بازگشت فوتبال به سرزمین تکنیک

بار دیگر موعد بازگشت جام جهانی به آمریکای جنوبی فرار رسیده است؛ قاره ای که در سال ۱۹۳۰ اولین دوره این رقابت ها را میزبانی کرد و در ۱۰ دوره بعدی یعنی تا سال ،۱۹۷۸ میزبانی ۴ دوره را بر عهده داشت اما در ۸ دوره جام جهانی مابین سال های ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۶ این شانس را به دست نیاورد. به طور خلاصه آخرین دوره ای که رقابت های جام جهانی در آمریکای جنوبی برگزار شد به جام جهانی بر می گردد.
تقدیر آنگونه رقم خورد که بار دیگر این قاره شاهد و نظاره گر هنرنمایی جمعی از بهترین های فوتبال جهان شود. این بار جام زرین قهرمانی به مهد فوتبال دنیا یعنی برزیل برده خواهد شد. طلایی پوشان توانایی و شایستگی برگزاری جام جهانی ۲۰۱۴ را ندارند، با این حال آیا از پیش زمینه لازم هم برخودار هستند؟
«اورلاندو سیلوا» وزیر ورزش برزیل معتقد است کشورش به طور حتم بهترین دوره تاریخ رقابت های جام جهانی را رقم خواهد زد. اظهارات توأم با سکوت او قابل تأمل بود! گرچه برزیل نمی تواند اقدامات آلمان در جام جهانی ۲۰۰۶ برای انتقال تماشاگران مابین شهرها و ایالات این کشور را تکرار کند اما قطعاً موفق می شود فاصله فعلی که بین امکانات ۲ کشور وجود دارد را کاهش دهد.
جام جهانی ۲۰۱۴ فرصت خوبی برای برزیل خواهد بود تا به تقویت زیرساخت های فوتبال خود بپردازد. میزبانی برزیل، مارس ۲۰۰۳ قطعی شد. با وجود سپری شدن ۵ سال از آن تاریخ، هنوز سران فوتبال این کشور شهرهای محل برگزاری این رقابت ها را انتخاب نکرده اند. اخیراً در گزارشی که از سوی بازرسان فیفا پیرامون شرایط برگزاری جام جهانی انتشار یافته، تضمین شده امکانات حمل و نقل و انتقال هواداران رقابت ها به بهترین شکل ممکن مهیا شود.
شاید حق با بازرسان فیفا بوده باشد و تا زمان برگزاری رقابت ها وضعیت حمل و نقل این کشور بهبود یابد. هنوز هم این کشور مخصوصاً در شهرهای بزرگ خود از فقدان سیستم حمل و نقل عمومی مناسب رنج می برد که این موضوع خود می تواند مشکلات عدیده ای برای میهمانان به وجود آورد. آیا بازرسان فدراسیون جهانی فوتبال فاصله ۳ ساعته شهرهای ریودوژانیرو تا سائوپائولو را پیاده پیموده اند و یا اینکه چنین مسافتی را سوار بر اتوبوس که بیش از ۲ یا ۳ برابر ظرفیت خود مسافر حمل می کند، تجربه کرده اند؟
مسلماً نه. چرا که اگر چنین بود هرگز نظر مساعدی نسبت به برگزاری این فستیوال جهانی فوتبال در برزیل نداشتند. شاید تنها نگرانی مسئولان فیفا، اوضاع مساعد استادیوم های محل برگزاری این رقابت ها باشد. حتی اگر این مسأله مد نظر فیفا قرار گرفته، باز هم نمی توان گزارش بازرسان این نهاد را تأیید کرد زیرا «ریکاردو تکسییرا» رئیس کنفدراسیون فوتبال برزیل چندی پیش فاش کرد ۲ ورزشگاه بزرگ این کشور یعنی مورومبی و ماراکانا آمادگی برگزاری این رقابت ها را ندارند.
مسئولان فوتبال برزیل تازه متوجه شده اند باید استادیوم های خود را بازسازی کنند؛ بخصوص ۲ ورزشگاهی که به طور حتم محل برگزاری بازی های افتتاحیه و اختتامیه خواهند بود. برزیل تا شروع این بازی ها حداکثر موفق به احداث ۴ ورزشگاه می شود و این درحالی است که پرتغال برای برگزاری رقابت های یورو ۲۰۰۴ اقدام به ساخت ۶ ورزشگاه جدید کرده بود. هر چند هیچ یک از ۴ ورزشگاه در دست احداث، در مرکز برزیل واقع نشده اند. حال یک سؤال پیش می آید؛ آیا برزیل تمامی ورزشگاه های خود را مرمت می کند؟ بله! بازسازی از احداث یک ورزشگاه جدید پرهزینه تر است.
با وجود این شرایط، بازرسان فیفا شرایط ورزشگاه ها را استاندارد اعلام کرده و هیچ توجهی به تغییر شرایط زمان برگزاری جام جهانی نکرده اند. البته هدف من، انتقاد از بازرسان فیفا نیست. هواداران حق دارند بدانند آیا کشوری مانند برزیل قابلیت برگزاری هر چه بهتر این رویداد بزرگ را دارد و به قول وزیر ورزش خود بهترین دوره جام جهانی را رقم می زند یا نه؟

نویسنده: تیم ویکری

منبع : روزنامه ابرار ورزشی