بررسی تحلیلی ساختار سازمانهای مجازی

در سال های اخیر پیشرفت چشمگیر در عرصهٔ الکترونیک و فناوری ارتباطات منجر به پیدایش گونه جدید و فزاینده ای از سازمان ها به عنوان سازمان مجازی شده است. سرعت شاید مهمترین ثروت در هزاره سوم و عصر جدید موسوم بـه عـصر اطلاعـات باشـد. بـرای کاسـتن زمـان پاسخگویی و بهبود انعطاف پذیری، باید شکل کاملاً جدیدی از سازمان ها بوجود آیند. سـازمانهای مجـازی کـه امـروزه بـا سرعت بالایی در حال شکل گیری هستند می توانند پاسخی به این نیازهای جدید باشند.
تحولات الکترونیکی به طرق مختلف روشهای کسب و کار را تغییر داده است. ساختارهای سـازمانی سـنتی، دیگـر نمی توانند با این تحولات سازگار باشند. سرعت روز افزون جهانی سازی و تغییرات شدید، نیازمنـدی بـه سـاختار جدیـدی از کسب و کار را که بتواند این شرایط را به بهترین وجه به کار گیرد، حیاتی ساخته است. محیط جدید کـسب و کـار نیازمنـد سازگاری مداوم و واکنش های فوری است. سرعت هم اکنون یک مزیت رقـابتی محـسوب مـی شـود و در نتیجـه مـدل های قدیمی و کلاسیک کسب و کار رنگ خواهد باخت.
بدون شک یکی از زمینه های پرچالش مدیریت بسترسازی به منظور رفع مـشکلات و موانـع رشـد سـازمانها مـی باشد. عموماً بنای ساختار اولیه سازمان ها به گونه ای است که تغییر بنیادی به منظور تسهیل در روند رشد آنها مستلزم صرف هزینه ها و زمان قابل توجه می باشد. علت این امر فرض اولیه عدم لزوم تغییر ساختار سازمان در بدو شکل گیری بنیان های سازمانی می باشد. حال آن که دلایل متعدد از جمله تغییر نگرش ها و دگرگونی رفتـار و روابـط درون سـازمانی، تغییـر مـداوم بسترهای اطلاعاتی و افزایش روز افزون حجم اطلاعاتی، طراحی ساختارهای پویای سازمانی را ضروری می نماید . از این رو در این مقاله سعی شده است که به سازمان های مجازی از منظر ساختار سازمانی و به ویژه ابعاد محتوایی آن نگریـسته شـود و راه کارهایی جهت استفاده از فرصت ها، چگونگی به کارگیری ساز وکارهای جدید در حل بحران ها، به کارگیری شیوه های نوین مدیریت و راه حل هایی جهت مقابله با مشکلات و مسایل مطرح گردد.

هفول بختک