متن سخنرانی نلسون ماندلا در تظاهرات سوتو

● متن سخنرانی نلسون ماندلا در تظاهرات سوتو [۱]
(۱۳ فوریه ۱۹۹۰)
رفقا، دوستان، مردم سوتو، به نام مبارزه‌ی قهرمانانه خلق آفریقای جنوبی، که هدف آن برقراری عدالت و آزادی برای تمام مردم کشور است، به شما درود می‌فرستم.
با درود به الیور تامبو[۲]، که با رهبری کنگره‌ی آفریقا، این سازمان و امیدهای خلق ما را به مهم‌ترین نیروی سیاسی و پرشورترین آرمان میهن تبدیل کرده است.
با درود به اعضا و مبارزان کنگره ملی آفریقا که تمام هستی خود را در راه عشق به میهن و خلق ما فدا کردند.
با درود به حزب کمونیست آفریقای جنوبی، به خاطر همراهی پایدار و بدون تزلزل در راه مبارزه برای برقراری دولتی دمکراتیک در آفریقای جنوبی. اتحاد ما بر شالوده‌ی مستحکم مبارزه‌ی مشترک ما برای برقراری نظامی دمکراتیک و عاری از هر گونه تبعیض نژادی استوار است.
با درود به "جبهه‌ی دمکراتیک متحد"[۳]،"کنگره‌ی اتحادیه‌های کارگری آفریقای جنوبی[۴]"، "کمیته بحران آموزش ملی[۵]" و دیگر تشکل‌های عضو "جنبش دمکراتیک توده‌ای[۶]". فعالیت‌ها و مبارزات "جبهه‌ی دمکراتیک متحد" ثابت می‌کند که هیچ یک از سیاست‌های اصلاح گرایانه‌ی دولت نژادپرست آفریقای جنوبی با موفقیتی همراه نبوده است.
با درود به طبقه‌ی کارگر آفریقای جنوبی که بدون پشتیبانی آن، مبارزات خلق ما هرگز به موفقیت‌هایی که امروز به آن‌ها دست یافته است، دست نمی‌یافت. طبقه کارگر آفریقای جنوبی، بخش بنیادینی از مبارزه‌ی خلق است که خواستار پایان بخشیدن به استثمار و سرکوب در کشور ماست.
با درود به "سازمان خلق آفریقای جنوب غربی (سواپو)[۷] که همراه با ما و در سنگرهایی مشترک، در نبرد علیه استعمار و آپارتاید شرکت جسته و به پیروزی دست یافته است. شما با مبارزه و پیروزی خود، بر حق قطعی خود یعنی تعیین سرنوشت، پافشاری کرده و آن را به دست آورده‌اید. پیروزی شما پیروزی ماست.
از رهبران بسیاری از گروه‌های دینی که به پیشبرد مبارزات ما برای برقراری عدالت یاری کردند، و پرچم ما را در دوران وحشیانه‌ترین سرکوب‌ها، در اهتزاز نگه داشتند، قدردانی می‌کنم.
در اینجا لازم است تا درود و سپاس خود را نثار جوانان آفریقای کنم که، در "کنگره‌ی جوانان آفریقای جنوبی"[۸] متحد شده‌اند. در عین حال یاد و خاطره‌ی نوجوان جان باخته "هکتورپترسون"[۹] را گرامی ‌دارم که همراه با صدها تن از فعالان جوان ما در سال ۱۹۷۶، در اثر شلیک گلوله‌های رژیم نژادپرست، قتل عام شدند. ما در سال‌های اسارت در زندان جزیره‌ی روبن، از شجاعت و باور استوار آن‌ها، الهام می‌گرفتیم.
امروز که به سوتو بازگشته‌ام، قلبم آکنده از شادی و سرور است. در عین حال، از این که می‌بینم، همچنان پس از این همه سال، از حاکمیت نظام انسان ستیز رنج می‌برید و با مسایلی چون کمبود مسکن، بحران نظام آموزشی، بیکاری و نرخ بالای جنایت، دست و پنجه نرم می‌کنید، عمیقا" اندوهگینم.
با این همه، از این که عضو جامعه سوتو هستم، بر خود می‌بالم، زیرا مردم این ایالت، پیشاهنگ مبارزه برای دمکراتیزه کردن دولت محلی هستند. شما نهادهای دمکراتیک دولت محلی سوتو یعنی کمیته‌های خیابان و سازمان‌های مدنی را بنیاد نهادید، و در واقع به آرزوی ما برای برقراری نظامی مبتنی بر حاکمیت مردم بر مردم، واقعیتی عینی بخشیدید. من از خواسته‌ی مردم سوتو برای برقراری نظامی دمکراتیک در دولت محلی که مبتنی بر حاکمیت "نظام مالیاتی یگانه[۱۰]" است، کاملا" حمایت می‌کنم. در این رابطه بر این باورم که مبارزات شما برای حذف موانع در راه آمد و شد سیاه‌پوستان به شهرها یا آن چه "شهرهای باز[۱۱]" خوانده می‌شود، باید مورد حمایت فعال و جدی قرار گیرد.
در عین حال باید خاطر نشان کنم، که به همان اندازه که از شهروندی سوتو بر خود می‌بالم، از آ&#۰۳۹;مار حیرت انگیز جنایت در این ایالت، شگفت زده و متأسفم. گر چه از محرومیتی که بر شما تحمیل شده است، آگاهم، اما باید به روشنی بگویم که این درصد از جنایت در یک ایالت سیاه‌پوست نشین غیر قابل پذیرش است و باید هر چه زودتر، از عرصه‌ی این ایالت حذف شود. تنها با بنای نهادهای دمکراتیک و پاسخگوست که می‌توان بر این مشکلات پیروز شد. من از کمپین ضد جنایت که کنگره‌ی ملی آفریقا آن را رهبری می‌کند، حمایت می‌کنم.
اما بحران آموزشی موجود در آفریقای جنوبی را باید مورد توجه ویژه قرار داد. بحران آموزشی در مدارس سیاه‌پوستان، در واقع یک بحران سیاسی است. این بحران ناشی از این حقیقت است که مردم ما حق رای ندارند و در نتیجه نمی‌توانند دولتی را انتخاب کنند که در برابر نیازهای آنان پاسخگو باشد. نظام آموزشی مبتنی بر آپارتاید، نه تنها تحقیر آمیز است، بلکه جنایت علیه بشریت به حساب می‌آید. نظام آموزشی عرصه‌ای است که به توجه تمام خلق؛ دانش آموزان، پدران و مادران، آموزگاران، کارگران و تمام نیروهای اجتماعی سازمان یافته‌ی جامعه‌ی ما نیازمند است. به همین دلیل باید هر چه زودتر، نهادهایی کاملا" سازمان یافته و منضبط؛ شوراهای نمایندگان دانش آموزان، سازمان متحد ملی آموزگاران، نهادهای پدران و مادران، انجمن‌های دانش‌آموزان – آموزگاران – والدین و کمیته‌ی بحران آموزش ملی تشکیل شوند.
خط مشی کنگره‌ی ملی آفریقا، مبتنی بر این امر است که گر چه مدارس و کل نظام آموزشی کشور ما، نادرست و در واقع عرصه‌ی مبارزه است، اما روند عادی آموزشی در مدارس کشور نباید مختل شود. من برفراخوان خود، در آغاز سال تحصیلی، مبنی بر این که تمام دانش آموزان باید به مدارس بازگردند و آموزش را از سر گیرند، بار دیگر پافشاری می‌کنم. ما باید بر مبارزه‌ی خود برای "آموزش تمام خلق" ، در چارچوب نظام مبتنی بر مدرسه و استفاده از امکانات این نظام برای دستیابی به هدف‌های خود ادامه دهیم. ما از دولت می‌خواهیم مدارس بیشتری بسازد، آموزگاران بیشتری را تربیت و استخدام کند و به سیاست‌های نادرست خود که به ترک تحصیل دانش‌آموزان منجر می‌شود- به عنوان مثال، اخراج دانش‌آموزان به خاطر افزایش سن و یا مردودی در امتحانات خاتمه دهد. ما مصرانه خواستار برقراری نظام آموزشی هماهنگی هستیم که نژادپرستی را نفی کند و توانایی‌های بالقوه‌ی جوانان ما را شکوفا کند.
همان طور که بیست و هفت سال پیش و در پشت میز محاکمه‌ی دادگاه "ری‌وونیا[۱۲]" گفتم و در روز آزادی خود از زندان در تظاهرات "کیپ تاون" تکرار کردم، تا زمانی که رژیم آپارتاید از خشونت علیه مردم ما استفاده می‌کند، کنگره‌ی ملی آفریقا نیز به مبارزه‌ی مسلحانه علیه این رژیم ادامه خواهد داد. مبارزان مسلح ما زیر رهبری کنگره ملی آفریقا، به نبرد خود ادامه می‌دهند. باید توجه داشت که کادرهای ارتش خلقی ما نه تنها برای مبارزات نظامی، بلکه برای مبارزات سیاسی هم آموزش دیده‌اند. بنابراین افراد معدودی که به نام حمایت از مبارزه‌ی آزادی ‌بخش ، به خشونت علیه خلق متوسل می‌شوند، نیروهای مشکوکی هستند که به جنبش ما تعلق ندارند. هواپیما ربایی، آتش زدن وسایل نقلیه و آزار و اذیت مردم بی‌گناه، اقداماتی جنایت کارانه‌اند و جایی در مبارزات ما ندارند. ما این گونه اقدامات را محکوم می‌کنیم. سلاح اصلی ما در مبارزه علیه آپارتاید، سرکوب و استثمار، سازماندهی مردم در سازمان‌های توده‌ای تحت عنوان "جنبش دمکراتیک" است. ما مبارزات خود را با سازماندهی خلق و نه استفاده از اقدامات خشونت آمیز علیه آنان به پیش می‌بریم.
من با قاطعیت کامل از شما می‌خواهم که با در نظر گرفتن شأن و منزلت انسان و با سازماندهی و نظم کامل – آن چنان که شایسته‌ی مبارزات عادلانه‌ی ما برای کسب آزادی است- به مبارزه‌ی خود ادامه دهید. جشن‌های پیروزی باید در آرامش و فارغ از خشونت و آکنده از شادی و سرور برگزار شود. در این جا به ویژه از مردم "ناتال[۱۳]" می‌خواهم تا علیه خشونت‌ورزان متحد شوند. از رهبران "جبهه‌ی دمکراتیک متحد" و "کنگره‌ی اتحادیه‌های کارگری آفریقای جنوبی" و اینکاتاها[۱۴] می‌خواهم با برداشتن گام‌های استوار، بار دیگر ابتکارات صلح را احیا کنند و به این فاجعه در تاریخ غرورآفرین ما خاتمه دهند. بگذارید با دوراندیشی سیاسی و برداشتن گام‌های شجاعانه، خشونت‌های لجام گسیخته را پایان دهیم. ابتکارهای مشترک احزاب درگیر، در سطوح محلی، منطقه‌ای و ملی، می‌تواند و باید این خشونت‌ها را کنترل کند.
نیروهای امنیتی دولت حاکم را باید تحت فشار قرار داد تا در مبارزات سیاسی دخالت نکنند و تبهکارانی را که به اقدامات خشونت‌آمیز متوسل می‌شوند، بازداشت کنند.
با تشدید تنش میان جوامع آفریقایی و هندی تبار منطقه‌ی "ناتال" ما به راستی نگران تلاش‌هایی هستیم که به منظور بر هم زدن اتحاد ستمدیدگان کشور صورت می‌گیرد. بیائید تا سنت غرورانگیز اتحاد در عمل را – آن گونه که در توافق‌نامه‌ی کنگره‌ی ملی آفریقا و کنگره‌ی هندی تبارهای ناتال و ترانسول[۱۵] آمده – و مورد تأیید قهرمان بزرگ کشور رئیس "لوتولی"[۱۶] قرار گرفته است، دوباره احیا کنیم.
من در عین حال، نگرانی خود را از اقدامات خشونت‌آمیز بخش‌های معینی از نیروهای پلیس علیه راه‌پیمایی‌ها و تظاهرات صلح‌آمیز توده‌های مردم، اعلام می‌کنم. ما این اقدامات را محکوم می‌کنیم. من وضعیت بی‌نهایت دشوار پلیس را در تبعیت از قوانین رژیم آپارتاید درک می‌کنم و می‌دانم که این وضعیت باعث شده است تا بسیاری از افراد شریف نیروهای پلیس، نتوانند نقش خود را به عنوان خدمتگزاران خلق ایفا کنند. شما در چشم بسیاری از مردم ما ابزاری در خدمت سرکوب و بی‌عدالتی رژیم آپارتاید هستید. ما از نیروهای نظامی می‌خواهیم که با گسستن از رژیم آپارتاید، به منافع مردم خدمت کنند. به جنبش ما برای بنای آفریقای جنوبی نوین که شما هم در آن جای شایسته خود را خواهید داشت؛ بپیوندید. در این جا لازم است تا از تلاش‌ نیروهای پلیس در بعضی مناطق برای رعایت مردم و حفاظت از آن‌ها فارغ از رنگ و نژاد، قدردانی نمایم.
اخیرا" در رابطه با سیاست‌های کنگره‌ ملی آفریقا در رابطه با "ملی کردن" و "توزیع ثروت" بحث‌های بسیاری برانگیخته شده است. ما بر این باوریم که آپارتاید نظام ظالمانه‌ای را به وجود آورده است که در آن اقلیت نژادپرست حاکم ثروت اقتصادی را در انحصار خود درآورده و اکثریت عظیم خلق سیاه پوست سرکوب شده را به فقر محکوم کرده است. آفریقای جنوبی کشور ثروتمندی است. از نیروی کار سیاه پوستان است که شهرها، جاده‌ها و کارخانه‌ها ساخته می‌شود. بنابراین آن‌ها را نباید از ثروت و درآمد کشور حذف کرد. کنگره ملی آفریقا همان قدر به رشد اقتصادی و تولید کشور متعهد است که کارفرمایان حاکم امروز ادعا می‌کنند. در عین حال ما به این اصل هم پای بندیم که دولت دمکراتیک آینده باید از امکانات خود برای رفع نابرابری‌های ناشی از تبعیض و آپارتاید استفاده کند.
خلق ما به مسکن مناسب نیازمند است نه به حلبی آبادهایی که امروز در سوتو شاهد آن هستیم. کارگران به دستمزدی متناسب با هزینه‌های زندگی جامعه خود نیاز دارند. آن‌ها حق دارند، تا بر اساس اراده‌ی خود، تشکل‌های صنفی خود را به وجود آورند. آن‌ها حق دارند تا در تصمیم‌های سیاسی که زندگی آن‌ها را رقم می‌زند، مشارکت کنند.
تاریخ نشان داده است که آپارتاید به مهم‌ترین مانع در رشد اقتصادی ما تبدیل شده است. این نظام به بیکاری گسترده دامن زده، به تورم لجام گسیخته انجامیده و معیارهای زندگی اکثریت خلق ما را – چه سیاه و چه سفید- به تحلیل برده است. تنها در یک نظام دمکراتیک مشارکت جویانه – که در آن مردم می‌توانند در تمام نهادهای تصمیم‌گیری دخالت کنند- است که می‌توان با اطمینان این شرایط را اصلاح کرد. کنگره ملی آفریقا برای غلبه بر مشکلاتی که امروز با آن مواجهیم، سیاست‌ها و خط‌مشی‌هایی را ارائه خواهد کرد.
ما از کارفرمایان می‌خواهیم تا حقوق اساسی کارگران کشور ما را به رسمیت بشناسند. ما به سوی آینده‌ای گام برمی‌داریم که بر اساس شالوده‌ای نیرومند از احترام به یکدیگر از طریق گفتگوهای راستین و حقیقی، شکل می‌گیرد. ما به ویژه خواستار مذاکرات و گفتگوهایی هستیم که بر اساس آن‌ها "قانون رابطه‌ی کارگر و کارفرما" و "ساز و کارهای حل و فصل اختلافات آن‌ها" تدوین شود. کارفرمایان با در نظر گرفتن حقوق کارگران، می‌توانند نقش خود را در شکل‌گیری آفریقای جنوبی نوین ایفا کنند. ما از تمام کارگران – سیاه و سفید- می‌خواهیم تا به اتحادیه‌های کارگری واحدهای صنعتی خود – که زیر پرچم فدراسیون کارگری غیر نژادی و پیشروی ما،کنگره‌ی اتحادیه‌های کارگری آفریقای جنوبی، که نقشی تعیین کننده در مبارزه‌ی ما علیه آپارتاید ایفا کرده اس- بپیوندند.
در راه برپایی آفریقای جنوبی دمکراتیک و غیر نژادی،موانعی وجود دارد که باید برطرف شوند. یکی از این موانع، ترس سفید پوستان هم‌میهن ماست از این که حقوق و جایگاه آن‌ها – با توجه به این که دیگر نمی‌توانند به صورت انحصاری بر کشور حکومت کنند – کجا خواهد بود. این مسئله‌ای است که ما باید آن را درک کنیم و به آن بپردازیم.
من از سال ۱۹۶۴ و کنگره‌ی ملی آفریقا هم، به دفعات اعلام کرده‌ایم که ما با حاکمیت مطلق سیاه‌پوستان مخالف هستیم همان طور که با حاکمیت کامل سفید پوستان هم مخالف بودیم. اما باید بپذیریم که اظهارات و بیانیه‌ها به تنهایی برای از بین بردن ترس سفید پوستان کشور ما کافی نیستند. ما باید به روشنی نیات خود را برای هم‌میهنان سفید پوستان در میان بگذاریم و با عمل و کردار خود آن‌ها را متقاعد کنیم که آفریقای جنوبی عاری از آپارتاید برای همگان بهتر خواهد بود. آفریقای جنوبی نوین باید نفرت و سوءظن ناشی از رژیم آپارتاید را از میان مردم بزداید و تبعیض‌های لازم را برای برقراری صلح، امنیت و خوشبختی، به همه مردم بدهد. ما از تمام کسانی که درگذشته، از سر ناآگاهی با رژیم آپارتاید همکاری کرده‌اند، می‌خواهیم که به مبارزه‌ی آزادی خواهانه‌ی ما بپیوندند. هیچ زن و مردی که رژیم آپارتاید را رد کند از جنبش ما که هدف آن برقراری آفریقای جنوبی غیر نژادی، متحد و دمکراتیک است، حذف نخواهد شد. آفریقای جنوبی آینده بر اساس شعار "هر کس، یک رأی" و انتخابات سراسری با رأی همگانی شکل خواهد گرفت.
نخستین وظیفه‌ی ما، اتحاد تمام خلق‌های آفریقای جنوبی در طول و عرض کشور است. تمام سازمان‌های دمکراتیک ما در تمام بخش‌های اجتماعی باید متحد شوند. باید کلیه فرآیندهای دمکراتیک و رهبری پاسخگو را در تمام جبهه‌های نبرد اجتماعی تقویت کنیم. از هم اکنون باید مبارزه علیه آپارتاید را – گر چه هنوز ما ظاهرا" در موقعیت تصمیم‌گیری قرار نداریم- در تمام جهات، نیرومند کنیم. تک‌تک شما و تمام خلق آفریقای جنوبی باید مانع آن شوند که دشمنان آزادی و صلح بار دیگر ما را به جهنم سیاه آپارتاید بازگردانند. تنها با یک مبارزه‌ی متشکل توده‌ای است که می‌توان پیروزی خلق را قطعی کرد.
به مدارس، کارخانه‌ها، معادن و نهادهای اجتماعی که به آن‌ها تعلق دارید بازگردید و با انرژی عظیمی که در نتیجه‌ی سازماندهی منظم توده‌ها در رویدادهای کنونی کشور، آزاد شده است، آن‌ها را بسازید.
ما به پیش می‌رویم. حرکت ما به سوی آزادی و عدالت غیر قابل بازگشت است. من در سراسر زندگیم به نام آزادی و درباره‌ی آزادی سخن گفته‌ام. مبارزه‌ی شما، پای‌بندی شما و سازماندهی و نظم شما مرا از زندان رها ساخت و به من این امکان را بخشید تا امروز در برابر شما حضور داشته باشم و پی‌گیری همین اصول بنیادین است که ما را به سوی آفریقای جنوبی آزاد، غیر نژادی، دمکراتیک و متحد که برای برقراری آن مبارزه کرده و جان باخته‌ایم؛ راهبری خواهد کرد.

[۱] Soweto
[۲] Oliver Tambo
[۳] United Democratic Front
[۴] Congress of South African Trade Unions
[۵] National Education Crisis Committee
[۶] Mass Democratic Movement
[۷] South West African Peoples’ Organization (SWAPO)
[۸] African Youth Congress
[۹] Hector Peterson
[۱۰] Single Tax Base
[۱۱] Open Cities
[۱۲] Rivonia
[۱۳] Natal
[۱۴] Inkatha
[۱۵] Transvaal
[۱۶] Luthuli

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه