میکروب/حشره Bug

▪ کارگردان: ویلیام فریدکین.
▪ فیلمنامه:تریسی لتس بر اساس نمایشنامه ای از خودش.
▪ موسیقی: برایان تیلر.
▪ مدیر فیلمبرداری: مایکل گریدی.
▪ تدوین: دارین ناوارو.
▪ طراح صحنه: فرانکو جیاکومو کاربونه.
▪ بازیگران: اشلی جاد[اگنس وایت]، مایکل شانون[پیتر اوانز]، لین کالینز[آر. سی.]، برایان اف. اوبراین[دکتر وسیت]، هری کانیک جونیور[جری گاس].
▪ ١٠٢ دقیقه. محصول ٢٠٠٦ آمریکا. برنده جایزه فیپرشی از جشنواره کن.
▪ ژانر: درام، ترسناک.
اگنس وایت پس از ازدواجی ناموفق و جدایی از شوهرش گاس، اتاقی در یک هتل رو به تعطیل شدن کرایه کرده و زندگی را با پیشخدمتی می گذراند. زندگی زناشویی سابق و گم شدن پسرش در سال ها قبل، بر روحیه وی آثار نا مطلوبی گذاشته و هر لحظه را با احساس ترس از مورد مزاحمت قرار گرفتن سپری می کند. شبی به توصیه همکار همجنسگرایش آر. سی. با پیتر سرباز سابق جنگ خلیج فارس آشنا شده و رابطه ای عاشقانه میان شان شکل می گیرد. اما پیتر آن گونه که دیده می شود، فردی عادی نیست. او دچار پارانویای شدید است و همه جا را پر از میکروب و حشرات ریز می بیند. و خیلی زود رفتار او بر اگنس نیز اثر گذاشته، زندگی هر دو نفر را به کابوس تبدیل می کند....
▪ چرا باید دید؟
ویلیام فرید کین متولد ١٩٣٥ از تاثیر گذارترین کارگردان های دهه ١٩٧٠ سینمای آمریکا ست. خالق ارتباط فرانسوی، جن گیر و جادوگر/مزد ترس، زندگی و مرگ در لس انجلس، توحش و Jade که یک اسکار و دو جایزه گولدن گلاب به همراه انبوهی از دیگر جوایز معتبر در کارنامه اش دارد. فریدکین با ساخت فیلم های تلویزیونی وارد دنیای فیلمسازی شد و تا امروز نیز به این کار ادامه داده است. همین امر سبب شده تا بعد از فیلم های جریان ساز دهه هفتادی اش کمتر فیلم تاثیرگذاری در دو دهه پیش بسازد. بسیاری از فیلمسازان کار او در ارتباط فرانسوی و جن گیر را تقلید یا بازسازی کرده و توانایی خود را با آنها محک زده اند. خود فریدکین نیز ٢٤ سال پس از صحنه تعقیب و گریز ارتباط فرانسوی با خلق صحنه ای مشابه در Jade به این وسوسه پاسخی جانانه داد. اما در کنار این هیجان آفرینی ها فیلم های دیگری نیز ساخته، که بیشتر بر خلق درام در مکان های محدود[هم چون آثار تئاتری و تلویزیونی] گرایش دارند. توحش نمونه خوبی از چنین فیلم هایی است که هنوز تماشای آن می تواند ضربان قلب بیننده را دچار افزایش کند. میکروب یا حشره نیز در رده این گونه فیلم های فریدکین جای می گیرد. فیلمی که بر اساس نمایشنامه ای موفق ساخته شده و کارگردان کوشیده تا اتمسفر تئاتری آن را به شکلی موثر برای خلق فضایی سیاه و کلاستروفوبیک در خدمت خود بگیرد. و طبیعی است که حاصل کار بسیار قوی و موفق از آب در آمده و چنین نتیجه ای اصلاً دور از انتظار نبود.
فریدکین در این فیلم کوشیده تا به جای ساخت فیلمی ترسناک با هدف سرگرم سازی تماشاگر، درامی هراس آور و روانشناختی که خالی از هیجان هم نیست، ارائه کند. البته چنین فیلمی از سوی تماشاچیانی که خاطره جن گیر و پخش مجدد آن را با خود یدک می کشند، نمی تواند بازتاب های خوبی دریافت کند. در نتیجه با وجود نمایش اش در دو هفته کارگردان های جشنواره کن و دریافت فیپرشی برای کارگردانی اش نیز نمی تواند بیش از ٧ میلیون دلار در گیشه نصیب سازندگانش کند. بدیهی است تماشاگر آمریکایی خو کرده به قاتلین سریالی و روانی، خون و خون ریزی فراوان و قصابی های محیر العقول مانند سه گانه اره با پرتاب آشغال به سوی پرده یا هو کردن از این فیلم استقبال کند. چون قادر به درک فضا نیست و تبلیغات پخش کنندگان فیلم با اتکا بر نام سازنده جن گیر نیز نتیجه سو در بر دارد. به ویژه نبود هیچ گونه حشره یا میکروب بد طینتی در فیلم که امتیاز چنین فیلم محسوب می شود، زمینه ساز دلخوری چنین بینندگانی است.
با این حال جرات می کنم و از شما می خواهم با صرف اندکی حوصله به تماشای میکروب/حشره بنشینید. چون یقین دارم از فضای کلاستروفوبیک آن به شدت متاثر خواهید شد. از دیگر نقاط قوت فیلم باید به بازی های اشلی جاد[که در آخرین دقایق جایگزین جودی فاستر شد] و مایکل شانون[که همین نقش را در اجرای تئاتری آن نیز بر عهده داشت] اشاره کرد، خود می تواند مشوق هر سینما دوست علاقمند به کارنامه بازیگری اشلی جاد را به سینما بکشاند.

منبع : موج نو