شش طرح من برای نجات عراق

ژنرال دیوید پترائوس فرمانده نیرو های امریکایی در عراق و رایان کراکر سفیر امریکا در بغداد قرار است ماه آینده میلادی گزارشی را به کنگره امریکا در خصوص اوضاع عراق ارائه کنند. من پیش بینی می کنم گزارش این دو مسوول امریکایی از عمق و شایستگی لازم برخوردار باشد.
در عین حال پیش بینی می کنم که ارزیابی آنها از اوضاع عراق تمامی فجایع به وجود آمده در عراق را مبنی بر اینکه پس از گذشت چهار سال از سرنگونی حکومت صدام، دولت جدید عراق شکست خورده و ناکام است، شامل نمی شود، اما برای اینکه واضح تر به مساله بنگریم پیشنهادات و راهکارهایی دارم تا عراق را از ورطه یی که در آن گرفتار شده، نجات دهد.
چه کسی باور می کرد که عراق پس از چهار سال از سقوط رژیم صدام در بحرانی این چنین عمیق گرفتار شود؟ هر ماه به طور میانگین بین دو تا سه هزار عراقی به دست تروریست ها و گروه های طایفه یی مرگ کشته می شوند. این در حالی است که آب و برق تنها شش ساعت در طول روز برقرار است. بغداد که در گذشته دارای تنوع فرهنگی و مذهبی بود اکنون به مناطق طایفه یی مسلحانه تقسیم شده و شبیه بیروت در دهه ۱۹۸۰ شده است. ضروری است که توقف خشونت و تحقق امنیت و ثبات و دموکراسی را برای مردم عراق به ارمغان آورد به همین دلیل من به اتفاق همکارانم در پارلمان، در تلاش برای ایجاد یک ائتلاف غیرطایفه یی هستیم که از طرح های شش گانه زیر برای ایجاد عهدی جدید در عراق و تغییر دولت کنونی از طریق ابزارهای دموکراسی حمایت کند.
۱) عراق باید شریکی کامل برای امریکا در گسترش طرح امنیتی یی باشد که شامل خروج بخش بزرگی از نیروهای امریکایی از عراق طی دو سال آینده است و البته قبل از آن نیز نقش نیروهای امریکایی برای جنگ در عراق کاهش می یابد. امریکا طرفی است که نمی توان آن را در تحقق صلح و امنیت در عراق و خاورمیانه نادیده گرفت؛ اما در حال حاضر نقشی که خود ما عراقی ها در حل مشکلات مان می توانیم ایفا کنیم با اهمیت تر است لیکن این مساله تا زمانی که دولت مالکی در قدرت باشد، تحقق نمی یابد.
۲) من پیشنهاد اعلام حالت فوق العاده در بغداد و تمامی مناطقی که شاهد درگیری های مسلحانه هستند را می کنم. همچنین نیاز به بازسازی نیرو های امنیتی عراق وجود دارد که برای این بازسازی لازم است افراد وابسته به گروه های شبه نظامی طایفه یی وارد نیروهای امنیتی شوند و پس از آن، این نیروها را تبدیل به یک قدرت امنیتی غیرطایفه یی کرد. تقویت بنیه
شبه نظامیان راهکار مناسبی نیست زیرا تنش میان نهادهای مختلف اجتماعی را افزایش داده و موجب تزلزل قدرت کشور می شود.
۳) ما نیازمند استراتژی دیپلماتیکی هستیم که به طور فزاینده یی از سازمان ملل و جهان عرب در تحقق امنیت و بازسازی عراق استفاده کند. مالکی مقبولیت عراق را در میان اعراب نابود کرد و هنوز نتوانسته این مقبولیت را بازگرداند، ضمن آنکه عراق نیازمند آن است که به صورت قاطعانه تری از همسایگان بخواهد نقش مثبت تری در مساله عراق ایفا کنند.
۴) عراق باید یک کشور واحد مستقل و فدرالی باشد، به همین دلیل ما باید نهادهای داخلی را تقویت کنیم تا از ایجاد یک دولت مستبد و اتخاذ سیاست های طایفه یی جلو گیری کنیم. همچنین ضروری است که دین، قدرتی برای توحید و یکپارچگی در عراق باشد نه جدایی و سنی ها و شیعیان عراق نیز باید به هویت اسلامی خود افتخار کنند، اما هنگامی که سیاست مذهبی طایفه یی حکمفرما می شود، تروریست ها و افراط گراها ظهور می کنند.
۵) آشتی و مصالحه ملی نیازمند عدالت و پایان خشونت طایفه یی از طریق مشارکت دادن تمامی عراقی ها در روند سیاسی این کشور است. ما باید مشارکت کردها و حکومت اقلیم کردستان را در آینده عراق دموکرات به رسمیت بشناسیم. آشتی ملی همچنین نیازمند مشارکت فعال رهبران دینی و سیاستمداران برجسته اعم از شیعه و سنی است. مالکی در مارس گذشته از تصویب طرح پیشنهادی تغییر قانون بعث زدایی در پارلمان جلوگیری کرد درحالی که این طرح باید هرچه سریع تر مورد تصویب قرار گیرد.
۶) اقتصاد عراق به دلیل فساد و عدم امنیت، بیمار است. لازم است که بر بازسازی تمام زیرساخت های اساسی تاکید کنیم. البته باید یادآور شد که توسعه اقتصادی بدون فراهم کردن برق و آب شرب که نیازهای اولیه مردم هر کشوری است هرگز تحقق نخواهد نیافت. اقتصاد عراق در عین حال نیازمند بازار آزاد و بخش خصوصی است.

منبع : روزنامه اعتماد