شوماخر و كسب عنوان قهرمانی اروپا در سال ۱۹۸۰ شوماخر در سال ۱۹۸۰ به نخستین افتخار بزرگ خود دست یافت و با تیم ملی فوتبال آلمان قهرمان اروپا شد.
پس از آن اما برای ۲دوره پیاپی یعنی در سال های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ تیم ملی فوتبال آلمان در بازی های نهایی جام جهانی فوتبال در مقابل تیم های ایتالیا و آرژانتین ناكام شد تا در حسرت قهرمانی جهان باقی ماند.شوماخر در مقایسه تیم ملی فوتبال آلمان سال ۱۹۸۲ با ۱۹۸۶ و یادآوری خاطرات آن سال ها می گوید: «هر ۲ تیم خیلی خوب بودند. تیم سال ۱۹۸۶ از نظر بازیكنان فردی با داشتن مهره هایی چون رومنیگه و ماتیوس بهتر بود.
اما متاسفانه در مقابل آرژانتین هم باختیم و با وجود تلاش نتوانستیم بازی را به وقت اضافی بكشانیم، چون بیشتر با احساس خود بازی می كردیم تا با عقلمان. در هر صورت دوباردر بازی نهایی در مقابل بهترین تیم های جهان شكست خوردیم.
هنوز هم برای من یادآوری آن خاطرات جالب است».جام جهانی سال ۱۹۸۲ در اسپانیا، همزمان یكی از نقطه های تاریك دوره فعالیت ورزشی شوماخر بود. در دیدار نیمه نهایی این مسابقات كه آلمان در مقابل فرانسه قرار گرفته بود، خطای بسیار خشن شوماخر بر روی «باتیستان» بازیكن فرانسوی در محوطه جریمه، به آسیب دیدگی شدید این بازیكن منجر شد و وی چند ماه در بیمارستان بستری بود. شوماخر پس از بازی در صدد توجیه خطای خود برآمد و از همین رو در سراسر محافل ورزشی اروپا مورد انتقاد شدید قرار گرفت.
شوماخر برای رهایی از این رسوایی ورزشی و یافتن چهره ای مقبول، نیازمند ۲سال تلاش مداوم بود. وی توانست با بازی های خوب و رفتار ورزشی مناسب، آن رویداد تلخ را جبران كند. در سال های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶ عنوان بهترین بازیكن فوتبال سال آلمان را از آن خود كرد.
شوماخر خیال داشت فعالیت ورزشی خود را به عنوان دروازه بان تیم ملی تا مسابقات جام ملت های اروپا در سال ۱۹۸۸ ادامه دهد، اما انتشار كتاب خاطرات او تحت عنوان «سوت آغاز بازی»، این نقشه را برهم زد. وی در آن كتاب، مسائل خصوصی بازیكنان تیم ملی را كه در اردوها شاهد آن بود مطرح و سیمای برخی از بازیكنان را در افكار عمومی لكه دار كرد. همین كار باعث شد كه او دیگر به تیم ملی آلمان دعوت نشود. پس از آن شوماخر برای۳ سال به تركیه رفت و برای تیم فنرباغچه استانبول بازی كرد.
وی در آنجا هم موفق بود.شوماخر در سال ۱۹۹۱ به آلمان بازگشت و در آخرین سال حضور در میدان، محافظت از دروازه بایرن مونیخ را بر عهده داشت. وی در سال ۱۹۹۲ كفش هایش را برای همیشه آویخت.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی