کارآفرینی زنان و چالش های پیش رو

در سالهای اخیر، زنان که نزدیک به نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند، گرایش بیشتری به تحصیلات دانشگاهی پیدا کرده اند و نرخ ورود زنان و دختران به دانشگاهها، سال به سال درحال افزایش است .
درحالی که براساس آمارهای رسمی، نرخ بیکاری نیز در میان بانوان تحصیل کرده به صورت قابل توجهی درحال افزایش است. به نظر می رسد جذب این تعداد نیروی تحصیل کرده در سازمان های دولتی موجود که اکثرا با تورم نیروی انسانی مواجهند، عملی نباشد .
بخش خصوصی نیز باتوجه به گستره محدودش در ایران، طبیعتا نتوانسته است در جذب این سرمایه های ملی موفقیت قابل توجهی داشته باشد .
لذا یکی از راهکارهای مهم جهت حل این معضل، توسعه کارآفرینی در میان زنان و دختران می باشد.
کاربرد کارآفرینی بسیار فراتر از ایجاد شغل و اشتغال زایی است .کارآفرینی، فرایندی ارزشی است که منجر به تولید کالا یا خدمتی جدید می شود. باتوجه به مشارکت همه جانبه زنان در آموزش عالی و حضور موثر آنان در عرصه های علم و دانش که نشانگر وجود شایستگی و توانمندی در آنهاست، ایجاد کسب و کار مبتنی بر کارآفرینی توسط زنان در مقیاس های کوچک و متوسط چه به صورت کار در منزل و چه به صورت ایجاد شرکت های تولیدی، دستاوردهای مهمی خواهد داشت.
باتوجه به نوپایی کارآفرینی زنان، مشکلات زیادی وجود دارد. مهمترین آنها مشکلات فرهنگی - اجتماعی است که رفع آن مستلزم اجرای سیاست ها و سازوکارهایی متناسب با آن می باشد.
یکی از راه های حل معضل بیکاری در میان زنان تحصیل کرده توسعه کارآفرینی در میان زنان و دختران دانشگاهی است .
ایجاد تفکر کارآفرینی و ورود به کسب و کار در میان بانوان کشور خصوصا دانش آموختگان دانشگاهی که باتوجه به دانش و مهارتی که در رشته تخصصی دانشگاهی خود فراگرفته اند، امکان ایجاد کسب و کار به صورت فردی یا گروهی در رشته تخصصی خود را دارند، باعث می شود که آنها با بهره گیری از استعدادهای بالقوه خود، افرادی خلاق، نوآور و کارآفرین شوند و خود را باور کنند که این خودباوری نه تنها منجر به تسلط و موفقیت آنان در زندگی شخصی شان می شود، بلکه بسیاری از ناهنجاری های فکری و روانی که امروز با آن دست به گریبانند را کاهش خواهد داد و آنان را به جایگاه واقعی خود می رساند .
در حال حاضر، زنانی در کشور ما، به عنوان نیمی از جامعه، نه تنها دیگر خانه نشین نیستند، بلکه متقاضیان مهارت دیده و دارای تحصیلات عالیه ای هستند که از این نظر بر مردان برتری یافته اند .
به طوری که هم اینک بیش از ۶۰ درصد از ظرفیت های دانشگاه ها را به خود اختصاص داده اند.
باتوجه به محدودیت های سرمایه گذاری ازسوی دولت، کارآفرینی، اگر نگوییم تنها راه پیش رو است، دست کم یکی از مهمترین راه حل های معضل بیکاری زنان محسوب می شود .
اما جامعه ما با پذیرش این بینش که کار منزل برای زنان و کار بیرون برای مردان و اولویت اشتغال نیز برای مردان است نیمی از آحاد جامعه را از صحنه های اقتصادی کشور حذف نموده اند .
لذا زنان کشور ما، نیاز به الگوهایی دارند که آنان را دریافتن مسیر مناسب زندگی کاری یاری دهد.
برای ارائه چنین الگویی توجه به عوامل فرهنگی جامعه با درنظر گرفتن جایگاه اصلی زنان در خانواده ضروری به نظر می رسد .
یکی از مسائلی که نتیجه مطالعات متعدد در کشورهای مختلف است پایین بودن نرخ کارآفرینی زنان در مقایسه با مردان است.
بنابراین یک مسئله امکان طرح و بررسی دارد و آن این سوال است که چرا نرخ کارآفرینی بین زنان کمتر است؟ این سوال از این رو اهمیت دارد که نزدیک به نیمی از جمعیت کشورها را زنان تشکیل می دهند و درعین حال به واسطه تحولات گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و فنی، زنان آمادگی بیشتری برای مشارکت در فعالیت های اجتماعی پیدا کرده اند .
بنابراین هرگونه افزایش در نرخ کارآفرینی زنان می تواند در نهایت به شتاب گیری توسعه کارآفرینی منجر شود .
اما چرا زنان کمتر از مردان به شروع فعالیتهای کارآفرینانه اقدام می کنند و آیا دلایل موثر درکاهش نرخ کارآفرینی زنان در مقایسه با مردان از آنچنان اهمیتی برخوردارند که نیاز به رویکردهای متفاوتی درتوسعه کارآفرینی زنان را موجه سازند؟
در پایان باید گفت: در شرایط کنونی جامعه ایران یکی از بهترین راهکارهای حل معضل بیکاری در میان زنان، کارآفرینی است .
گرچه تجربه زنان کارآفرین حکایت از مشکلات و موانع بسیاری در مسیر کارآفرینی زنان دارد اما امید آن می رود که با عنایت مسوولان و تلاش بیش از پیش زنان درجهت رفع مشکلات، آینده ای بهتر را نظاره گر باشیم.

منبع : روزنامه مردم سالاری