لبنان در انتظار شرایط منطقه‌ای آمریکا

نقش نیابتی آمریکا به فرانسه تا جایی پیش رفت که تعهدات سارکوزی به پطریرک صفیر نقض شد و لیست ۶ نفره وی برای ارائه به پارلمان لبنان عملا کنار گذاشته شد و آخرین بازی طراحی شده در واشنگتن برای تحمیل کاندیدای ۱۴ مارس از سوی حریری به اجرا درآمد.
سعد حریری با حذف پطرس حرب و نسیب لحود از لیست ۱۴ مارس خواستار حذف میشل عون شدند تا روبیر غانم به ریاست برسد ولی پیشنهاد متعادل میشل عون برای ایجاد توازن در پست ریاستی و نخست وزیری، بدون هیچ بررسی رد شد.
گروه های معارضه که در کنار میشل عون، آماده بودند تا بر روی میشل اده هم توافق کرده و نخست وزیری را به فرد دیگری به جز سینیوره تحویل دهند، با وتوی آمریکا و اسرائیل بر روی میشل اده مواجه شدند. اسرائیل میشل اده را خطرناک تر از سلاح مقاومت توصیف کرد و آمریکا وی را متناسب با شاخص های خود ندید.
از آنجا که بوش دو سناریو برای ریاست جمهوری لبنان در نظر داشت، هنگامی که با تحمیل کاندیدای مطلوب نتوانست در موعد ۲۳ نوامبر (جمعه گذشته) به نتیجه برسد، به دلیل اولویتی که از نتایج کنفرانس آناپولیس برای خود ترسیم کرده، خلأ ریاستی را، بدون اینکه بر اختیارات جدید برای سینیوره اصرار کند، ترجیح داد.
اگر چه موعد رایزنی ها برای انتخاب رئیس جمهور جدید تا پایان این ماه (جمعه بعد) تمدید شده ولی دیپلمات های موجود در بیروت معتقدند، این شرایط خلأ ریاستی تا نیمه های بهار آینده ادامه خواهد داشت.
این سناریو چنین تدارک شده که جنبلاط پس از ۵ ماه از مواضع افراطی و خیانت دانستن هر توافق با معارضه، یکباره از ضرورت توافق و پرهیز از نصاب نصف به علاوه یک سخن گفته و حتی معتقد است، نباید مصوبات بین المللی را بر جسد لبنانی عبور داد!
آقای سعد حریری نیز خود را ملتزم به توافق می داند ولی جعجع بر ساز افراطی می راند و رئیس توافقی که پیمان عون- حزب ا... را قبول داشته باشد، نمی پذیرد.
جعجع پا را فراتر از این نیز گذاشته و میشل عون با داشتن ۲۲ کرسی از ۳۳ کرسی مارونی های لبنان را نماینده برتر این جامعه نمی داند.
حتی اگر نپذیریم که مواضع ۱۴ مارس برای تعیین رئیس جمهور دچار تباین و افتراق شده، حاصل کار این است که مسیحیان لبنان بازنده اصلی، خلأ ریاستی خواهند بود و طرح و سناریوی آمریکایی با هزینه و حذف مسیحیان از ساختار اصلی قدرت در لبنان به پیش رفته است.
با وجودیکه امیل لحود در بیانیه پایان دوره ریاستی اش، با ظرافتی که رعایت جنبه های قانون اساسی شده، ارتش را مسئول امنیت در شرایط ویژه دانسته ولی سینیوره و ۴۱ مارس ترجیح نخواهند داد تا رفتار حکومتی فوق العاده ای نشان داده و «مدیریت آرام خلأ پست ریاستی» را مخدوش کنند. اینکار منطبق بر نیازهای مرحله ای آمریکا در برگزاری موفق کنفرانس آناپولیس است تا با حذف فلسطین، عادی سازی روابط و مناسبات دوستانه کشورهای عربی و اسرائیل را به مرحله ای جدید رسانده و سپس امکان تغییر در معادلات منطقه ای را شکل داده و در صورت نیاز به لبنان اجازه یک گشایش سیاسی بدهند.
آرامش طلبی جنبلاط و سعد حریری که با سرعت در ملاقات با بطریرک صفیر و بری ابراز کرده اند، بدین منظور است تا معارضه را مخالف توافق و عامل بی ثباتی نشان دهند.
از آنجا که ۱۴ مارس به دنبال تحکیم و تحمیل معادله آمریکایی- اسرائیلی بر اوضاع داخلی لبنان هستند و این امان که در سیر توافق ملی مماطله کرده و متناسب با شرایط ویژه منطقه ای، اقدام یکجانبه را برای تعیین رئیس جمهور به اجرا بگذارند، تدابیر عقیم کننده اهداف اصلی آمریکا و اسرائیل از سوی معارضه امری ضروری است.

صبح صادق شماره ۳۲۸
حسین امیدی

منبع : سایت بصیرت