ویتامین های ب-و E

● ویتامین ب-۱۲
ویتامین ب-۱۲ کوبالامین نیز نامیده میشود. برای کمک به رشد و عملکرد طبیعی سلولهای بدن نیاز روزانه به مصرف این ویتامین داریم. مخصوصاً این ویتامین برای سلامت مغز استخوان (جایی که سلولهای خونی تشکیل میشود) و سیستم عصبی مهم و ضروری است. مصرف ناکافی این ویتامین منجر به یک بیماری به نام «کم خونی پرنیشیوز» میشود که منجر به دریافت ناکافی اکسیژن توسط سلولها و ایجاد اختلالات سیستم عصبی میشود. افراد پا به سن گذاشته بیشتر در معرض خطر کم خونی پرنیشیوز هستند زیرا افزایش سن باعث کاهش میزان ویتامین ب-۱۲ دریافتی از طریق غذا می شود.
▪ موارد استفاده:
مهمترین استفاده ویتامین ب-۱۲ در درمان علایم و نشانه های «کم خونی پرنیشوز» است.
این علایم شامل:
ضعیفی، رنگ پریدگی، نشانه های عصبی نظیر سوزن سوزن شدن و سوزش دست ها و پاها، عدم تعادل، گیجی از دست دادن حافظه و کج خلقی است.
تحقیقات اخیر مشخص کرده است که ویتامین ب-۱۲ در جلوگیری از بیماریهای قلبی دخالت دارد. افرادی که ترکیبی از اسید فولیک، ویتامین ب-۱۲ و ویتامین ب-۶ استفاده می کنند سطح خونی پایینی از هوموسیستئین (که به نظر می رسد مرتبط با خطر بیشتر برای بیماری قلبی باشد) دارند.
▪ منابع غذایی:
ویتامین ب-۱۲ در غذاهای حاوی پروتئین حیوانی وجود دارد. غنی ترین منبع این ویتامین کبد و کلیه است. دیگر منابع خوب برای این ویتامین شامل شیر، تخم مرغ، ماهی و پنیر است.
ـ اشکال دیگر:
ویتامین ب-۱۲ در فرم ویتامینی سیانوکوبالامین نیز یافت میشود. ویتامین ب-۱۲ به صورت قرص، ژل یا در مولتی ویتامین (قابل جویدن و به صورت قطره مایع)، فرم ب-کمپلکس یا به تنهایی وجود دارد.
▪ نحوه مصرف:
برای جلوگیری از اختلالات ناشی از کمبود ویتامین ب-۱۲، بزرگسالان باید روزانه ۲ میکروگرم از این ویتامین استفاده کنند. افرادی که رژیم غذایی شان شامل گوشت، شیر و دیگر فرآورده های لبنی است، میزان نیاز روزانه آنها برطرف شده نیازی به مصرف مکمل ویتامینی ندارند. گیاهخوارانی که فرآورده های پروتئین حیوانی مصرف نمی کنند باید مکمل های ویتامینی را ترجیحاً بعد از غذا باید مصرف کنند. خانم های حامله ۲/۲ میکروگرم از ویتامین ب-۱۲ و خانم های شیرده ۲/۶ میکروگرم از این ویتامین روزانه باید مصرف کنند. قبل از دادن هرگونه مکمی ویتامین ب-۱۲ به بچه ها با پزشک مشورت کنید. افراد پا به سن گذاشته روزانه بیش از ۲ میکروگرم ویتامین ب-۱۲ نیاز دارند زیرا توانایی جذب وتیامین ب-۱۲ با افزایش سن کاهش می یابد. افراد مسن باید در مورد میزان مصرف روزانه این ویتامین با پزشک مشورت کنند.
▪ موارد احتیاط:
ویتامین ب-۱۲ غیرسمی است، اما در مصرف بیش از ۲ میکروگرم آن در روز، اثرام مفید شناخته شده ای وجود ندارد.
ـ تداخل های احتمالی:
جذب ویتامین ب-۱۲ به وسیله مصرف مت فورمین که برای درمان افزایش قند خون استفاده میشود، کاهش می یابد. همچنین مصرف زیاد ویتامین سی (۵۰۰ میلی گرم یا بیشتر) باعث تخریب این ویتامین میشود.
● ویتامین ب-۶
ویتامین ب-۶ یک ویتامین محلول در آب است. بدن شما از ۳ شکل ویتامین ب-۶ استفاده می کند. پیریدوکسین (PN)، پیرویدوکسال (PL) و پیریدوکسامین (PM). بیشتر مواقع منظور از ویتامین ب-۶ پیریدوکسین است.
ویتامین ب-۶ عملکرد های متفاوتی در بدن دارد که عبارت است از: شکستن کربوهیدراتها برای ایجاد انرژی، تشکیل هموگلوبین و دیگر موادی که بدن به آن نیاز دارد.
▪ موارد استفاده :
موارد استفاده ویتامین ب-۶ شامل موارد زیر است:
۱) بهبود علایم ناشی از کمبود ویتامین ب-۶، این علایم شامل التهاب (قرمزی، ورم، درد)، دهان، ترک و خشک شدن لبها، تحریک پذیری، افسردگی و گیجی است.
۲) درمان کم خونی و اختلالات سیستم عصبی ناشی از داروهای ضد سل.
۳) درمان بیمارانی که میزان زیادی ایزونیازید (داروی ضد سل) مصرف کرده اند.
۴) کاهش علایم سندرم پیش از قاعدگی (PMS).
۵) کاهش تهوع و استفراغ در طی حاملگی.
۶) جلوگیری از بیماریهای قلبی. مطالعات اخیر نشان می دهد که ویتامین ب-۶، ویتامین ب-۱۲ و فولات می تواند باعث کاهش سطح هوموسیستین خون (ماده ای که خطر بیماریهای قلبی را افزایش می دهد) شود.
▪ منابع غذایی:
مرغ، ماهی، کلیه، کبد، تخم مرغ و گوشت خوک غنی ترین منابع غذایی ویتامین ب-۶ هستند. موارد زیر نیز منابع خوبی برای این ویتامین هستند:
مخمر، سبوس گندم، غلات، سیب زمینی، موز و جو دوسر. ویتامین ب-۶ در غذاهای فریزشده یا فرآورده های غذایی (مانند گوشت) از بین می رود.
ـ اشکال دیگر:
ویتامین ب-۶ به صورت پیریدوکسین هیدروکلرید قابل دسترسی است. این ترکیب به صورت قرص در شکل مولتی ویتامین (قابل جویدن برای بچه ها) در دسترس است. شکل ب-کمپکس یا به تنهایی به مقدارهای ۱ تا ۱۵۰ میلی گرمی وجود دارد. ویتامین ب-۶ همچنین در مولتی ویتامین هایی که به صورت قطره و مایع هستند و بچه ها استفاده می کنند نیز وجود دارد.
▪ نحوه مصرف:
برای جلوگیری از کمبود ویتامین ب-۶ مردان باید روزانه ۲ میلی گرم و زنان ۱/۵ میلی گرم از این ویتامین استفاده کنند. زنان حامله نیاز به ۲/۲ میلی گرم ویتامین ب-۶ روزانه و زنان شیرده ۲/۱ میلی گرم نیاز دارند. افرادی که رژیم غذایی متعادل شامل منابع ویتامین ب-۶ مصرف می کنند نیاز روزانه شان به این ویتامین مرتفع شده و نیازی به مکمل های اضافی این ویتامین ندارند. اگر در مورد نیاز روزانه به ویتامین ب-۶ سؤالی دارید می توانید با پزشکتان مشورت کنید. مکمل های ویتامینی را همیشه همراه با آب، ترجیحاً بعد از غذا مصرف کنید.
▪ موارد احتیاط:
ویتامین ب-۶ وقتی به مقدار زیاد (۲۰۰ میلی گرم یا بیشتر در روز) و به مدت طولانی مصرف شود می تواند باعث مشکلات عصبی شود. قطع مصرف آن باعث بهبودی مشکلات میشود.
ـ تداخل های احتمالی:
ویتامین ب-۶ اثر لوودوپا داروی بیماری پارکینسون را مهار می کند برای اطلاعات بیشتر در مورد ویتامین ب-۶ با پزشک صحبت کنید.
● ویتامین ب-۱
ویتامین "ب-۱" تیامین نیز خوانده میشود. شما برای شکستن کربوهیدرات های بدنتان نیاز روزانه به این ویتامین دارید. انرژی آزاد شده از این سوخت و ساز صرف فعالیتهای تنفسی و حرکتی بدن میشود. ناکافی بودن ویتامین "ب-۱" در رژیم غذایی منجر به بیماری «بربری» میشود. در این بیماری سیستم عصبی و قلب گرفتار هستند. الکلی ها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند زیرا مصرف زیاد الکل ذخائر ویتامین "ب-۱" بدن را کاهش می دهد.
▪ موارد استفاده:
استفاده مهم ویتامین "ب-۱" در بهبود علایم بیماری "بری بری" است. این علایم شامل درد، ورم، قرمزی دست ها و پاها و احساس سوزن سوزن شدن و مورمور شدن در دستها و پاهاست. گیجی و از دست دادن حافظه نیز از علایم بالقوه این بیماری هستند.
علایم دیگر "بربری" شامل اشکال در نفس کشیدن، ورم پاها و افزایش ضربان قلب است. بعضی از دیورتیک ها (ادرارآور) باعث از دست دادن این ویتامین از طریق ادرار شده باعث کمبود آن میشوند.
تحقیقات اخیر نشان می دهد که ویتامین "ب-۱" در درمان نارسایی احتقانی قلب مؤثر است. ویتامین "ب-۱" همچنین در شیمی درمانی سرطان نقش منفی بازی می کند. تحقیقات نشان می دهد که مصرف زیاد این ویتامین در طی شیمی درمانی باعث رشد سریع تومور میشود.
▪ منابع غذایی:
حبوبات و گوشت خوک منابع غنی از ویتامین "ب-۱" هستند. دیگر منابع خوب برای این ویتامین شامل برنج پرقوت سفید، دانه های گل آفتابگردان، بادام زمینی، سبوس گندم، مخمر آبجو، شیر سویا، لوبیا و ....
شیر، میوه جات و سبزیجات اگر به میزان کافی مصرف شوند منابع خوبی برای ویتامین "ب-۱" هستند.
ـ اشکال دیگر:
ویتامین "ب-۱" به نام های "تیامین هیدروکلرید" و "تیامین مونونیترات" وجود دارد. این ماده به صورت قرص یا کپسول در فرم مولتی ویتامین شامل قابل جویدنی برای بچه ها و شکل مایع، به صورت ترکیب ب- کمپلکس و یا به تنهایی قابل دسترس است.
▪ نحوهٔ مصرف:
برای جلوگیری از بیماری کمبود ویتامین "ب-۱" بزرگسالان بین ۱/۱ تا ۱/۵ میلی گرم از این ویتامین را همراه با آب ترجیحاً بعد از غذا، روزانه مصرف کنند.
خانم های حامله روزانه ۱/۵ میلی گرم و زنان شیرده ۱/۶ میلی گرم از این ویتامین در روز استفاده کنند. قبل از دادن مکمل ویتامین "ب-۱" به بچه ها پزشک مشورت کنید. در صورتی که خانم حامله بخواهد از این ویتامین استفاده کند نیز باید قبل از مصرف با پزشک مشورت کند.
▪ تداخل های احتمالی:
میزان جذب ویتامین ب-۱ در افرادی که الکل زیاد مصرف می کنند، کاهش می یابد. برای اطلاعات بیشتر در مورد ویتامین "ب-۱" با پزشک مشورت کنید.
● ویتامین E
تحقیقات نشان می دهد که ویتامین «ای» در مقابل بسیاری از بیماری ها به بدن کمک می کند و سلول ها را از انواع مشخصی از آسیب ها حفظ کرده، طول عمر آنها را افزایش می دهد. این خاصیت ویتامین «ای» در طول زمان باعث کند شدن آسیب سلولی میشود که به طور طبیعی با افزایش سن اتفاق می افتد.
موارد استفاده:
ویتامین «ای» بدن را در مقابل بعضی از اختلالات حفظ می کند و به درمان بعضی دیگر از بیماری ها کمک می کند.
در زیر لیستی از این بیماریها آورده شده است.
ـ سرطان.
ویتامین "ای" نقش مهمی در درمان در بسیاری از سرطان ها از جمله سرطان پوست، دهان و گلو، معده، رودهٔ بزرگ پستان و غذه پروستات ایفا می کند. همچنین خطر ابتلا به سرطان های ریه، مری و دهانهٔ رحم را کاهش می دهد به نظر می رسد ویتامین «ای» از طریق پیام های کنترلی اکسیژن مانع از رشد سلولهای طبیعی بدن را در مقابل اثرات شیمی درمانی حفظ می کند، اما سلولهای سرطانی زخم پذیر را باقی می گذارد.
ـ حملات و سکته های قلبی.
تحقیقات نشان می دهد که ویتامین «ای» مانع از انسداد شریان ها توسط «کلسترول تبدیل شده به فرم خطرناک»» میشود. هم چنین ویتامین «ای»» یک صد انعقاد قوی است که به جریان راحت تر خون در شریان هایی که دارای پلاکهای چربی چسبیده به دیواره هستند کمک می کند.
ـ بیماریهای سیستم ایمنی.
این بیماریها دفاع بدن را در مقابل بیماری کاهش می دهد، اما ویتامین «ای» سطح ایمنی بدن را در مقابل آنها بالا می برد.
▪ بیماریهای وابسته به سن. ویتامین های «ای» از پیشرفت بعضی از بیماریها مانند بیماری آلزایمر که باعث کاهش قدرت ذهنی و فیزیکی میشود، جلوگیری می کند.
ـ آب مروارید و دژنراسیون ماکولر.
ویتامین «ای» می تواند با این بیماریها که باعث کاهش دید و کوری میشود، مقابله کند.
ـ دیابت.
ویتامین «ای» خطر بیماری قلبی را که افراد مبتلا به دیابت کاهش می دهد.
ویتامین «ای» همچنین در موارد زیر کمک کننده است:
۱) کند کردن پدیده پیری سلول ها و بافتها.
۲) تقویت فرد در مقابل آلوده کننده های محیط.
۳) نگهداری و سلامت سلولهای قرمز خون و مقابله با کم خونی.
۴) درمان اختلالات وابسته به «چربیهای بدهضم».
۵) مؤثر در درمان بیشتر بیماریهای پوستی.
۶) کمک به بهبود سریعتر زخم ها.
۷) کمک به درمان اختلالات تولید مثل.
۸) کاهش ناراحتی های قبل از شروع قاعدگی.
۹) کاهش علایم و نشانه های لوپوس
▪ منابع غذایی:
غذاهایی که شامل میزان قابل توجهی از ویتامین «ای» هستند عبارت است از: آجیل (شامل بادام، فندق، و گردو)، تخم آفتابگردان، روغن ذرت، مارگارین، مایونز، روغن سبزیجات فشرده شده خنک،‌ شامل ذرت، گل آفتابگردان، سویا، دانهٔ پنبه، کانولا، و سبوس گندم (غنی ترین منبع)، اسفناج و کلم پیچ، سیب زمینی و تمیس.
ـ اشکال دیگر:
شما می توانید فرآورده های طبیعی یا مصنوعی (ساختگی) ویتامین "ای" را انتخاب کنید. پزشک معالج شما معمولاً شکل طبیعی آن را توصیه می کند (دی- آلفا- توکوفرول). شکل ساختگی آن دل-آلفا- توکوفرول نامیده میشود.
ویتامین «ای» به صورت کپسول، قرص و ژل نرم در اختیار است و به میزان های ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰، ۵۰۰، ۶۰۰ و ۱۰۰۰ موجود است.
برای افرادی که در هضم چربیها مشکل دارند ویتامین «ای سوکسینات» ("dry-E") بهتر است.
▪ نحوهٔ ‌مصرف:
ویتامین «ای» معمولاً غیرسمی است. میزان زیاد آن (خیلی بیشتر از ۱۲۰۰ واحد روزانه) می تواند باعث تهوع، نفخ، اسهال و طپش شود.
در صورتی که فشارخون دارید و یا اینکه از رقیق کننده های خون نظیر کومادین یا وارفارین استفاده می کنید قبل از مصرف ویتامین «ای» با پزشکتان مشورت کنید.
▪ تداخل های احتمالی:
تداخلات ممکن در مورد ویتامین «ای» شامل موارد زیر است:
۱) مانع از جذب ویتامین «کا» (که به انعقاد خون کمک می کند) میشود.
۲) باعث افزایش خطر خونریزی غیرطبیعی در افرادی که ضد انعقاد مصرف می کنند، میشود.
۳) با مصرف مکمل های آهن، از بین می رود و در صورت مصرف کلسترامین و کلستی پول جذب آن کاهش می یابد.
۴) استفادهٔ بدن از ذخیره های ویتامین «آ» را افزایش می دهد، افزایش جذب ویتامین «ای» می تواند ذخیره های ویتامین «آ» بدن را کاهش دهد.
۵) افزایش جذب در صورت همراهی با سلنیوم (یک عنصر کمیاب موجود در غذاها).
۶) کاهش جذب در صورت مصرف زیاد الکل.

منبع : سایت داوری