موسویان،خائن یا نفوذی ؟

فعال شدن شبکه های جاسوسی و خطر نفوذ به مراکز حساس نظام در جنگ های سیاسی و نظامی، همیشه نقاط کوری وجود دارند که غفلت از آنها می تواند به نفوذ دشمن و سلطه او بر رقیب بینجامد و یا دست کم سطحی از معادلات نظامی و سیاسی را به نفع دشمن تغییر دهد.
تجربه تاریخی نیز نشان داده است که غفلت از رخنه گاه های نظامی و سیاسی، همیشه استثنایی ترین فرصت ها برای نفوذ دشمن و تحمیل ضربه های کاری او بوده است.
نمونه های تاریخی چنین وقایعی فراوان است. بارزترین نمونه آن در تاریخ اسلام، شکست سنگین مسلمانان در جنگ احد به دلیل غفلت آنها از یک گذرگاه مهم و استراتژیک بود. انقلاب مشروطه نیز در تاریخ معاصر و سرانجام تلخ آن، گواه دیگری بر این مدعاست.
انقلاب اسلامی ایران هم به دلیل غفلت از این مهم، هزینه های بسیار سنگینی را تاکنون پرداخته است.
نفوذ بنی صدر در بالاترین و کلیدی ترین پست اجرایی و نظامی کشور و کارشکنی فراوان او در امور جنگ به عنوان فرمانده کل قوا، در روزگار سخت تهاجم رژیم متجاوز عراق، کار جنگ را سال ها به عقب انداخت و نیروهای خدوم انقلاب را با یک چالش نفس گیر و فرساینده مواجه کرد.
شهادت ارزشمندترین عناصر پیش برنده انقلاب، همچون شهدای هفتم تیر و هشتم شهریور از پیامدهای ناگوار نفوذی های دشمن در نظام بوده است.
پس از رحلت بنیان گذار انقلاب اسلامی، این تلاش دشمن نیز از نگاه تیزبین رهبر بصیر انقلاب دور نمانده و ایشان با اخطار گسترش فعالیت های جاسوسی دشمن و احتمال رخنه کردن آنها در مراکز حساس نظام، از همگان بویژه مسئولین خواستند که با هوشیاری تمام، مراقب رخنه گاه ها و نفوذی های دشمن باشند. معظم له با درک حساسیت روزهای پس از رحلت امام خمینی، تمامی مسئولین را به حساس بودن نسبت به تحرکات دشمن فراخوانده و فرمودند:
«باید از نفوذ عناصر ناباب دشمن در مراکز حساس جلوگیری کرد که البته این نکته را در درجه اول بایستی خود من متوجه آن باشم. توجه به این نکته صرفاً مخصوص من و امثال من نیست، مراکز حساس در همه جا هست. . . »
مقام معظم رهبری در جایی دیگر به نیروهای اطلاعاتی کشور فرمودند:
«شما باید کاملاً حواستان جمع باشد. . . همین الان هم آنها مشغول کارند. در حال حاضر جاسوس های آمریکا، انگلیس و دیگر رژیم های استکباری میان مردم و دستگاههای مختلف و حوزه های علمیه هستند و قصد ضربه زدن به نظام و انقلاب را دارند. »
و حال امروز که چندین سال از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد و کشور ما به عنوان پرچمدار جهان اسلام در میان امتهای مسلمان حرفی برای گفتن دارد ، امّا همچنان از وجود نفوذی ها رنج می برد.
جریان موسویان در تاریخ ما به عنوان جاسوس ، خائن و یا نفوذی رقم خورد و لازم شد که به این موضوع بیاندیشیم که در مراکز حساس نظام باید یک کالبد شکافی عظیمی صورت گیرد تا شاید نیروهای نفوذی دشمن که هم اکنون کم نیستند شناسایی شوند.
دیگر نباید کسی از این موضوع که دستگاه اطلاعاتی کشور اگر بخواهد در سازمان ها اقدام به پاکسازی نیروهای نفوذی کند ناراحت و خشمگین باشند و حال اگر جا داشته باشد شخصیتی چون حسن روحانی را باید در جریان پرونده جاسوسی موسویان باز خواست کرد.
موسویان که در سال ۱۳۳۶ در یک خانواده تاجر و ثروتمند در کاشان متولد شد در سن ۱۹ سالگی دراوج انقلاب به بهانه ی تحصیل به آمریکا گریخت و از همان جا بود که مجذوب غرب شد.
وی در بازگشت از غرب در پست های مختلف نظام به عنوان یک چهره خدوم نفوذ کرد و با مدرک فوق دیپلم ،سفارت ایران درآلمان را از آن خود کرد، تا شاید آلمان ابتدای شغل جاسوسی وی رقم خورد.
با حاکم شدن جریان دوم خرداد موسویان یکی از رویایی ترین پستهای خود را در کنار شیخ حسن روحانی تجربه کرد تا نظام باز هم از جریان نفوذی ها در آن مقطع از زمان ضربه بخورد.
موسویان که از همان ابتدا مورد سوء ظن مقامات اطلاعاتی بود و راهروهای سفارت انگلیس گواه حضور وی و خوش خدمتی های او بوده است ، اما حمایت های هاشمی از او ،دستگاه اطلاعاتی کشور را از نزدیک شدن به آن بر حذر داشت.
البته انگلیسیها امتیازات ویژه ی به او دادند ،که تحصیل در یکی از دانشگاه های انگلیس در زمان حضورش در شوراهای امنیت ملی و اخذمدرک دکترا از همان دانشگاه گواه دیگری بر این مدعاست .
بگذریم که با حضور موسویان و روحانی در تیم مذاکره کننده هسته ای بیشترین صدمه به بدنه نظام خورد، امّا امروز که بحث جاسوسی موسویان به میان می آید، گذر از این ماجرا و چشم پوشی اصلا ً جایز نیست و حتی دولت گذشته هم باید نسبت به چنین جریانی پاسخگو باشد.
و اما امروز برای مقابله با چنین خطراتی باید دستگاه اطلاعاتی ما بر خلاف دولت گذشته که به یک سازمان اخته شده تبدیل شده بود ،همچنان که درپرونده موسویان و دیگر جاسوسان موفق عمل کرده است ، به این رویه ی خود ادامه دهد .
و حال توصیه ای به برادران قضایی،اهمال و مماشات در روند رسیدگی به پرونده جاسوس هسته ای ، قطعا با منطق حکومت داری منافات دارد و افکار عمومی هیچ توجیهی را در این باره عاقلانه نمی داند.

منبع:خبرنگار اصولگرا

منبع : سایت تحلیلی خبری عصر ایران