دردسرهای انتخاب مرد سال فوتبال جهان

فهرست اولیه کاندیداهای عنوان مرد سال فوتبال جهان که توسط کمیته فنی فیفا تعیین شده، همواره بحث هایی را برانگیخته زیرا حاوی برخی نام هایی است که سزاوار این موقعیت نبوده اند و برخی اسم ها را دربرندارد که جای شان جداً خالی می نماید.
مشکل اصلی طبق معمول این است که کار انتخاب را مربیان و کاپیتان های تیم های ملی فوتبال کشورها انجام می دهند و آنها اضافه بر مبنا قرار دادن سلایق شخصی شان، ابتدا دیدارهای ملی را ملاک می پندارند و به دستاوردها در سطح باشگاهی به همان حد بها نمی دهند. این در تضاد با جدول توپ طلای فوتبال اروپا است که فقط با ارجاع به نظر روزنامه نگاران برتر اروپا صورت می پذیرد و سلایق شخصی مربیان و بازیکنان در آن دخیل نیست و به تبع آن، منصفانه تر و حاوی نام های بهتر و شایسته تری بوده و کمتر اعتراض ها را برانگیخته است.
● خاطرات جام جهانی
انتخاب جان لوییجی بوفون ایتالیایی در میان ۳۰ کاندیدای فیفا فقط براساس رخدادهای «ملی» و همچون خاطره ای از جام جهانی ۲۰۰۶ که با قهرمانی وی و یارانش پایان گرفت، صورت پذیرفته، زیرا او فصل پیش را در سطح باشگاهی با یوونتوس در دسته دوم باشگاه های ایتالیا گذراند و با این وجود تعداد گل های خورده او در این دسته بیشتر از گل هایی بود که دروازه بان ۳۴ ساله ناپولی پذیرا شد. یک غایب عمده در جمع دروازه بان ها ایکر کاسیاس است که سهم اش در قطع نوار ۴ ساله دوری رئال مادرید از عناوین و جام های قهرمانی بسیار زیاد و محسوس بود و په په راینا سنگربان اسپانیایی لیورپول نیز در رسیدن مجدد این تیم به فینال جام قهرمانان باشگاه های اروپا چنان سهم عمده ای داشت که بتواند فراتر از بوفون قرار گیرد، اما نام او نیز نیامده است.
● بدترین فصل
در خط دفاعی نیز آثار جام جهانی ۲۰۰۶ با این که قانوناً نباید هیچ ربطی به گزینش ها و معادلات سال ۲۰۰۷ داشته باشد، محسوس است و آوردن نام فابیو کاناوارو به همین خاطر صورت پذیرفته است. وی سال پیش فاتح این انتخابات شد، اما پس از آن، حضوری پرنوسان در رئال مادرید داشته است. فیلیپ لام مدافع چپ بایرن مونیخ بازیکن جوان و مستعدی است، اما او نیز براساس خاطره های جام جهانی ۲۰۰۶ انتخاب شده و نه وقایع سال ۲۰۰۷ که باید مبنا قرار می گرفت.
به واقع بایرن بدترین فصل سال های اخیر خود را در بوندس لیگا تجربه کرد و حتی به جام قهرمانان اروپا نیز راه نیافت. تضییع حق دانی یل الوز مدافع راست برزیلی سه ویا در این ارتباط نیز چشمگیر است، زیرا او از دلایل اصلی فروغ و قهرمانی های این تیم اسپانیایی در سال گذشته و قهرمانی مجددش در جام یوفا و جام حذفی اسپانیا بود. حذف نام ریکاردو کاروالیو مدافع پرتغالی چلسی نیز مسخره می نماید، زیرا زوج مشهور او جان تری در حالی نامش دوباره آمده است که به دلیل مصدومیت چند ماه از میدان دور بود و وقتی هم که حاضر بود، اغلب زیر سایه «کاروالیو»ی کم اشتباه قرار داشت.پپ
● مانند یک شوخی
آوردن نام لیلیان تورام فرانسوی در عین نیمکت نشینی اش در بارسلونا و به قیمت حذف نمانیا ویدیچ مدافع صربستانی منچستریونایتد و کریستین چیوو مدافع رومانیایی اینترمیلان بیشتر به یک جوک می ماند و باز نشانگر این است که رأی دهندگان بیشتر مسابقات ملی را در ذهن داشته اند (تا بازی های باشگاهی را) و حتی دیدارهای ملی سال های پیش را! انتخاب کارلوس ته وز که فقط در یک ماه آخر از عضویت ۷ ماهه اش در وستهام خوب بود و در ۴ ماه اخیر در منچستریونایتد هم کار مهمی را صورت نداده است، دیگر کار عجیب و جالب رأی دهندگان است که معلوم است می خواسته اند فقط برخی بازی های ملی و حاضران در آن را ارج بگذارند.
● موضوعی عجیب
عدم انتخاب فرانچسکو توتی کاپیتان موفق رم و دارنده کفش طلای اروپا دیگر موضوع عجیب است ولی لابد به این خاطر صورت پذیرفته که او با بازی های ملی وداع گفته و در این زمینه مقابل انظار رأی دهندگان یعنی مربیان و کاپیتان های ملی جهان قرار نداشته است. او در ۵۶ مسابقه رسمی خود در فصل پیش ۳۳ گل برای جالوروسی زد و اگر این آمار نیز برای قرار گرفتن او در جمع کاندیداهای اولیه کفایت نمی کند، معلوم نیست چه چیزی در این خصوص مؤثر خواهد بود.
برخی کسانی هم که به جانشینی توتی به فهرست فیفا راه یافته اند، مانند معمول بحث برانگیز هستند. خوان رومن ریکلمه البته بازیکن فنی و بسیار خوبی است و هفته گذشته نیز در شروع دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ هر دو گل آرژانتین را با زیبایی در دروازه شیلی جای داد، اما به خاطر اختلاف سلیقه با سران تیم باشگاهی (ویارئال) مدت ها پشت خط می نشست و در لیگ اسپانیا بازی نمی کرد و به باشگاه قبلی اش (بوکاجونیورز) هم ارجاع و تبعید شد.
● «ویه را» قهرمان شد، اما...
«دکو»ی پرتغالی هم در فصل گذشته کار قابل ذکری برای بارسلونا انجام نداد و این در مورد پاتریک ویه را و ساموئل اتوئو هم صدق می کند. ویه را فصل پیش با اینترمیلان قهرمان سری A شد، اما ویه را بیشتر از ۱۹ بار در ۳۸ بازی تیمش در این لیگ فیکس بازی نکرد و این قهرمانی نیز در فصلی به دست آمد که به شهادت همگان به خاطر غیبت یوونتوس و مجازات میلان و لاتزیو و کسر امتیازاتی از آنها کیفیتی نازل تر از همیشه داشت. حتی در تیم ملی فرانسه نیز ویه را اینک موقعیت دست نیافتنی گذشته اش را ندارد و جوان ترهایی مانند لاسانا دیارا، سمیر نصری و جره می تولالان صف بسته اند تا جای او را در پست هافبک وسط بگیرند.
حتی به انتخاب تیه ری آنری هموطن مشهور ویه را در جمع کاندیداهای اولیه عنوان مرد سال نیز می توان ایراد گرفت، زیرا به خاطر مصدومیت ها و مشکلات دیگر در لیگ ۳۸ هفته ای انگلیس تنها در ۱۶ مورد در ترکیب فیکس آرسنال قرار گرفت و پس از انتقال به بارسلونا نیز اگر هت تریک او در دیدار اخیر با لوانته را نادیده بگیریم، کار مهمی را انجام نداده است.
● ملاک های نامنصفانه
با مثال هایی از این دست و با تأکید بر این که زلاتان ابراهیموویچ، لوکا تونی و فردریک کانوته نیز به فهرست اولیه فیفا راه نیافته اند، یک بار دیگر باید به بنیادهای انتخاب این نهاد و ملاک های کاری آن تاخت و آن را نامنصفانه شمرد. به واقع مربیان تیم های ملی اکثر کشورها به جای این که به موفق ترین بازیکن ۱۲ ماه گذشته رأی بدهند، به افرادی رأی اعتماد و اعتقاد می دهند که به اعتقاد آنها ذاتاً فوتبالیست برتری هستند و در کنار آن علایق کشوری و محلی و قومی را نیز دخیل می سازند و این در تضاد با فلسفه و دلایل برپایی انتخاباتی از این دست است که هدف از آن تشخیص موفق ترین بازیکنان سال گذشته و دارندگان بیشترین فتوحات در یک مقطع زمانی مشخص است.
● حق به حقدار می رسد
البته باز جای شکرگزاری دارد که «کاکا»ی برزیلی با انتخاب شدن بدون قید و شرط اش در فهرست اولیه و گزینش تقریباً قطعی اش به عنوان فرد فاتح انتخابات، کاری کرده که گزینش های عجیب فوق نیز رنگ و اثر چندانی نداشته باشد و در نهایت حق به حقدار برسد و کسی بهترین شناخته شود که حتی برخی انتخاب های غیرمنطقی مربیان تیم های ملی هم نتوانسته است حقانیت وی را زایل کند. حقانیت مردی ۲۶ ساله و فنی و کارآمد را که دلیل اصلی قهرمان میلان ایتالیا در جام باشگاه ها بود و بازی هایش بویژه در برابر منچستر یونایتد در نیمه نهایی آن جام به این زودی ها از یادها نمی رود.
● ۳۰ کاندیدای عنوان مرد سال (فیفا)
جان لوییجی بوفون و فابیو کاناوارو (هر دو از ایتالیا)، پتر چک از چک، کریستیانیو رونالدو و دکو (هر دو از پرتغال)، دیدیه دروگبا از ساحل عاج، مایکل اسی ین از غنا، ساموئل اتوئو از کامرون، گنارو گاتوزو از ایتالیا، استیون جرارد از انگلیس، تیه ری آنری از فرانسه، جونینیو پرنام بوکانو و کاکا (هر دو از برزیل)، میروسلاو کلوزه و فیلیپ لام (هر دو از آلمان)، فرانک لمپارد از انگلیس، رافا مارکز از مکزیک، لیونل مسی از آرژانتین، اله ساندرو نستا و آندریا پیرلو از ایتالیا، فرانک ریبه ری از فرانسه، خوان رمن ریکلمه و کارلوس ته وز (هر دو از آرژانتین)، رونالدینیو از برزیل، وین رونی و جان تری (هر دو از انگلیس)، لیلیان تورام و پاتریک ویه را (هر دو از فرانسه)، فرناندو تورس از اسپانیا و رود فان نیستل روی از هلند.

وصال روحانی‎
منبع: Sky

منبع : آمری نیا