حساسیت به نور Photosensitivity

حساسیت به پوست به اشعه ماوراء بنفش است كه منجر به قرمزی و ناراحتی میشود.
سن، جنس، ژنتیك و نحوه زندگی: عوامل خطر مهمی نیستند.
حساسیت به نور به صورت یك واكنش غیرطبیعی پوست به اثرات اشعه ماوراء بنفش نورخورشید، تعریف می‌گردد. این وضعیت گاهی در زمان تولد وجود دارد و گاهی در سالهای بعدی حیات رخ می‌دهد.
مواد متنوعی ممكن است باعث حساسیت به نور شوند، از جمله داروهایی مثل تتراسایكلین، داروهای مدرر (ادرار آور) و قرصهای ضدبارداری خوراكی همچنین ممكن است حساسیت به نور در نتیجه مصرف مواد آرایشی خاص به وجود آید. این وضعیت گاهی در افراد مبتلا به لوپوس ارتیماتوزسیستمیك (SLE)، كه یك اختلال خود ایمنی است و در آن بدن به بافتهای خود، حمله می‌كند، به وجود آید. بعضی اوقات، هیچ علت مشخصی وجود ندارد. در این موارد، بیماری تحت عنوان حساسیت به نور اولیه خوانده میشود.
علایم بیماری:
این واكنش غالباً در قسمتهایی از بدن مثل دستها و صورت كه در معرض نور خورشید هستند، ایجاد میشود. این حالت معمولاً در مدت
كوتاهی پس از تماس با نور رخ می‌دهد، اما ممكن است برای ۲۴ تا ۴۸ ساعت به تاخیر
افتد. علایم عبارتند از:
- راش قرمز و اغلب دردناك
- تاولهای كوچك خارش‌دار
- پوسته‌ریزی پوست
در مرحله بعدی، ممكن است ناخنها از بسترشان بلند شوند. بعضی اوقات، افراد مبتلا در معرض تابش دچار قرمزی منتشر در همه پوست میشوند. در موارد نادر، افراد دچار حساسیت به نور شدید، قادر نیستند در هنگام روز از منزل خارج شوند.
كارهایی كه باید انجام شوند:
احتمالاً پزشك از روی شكل ضایعه، تشخیص را مطرح میسازد. اگر به نظر می‌رسد كه واكنش در نتیجه مصرف یك داروی خاص ایجاد شده، پزشك ممكن است داروی دیگری تجویز كند. همچنین احتمال دارد كه نیاز به آزمایش خون جهت شناسایی اختلالات زمینه‌ای داشته باشید.
جهت تسكین علایم، ممكن است مصرف یك كورتیكواستروئید موضعی یا آنتی هیستامین خوراكی، ضرورت پیدا كند. موارد شدید را جهت حساسیت‌زدایی پوست، با تماس كنترل شده با اشعه ماوراء بنفش كه گاهی همراه داروهاست، درمان می‌كنند.
شما می‌توانید از طریق پرهیز از نور خورشید، ‌تا سرحد امكان، این واكنش را كنترل نمایید. زمانیكه به بیرون از منزل می‌روید، پوستتان را بپوشانید، كلاه بگذارید و یك ضد آفتاب قوی استفاده نمایید.

منبع : پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران