توصیه های مهم برای غنیمت شمردن ماه رمضان

۱) اخلاص
اخلاص یا همان «خدایی انجام دادن عبادت» را می بایست خیلی خوب به یاد داشت تا خدای ناکرده عبادتهایمان به خاطر ریا و خودنمایی و کسب شهرت دنیا پایمال نشود که خداوند متعال می فرماید: { و ما أمروا إلا لیعبدوا الله مخلصین له الدین } البینهٔ/۵
یعنی: « و دستور داده نشدند مگر اینکه عبادت کنند خدای را با اخلاص در تمامی دین» یعنی اینکه تمامی عبادتها فقط برای خداوند تعالی انجام شود.
و نیز می فرماید: { و لو أشرکوا لحبط عنهم ما کانوا یعملون } انعام/۸۸
یعنی: « و اگر شرک ورزند البته باطل می شد آنچه انجام داده بودند »
پس نیت خود را در این عبادت بسیار ارزشمند اسلامی همانند سایر عبادتها برای خدای عزوجل خالص گردانید، باشد که به رضای حق تعالی نائل گشته و از اجر بیکران بهره مند گردید که در حدیث قدسی شریف آمده است:
« کل عمل ابن آدم له إلا الصیام فإنه لی و أنا أجزی به » یعنی: « همه کارهای بنی آدم برای اوست مگر روزه که خاص من است و من پاداش آن را خواهم داد.»
۲) توبه
که همان «احساس به ندامت و دست کشیدن از گناه و تصمیم به عدم بازگشت به آن» است، را بار دیگر در این روزهای مبارک تجدید کنیم زیرا عبادت عمراه با گناه لذت بندگی را ندارد و لذا صاحبش خود خسته و ملول می شود و نمی تواند راه عبادت را ادامه دهد و آنوقت است که احساس می کند عبادتش خشک و بی روح است. حال آنکه او اسباب استفاده از عبادت که همان صفای قلب و پاک کردن آن از هر نوع مهر و علاقه به گناه است، را مهیا نکرده است.
بیاد داشته باشیم که هر چه گنهکار باشیم باز هم در رحمت الهی باز است و هرگز نباید نومید شد که نومیدی خود گناه دیگری است. بلکه بیاد داشته باشیم که حق تعالی توبه کنندگان را می پذیرد و آنها را دوست دارد.
۳) اراده و عزم راسخ (استقامت در دین)
بیاد داشته باشیم که ماه رمضان ۲۹ الی ۳۰ روز بیشتر نیست که اگر سپری شد دیگر فرصت آن همه عبادت و اجر و فضیلت از دست رفته است پس خوب است که از اولین روز آن، خود را برای مشارکت در تمامی عبادات آماده کنیم و یقین داشته باشیم که هرگز از انجام عبادتی پشیمان نخواهیم شد بلکه برعکس احساس خواهیم کرد که کاش می توانستیم بهتر و بیشتر انجام دهیم. خداوند می فرماید:
{و الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا و إن الله لمع المحسنین } العنکبوت/۶۹
یعنی: «و کسانی که در راه ما به جهاد برخاستند البته آنان را به راهمان هدایتشان خواهیم کرد و براستی که خداوند با نیکوکاران است.»
● آنچه موجب قبول دعا میشود
۱) اخلاص در دعا
۲) اینکه دعا را با حمد و ثنای خدا سپس صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و سلم شروع کند و با همان، دعا را ختم نماید.
۳) دو دله نبودن در دعا (مثل: خدایا اگر خواستی مرا بیامرز) و همچنین مطمین بودن در قبول دعا.
۴) التماس کردن هنگام دعا و عدم شتاب (یعنی اینکه بگوید دعا کردم و استجاب نشد) در آن.
۵) حضور دل در وقت دعا.
۶) دعا کردن در سختی و آسانی.
۷) تنها خدا را بخواند.
۸) نسبت به خود، خانواده، دارایی و فرزند خویش را دعای بد نکند.
۹) با صدای آرام، بین بلند و آهسته دعا کردن.
۱۰) اعتراف به گناه خود، و نسبت به آن طلب آمرزش کردن، و نیز اعتراف به نعمت خدا و شکر آنر را بجای آوردن.
۱۱) جهت انشای دعای قافیه دار و هماهنگ، خود را به زحمت نیندازد.
۱۲) در حال فروتنی و بیمناکی و امید و ترس دعا کردن.
۱۳) باز پس دادن آنچه با ظلم و ستم بدست آورده است، همراه با توبه.
۱۴) سه بار دعا را تکرار کردن.
۱۵) رو به قبله دعا کردن.
۱۶) بلند کردن دستها هنگام دعا.
۱۷) وضو ساختن قبل از دعا اگر میسر باشد.
۱۸) هنکام دعا، با بلند گرداندن صدا و یا خواست چیز های ناروا و غیر ممکن از حد اعتدال تجاوز نکند.
۱۹) قبل از دعا برای دیگری، اول برای خود دعا کند.
به ثبوت رسیده است که پیامبر صلی الله علیه و سلم برای خود شروع به دعا کرده اند و همچنین ثابت است که شروع دعایش برای خود نبوده است مثل دعای آنحضرت برای انس، و ابن عباس و ام اسماعیل و دیگران جهت اطلاع از شرح و بسط در این موضوع به شرح صحیح مسلم از امام نووی ۱۴۴۱۵
۲۰) اینکه با نامهای نیک خدواند و صفات بلند مرتبه اش و یا به اعمال صالحی که خود دعا کننده آن را انجام داده است، ویا به دعای شخصی صالح، زنده و حاضر متوسل شود.
۲۱) اینکه خوراک و لباس دعا کننده حلال باشد.
۲۲) دعا به گناه، و گسستن پیوند خویشاوندی نکند.
۲۳) امر به معروف و نهی از منکر کردن.
۲۴) دوری کردن از همه گناهان

منبع : پایگاه اطلاع رسانی دانشجویان و دانش آموختگان ترکمن ایران