نبرد دریایی لپانت

۴۳۶ سال پیش در روز ۷ اکتبر سال ۱۵۷۱ میلادی نبرد دریایی لپانت میان ناوگان دریایی امپراتوری عثمانی و ناوگان متحد پادشاهی اسپانیا و جمهوری ونیز درگرفت. این بزرگترین و خونین ترین نبرد دریایی تاریخ آن روزگار محسوب می شود.
در این جنگ که در خلیج لپانت در نزدیکی بندر کورینت یونان رخ داد ، ناوگان دریایی عثمانی که به اندازه ناوگان متحد اسپانیا و ونیز تجربه جنگ های بزرگ دریایی را نداشت به سختی شکست خورد.
امپراتوری عثمانی جزیره قبرس که تحت مالکیت جمهوری ونیز بود را تصرف کرده بود.
جمهوری ونیز در آن روزگار به دلیل تجارت گسترده دریایی ناوگان نیرومندی داشت اما به تنهایی نمی توانست با عثمانی مقابله کند بنابراین از فیلیپ دوم ، پادشاه اسپانیا که در آن زمان ابرقدرت جهان تلقی می شد ، درخواست کمک کرد.
فیلیپ ناوگان خود را به کمک جمهوری ونیز فرستاد تا بتواند جزیره قبرس را از عثمانی ها بازپس گیرد.
هر یک از طرفین جنگ در میدان این نبرد دریایی حدود ۱۰۰ هزار نیرو شامل ملوانان و سربازان داشتند.
در این نبرد دریایی ناوگان دریایی عثمانی به سختی شکست می خورد.
بخش اعظم کشتی هایش نابود شده یا به تصرف ناوگان مشترک اسپانیا و ونیز در می آیند.
با اینکه ناوگان متحد اسپانیا و ونیز قادر به تصرف دوباره جزیره قبرس نمی شوند و جزیره قبرس تحت مالکیت امپراتوری عثمانی باقی می ماند ، اما جنگ دریایی لپانت نقطه عطفی در زوال تدریجی امپراتوری عثمانی تلقی می شود.
به این ترتیب ، در روز ۷ اکتبر سال ۱۵۷۱ میلادی در خلیج لپانت جنگی خونین میان ناوگان امپراتوری عثمانی و ناوگان متحد پادشاهی اسپانیا و جمهوری ونیز درمی گیرد که در تاریخ به جنگ دریایی لپانت مشهور است.این بزرگترین و خونین ترین جنگ دریایی تاریخ تا آن روزگار بود.
در این جنگ ناوگان دریایی عثمانی به سختی شکست می خورد و درهم می شکند.
یکی از دلایل عمده این شکست بی کفایتی سلطان وقت عثمانی ، سلطان سلیم دوم بود که به دلیل میخوارگی مفرط شبانه روز را در بی خبری می گذراند و همیشه نیمه مدهوش بود.
در این جنگ یک سرباز اسپانیایی جوان دست چپش را از دست می دهد.
او سروانتس نام داشت که پس از این واقعه چون دیگر قادر به جنگ نبود به نویسندگی رو می آورد و با نوشتن کتاب مشهور دن کیشوت نام خود را در تاریخ جاودان می کند.
جنگ دریایی لپانت نقطه عطف زوال تدریجی امپراتوری عثمانی بود.

بهرام افتخاری

منبع : روزنامه جام‌جم