پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

اهداف پنهان سفر خارجی ها به افغانستان


اهداف پنهان سفر خارجی ها به افغانستان
یکی از پدیده های شوم سیاسی و امنیتی در کشور افغانستان خصوصاً در یک سال اخیر مسأله گروگان گیری اتباع خارجی توسط طالبان است.
این مسأله از طرفی معضل ناامنی -که افغانستان در سه دهه گرفتار آن بوده است را تشدید کرده و از جهت دیگر حل بحران سیاسی و نظامی کشور را پیچیده تر و بغرنج تر کرده است. از جانب سوم گروگان گرفتن آلمانی ها، فرانسوی ها، ایتالیایی ها و سرانجام اتباع کشور کره جنوبی در سال جاری اولاً باعث تقویت روحیه شکست خورده طالبان شد، دوماً این گروه را که آرام آرام از اذهان افکار عمومی و صفحات روزنامه ها و رادیوها و تلویزیون ها پاک می شد، در سطح افکار عمومی بازگرداند و تیتر اول بسیاری از رسانه های جهانی ساخت. ثالثا جبهه دولت و حامیانش را با چالش بزرگی رو به رو کرد، چالشی که همگان در حل آن درمانده شدند. مسأله گروگان گیری از ابعاد و زوایای مختلفی قابل کنکاش و بررسی است. از آن میان تأمل و درنگ بر شخصیت و ماهیت اتباع خارجی و اهداف آنان از سفر به افغانستان در این نوشته بررسی می گردد: به گزارش ایراس سیر و سفر اتباع خارجی در افغانستان پدیده ای پذیرفته شده است. چه این سفرها با هدف سیاحت و گردشگری باشد یا امداد رسانی و بازسازی، اما این همه واقعیت موجود در سفر اتباع خارجی به افغانستان نیست، افغانستان هنوز یک کشور بی در و پیکر است، اتباع خارجی با اهداف گوناگون به آن کشور سفر می کنند. در سال های ۸۱ـ ۱۳۸۰ که تازه پای آمریکا و اروپا به این کشور باز شده بود، رسانه های غربی از کاه چنین کوه می ساختند که افغانستان در کمترین زمان با استفاده از سرمایه های غرب، مسیر توسعه و پیشرفت را طی کرده مثل یکی از کشورهای اروپایی خواهد شد و این که آمریکا قصد دارد از افغانستان الگویی در پیشرفت، رفاه، امنیت و سرمایه گذاری برای کشورهای منطقه بسازد. تحت تأثیر این تبلیغات تعدادی از اتباع کشورهای همسایه به نام افغانی وارد این کشور شدند و تذکره شناسایی گرفتند. تعدادی هم با گرفتن پاسپورت افغانی به کشورهای اروپایی پناهنده شدند. پس از این مقدمه می خواهیم ببینیم اتباع خارجی که به افغانستان می آیند چه کسانی هستند و اهداف آنان از این سفرها چیست؟ در کل سه هدف در سفرهای خارجی ها - خصوصا غربی ها - به افغانستان مشهودتر است:
۱) سفر اتباع با هدف جاسوسی: عده زیادی از این خارجی ها که در قالب سازمان های خیریه بشر دوستانه، حقوق بشری، امداد رسانی یا سازمان های غیر دولتی (NGO) ، مشاورین وزارتخانه ها و مقامات به افغانستان سفر می کنند با مأموریت جمع آوری اخبار و اطلاعات برای سازمان های اطلاعاتی کشورشان را دارند.
۲) گروهی از خارجی ها برای به دست آوردن عتیقه جات، آثار تاریخی، آثار باستانی، کتاب های خطی و... به کشور افغانستان سفر می کنند، چیزهایی که اولاً در افغانستان به عنوان کشوری با قدمت تاریخی و تمدن کم مانند، به فراوانی پیدا می شود، دوماً سه دهه جنگ و ناامنی باعث شده که بیشتر این آثار توسط جنگجویان غارت شده و در اختیار افراد غیر مسئول قرار بگیرد. ثالثا به دلیل فقر همه گیر و پایین بودن سطح سواد و فرهنگ، آثار مذکور را با بهای اندک می توان از چنگ مردم در آورد، به کشورهای غربی رساند و با قیمت های چند صد برابر فروخت.
۳) مبلغان دینی: جنگ، نابسامانی و فقر، شرایط مناسبی برای گروه های مسیحی بوجود آورده تا دین خود را در میان مسلمانان نیازمند افغانستان تبلیغ کنند. به نظر می رسد گروه زیادی از اتباع خارجی با هدف تبلیغ مسیحیت به افغانستان می آیند، به عنوان نمونه بزرگترین و تازه ترین گروگان های طالبان را مورد بررسی قرار می دهیم: در این مورد دو نکته می تواند به ادعای ما کمک کند:
۱) در آغازین روزهای به گروگان گرفته شدن اتباع کره، ماهیت آنان مجهول بود، کسی نمی دانست این۲۳نفر تاجرند یا گردشگر یا امداد رسان و یا.... ؟ پس از آن که دو تن از آنان توسط طالبان کشته شدند، پرده از روی ماهیت آنان برداشته شد، گفته شد که این ۲۳ نفر به یک گروه خیریه کلیسایی تعلق داشته اند، مقتول اول بنا به اعلام وزارت خارجه کره کشیش پروتستان ۴۲ ساله بوده که رهبری گروه را به عهده داشته است. پس از کشته شدن دومین گروگان، خانواده های ۲۳ نفر در مقابل یک کلیسا در سئول که این گروه را برای تبلیغ مسیحیت به افغانستان اعزام کرده بود، تجمع کردند. آنان به اعزام فرزندان شان توسط کلیسا اعتراض داشتند و خواستار اقدام عاجل کلیسا و مقامات کره برای آزادی فرزندان شان بودند. از طرفی در میان محکوم کنندگان اقدام طالبان چهره پاپ رهبر مذهبی مسیحیان جهان از همه برجسته تر می نمود زیرا پاپ معمولاً در این گونه موارد اظهار نظر نمی کند اما در این مورد غیر مذهبی ایشان تحریک شد و گروگان گیری کره ای ها را نقض آشکار شرافت انسانی خواند و آن را عمل شیطانی نامید.
۲) سفر کره ای ها از کابل به قصد قندهار یک سفر سؤال برانگیز است، ۲۳ نفر با یک سرویس ۳۰۲ شخصی بدون آن که مقامات پلیس و امنیتی را در جریان بگذارند غیر معمول است، چرا به صورت گروهی ؟ چرا بدون اطلاع پلیس؟ و چرا به طرف جنوب؟ امروزه همگان می دانند که شش سال است در جنوب و جنوب غرب افغانستان بحران نا امنی بیداد می کند. منطقه ای که حکومت برآن بین دولت و شورشیان طالب تقسیم شده است. در بسیاری از مناطق آن بویژه جاده ها روز ها نیروهای دولتی دیده می شوند و شب ها طالبان در آن جا جولان می دهند. با این که کره ای ها از این مسأله با خبر بوده اند.هزاران خارجی که هم اکنون در افغانستان حضور دارند و برخی از آن ها به امر بازسازی کشور و یا کمک رسانی به آسیب دیدگان و جنگ زدگان مشغول هستند و برخی دیگر تحت این نام ها به جاسوسی، خراب کاری، غارت سرمایه های مادی و معنوی کشور و تبلیغ و ترویج باورها و اعتقادات دینی خود و یا به ترویج بی بند و باری و قاچاق مواد افیونی می پردازند. اگر این وضعیت ادامه یابد، افغانستان هنوز از چنگال گروه های تروریستی و جنگجویان مذهبی و افراطیون خارجی نجات نیافته به چنگ شبکه های جاسوسی، گروه های تبشیری، باندهای فساد و سازمان های تبهکاری اسیر خواهد شد.
منبع : روزنامه ابرار


همچنین مشاهده کنید