همراه The Walker

▪ نویسنده و کارگردان: پل شرایدر.
▪ موسیقی: آن دادلی.
▪ مدیر فیلمبرداری: کریس سیگر.
▪ تدوین: جولین راد.
▪ طراح صحنه: جیمز مریفیلد.
▪ بازیگران: وودی هارلسون[کارتر پیچ سوم]، کریستین اسکات تامس[لین لاکنر]، لون باکال[ناتالی وان میتر]، ند بیتی[جک دلورین]، موریتز بلیبرتو[امک اوغلو]، مری بث هارت[کریسی مورگان]، لی لی تاملین[ابیگیل دلورین]، ویلم دافو[سناتور لری لاکنر]، جف فرانسیس[کارآگاه دیکسون].
▪ ١٠٨ دقیقه. محصول ٢٠٠٧ آمریکا، انگلستان.
▪ ژانر: درام.
کارتر پیچ مردی مودب و سرشناس ترین همراه زنان طبقه بالای واشنگتن است. رابطه او با زنان ثروتمند شهر بسیار خوب و به دور از هر گونه رسوایی است. اما زمانی که معشوق یکی از مشتریان وی به قتل می رسد، همه چیز به هم می ریزد...
● چرا باید دید؟
کمتر عاشق سینمایی پیدا می شود که پل شرایدر فیلمنامه نویس راننده تاکسی، یاکوزا، آخرین وسوسه مسیح، وسوسه و گاو خشمگین را نشناسد. یکی از بهترین فیلمنامه نویسان هالیوود که خود نیز از ١٩٧٨ با ساختن Blue Collar شروع به کارگردان کرده و با دومین فیلمش Hardcore شهرتی معقول در انجام هر دو حرفه نویسندگی و کارگردانی یافته است.
اولین نقطه اوج کارنامه او ژیگولوی آمریکایی[١٩٨٠] است که برای او و کلیه عوامل فیلمش از جمله ریچارد گیر تازه کار شهرتی عالمگیر فراهم نموده و راه او را برای ساختن فیلم های شخصی تر چون میشیما باز کرده است.
شرایدر متولد ١٩٤٦ گراند راپیدز، میشیگان از درام نویسان ستایش شده، اما کم اقبال هالیوود است که با وجود نامزدی های فراوان برای دریافت جوایز معتبر هیچ گاه نتوانسته آنها را به چنگ آورد. اغلب آثار او درباره شخصیت هایی است که دچار استیصال شده و دنیای اطراف شان با حادثه ای از هم می پاشد. ژیگولوی آمریکایی بارزترین نمونه است که پس از چند دهه مورد ارجاع خود شرایدر ٦٠ ساله قرار گرفته است.
همراه یا همدم و به قول ینگه دنیایی ها اسکورت، با تفاوت هایی جزیی همان ژیگولوی آمریکایی است که قرار بوده تا شکست قلمرو: پیش در آمدی بر جن گیر[٢٠٠٥] را جبران کند. حیطه ای آزموده شده که در حکم بیمه نامه ای معتبر است. ولی همراه که با سرمایه ای معادل ٦ میلیون پاوند تولید شده، تا این لحظه موفق به گرفتن پاسخ مالی مناسبی در گیشه نشده است.
این واقعه با وجود داشتن همه فاکتورهای مثبت و بازی های خوب-به خصوص وودی هارلسون که در نقش کارتر پیچ می درخشد- حیرت انگیز است. شاید آمریکایی ها دیگر ژیگولوهای مودب را نمی پسندند!
همراه در بعضی دقایق از ژیگولوی آمریکایی پیشی می گیرد، چون دارای پیرنگ های فرعی سیاسی نیز هست و فقط قصه مردی با نیت خوب که اسیر خیانت و جنایت شده، نیست.
شخصیت های فرعی پخته تر و به روزتری نیز دارد[مانند امک نیمه ترک/نیمه آلمانی]، اما چیزی در این میانه گم شده که برخی تماشاگران نیز آن را دریافته اند: فقدان جاه طلبی و بلندپروازی همیشگی شرایدر که سبب شده فیلم را به یک بزرگداشت از خود تبدیل کند. با این حال همراه به عنوان فیلمی تازه از یک استاد دیدنی است و همچنان امید به دین فیلمی بهتر و بزرگ تر از وی در آینده را زنده نگاه می دارد!

منبع : موج نو