پا بر پدال موفقیت

فقط کافی است درشهرچشم بچرخانیم و زنانی را ببینیم که هم پا و همراه مردان درشغل هایی فعالیت می کنند که قبلا صرفا مردانه تلقی می شد. دیگرچشم ها ازدیدن یک زن راننده تاکسی یا حتی زنی که درخط ویژه اتوبوس پشت فرمان بنشیند متعجب نمی شود. دیگر نگاه های سنگین و پر از سوال قبول کرده اند که زنان نیز می توانند همچون مردان پیش بروند و چه بسا گاهی جلوترازآنها افکارو ایده های نو را به کار ببندند. اما تغییر چنین نگرش منفی که سالهاست در کشور ما سایه افکنده است کارساده ای نبود. در این بین زنانی با تمام شجاعت و اراده خودشان را وارد گود مردسالاری کردند و توانایی های زنان را یک یک گوشزد کردند. حال اگرزنی با خیال راحت از یک تاکسی تلفنی زن درخواست ماشین می کند وبا امنیت با یک راننده زن به مقصد می رسد تمام را مدیون زنانی مثل جمیله صادقی هستیم زنی که بنیانگذار اولین شرکت تاکسی سرویس زنان و اولین شرکت حمل ونقلی است که مدیریت آن را یک زن برعهده دارد. متن زیرحاصل گفت وگوی ما با این زن موفق است.
▪ انگیزه تاسیس تاکسی سرویس زنان آن هم برای اولین باردرکشور چطوربه ذهنتان رسید؟
زمانی که در سمت مشاور فرماندار کرج در امور بانوان بودم، تقریبا اوایل سال ۸۰ وارد قضیه زندان زنان شدم موضوعی که آن را آن طورکه هست و واقعیت دارد لمس نکرده بودم، اینکه چه بسیار از زنان صرفا به دلیل مشکلات مالی، بی سرپرستی و نداشتن امنیت سرازآنجا درآورده اند. درست همان دوران بود که انگیزه کشاندن زنان، به خصوص آنها که ازلحاظ خانوادگی توانمند نبودند، به عرصه کارو فعالیت به ذهنم رسید. پس باید دنبال فعالیتی می گشتم که هم مختص به زنان باشد، هم زنان بتوانند آن را اداره کنند.
▪ چرا رفتید دنبال حمل ونقل، کاری که همیشه مردانه تلقی می شود؟ مسلما موانع زیادی مقابلتان قرارداشت؟
درست است، به نظرم اکثرشغل هایی که بتوان ازبانوان به طورخصوصی درآن استفاده کرد اشباع شده بودند، مثل خیاطی، گلدوزی و آشپزی. در ضمن من بیشتربه فکرکاری بودم که زنان ۴۰ تا ۶۰ سال هم بتوانند انجام دهند، یعنی دوره سنی ای که هم برای کارهای سخت خانگی مثل خیاطی مناسب نیست، هم فرصتی برای کارهای اداری ندارند. تاکسی سرویس و بعد حمل ونقل کاری بود که هم می توانست زنان را توانمند کند، هم به بقیه زنان سرویس بدهد. البته لزوم چنین کاری مدت ها ازجانب زنان و برای زنان حس می شد.
▪ بعد از این مدت فکر می کنید حضور زنان بر سیستم حمل ونقل کشور چه تاثیری می تواند داشته باشد؟
شاید ۶ سال پیش می توانستم این سوال را فرضی جواب بدهم، اما دراین مدت با کسب تجربه و پیشنهادهای گوناگون به یقین رسیده ام که یکی از موارد اصلی تامین امنیت زنان در زندگی شهری حمل ونقل آنهاست. وجود آژانس های تلفنی، تاکسی ها و اتوبوس های ویژه زنان ضریب امنیتی جامعه را بسیاربالامی برد. فقط کافی است صفحه حوادث روزنامه ها را ورق بزنیم تا ببینیم چند زن را مسافرکش های بدنیت و خلافکاردزدیده اند.
بگذارید ساده تربگویم خودتان می دانید یک زن بارداربرای رفت وآمد درشهرچقدرمشکل دارد. مسلما یک راننده زن بیشترمی تواند وضع او را درک کند و بهتر رانندگی کند. تمام این موارد نمونه های عینی است که ما درمدت فعالیتمان فهمیده ایم.
▪ شما تلاش کرده اید مدیریت این شرکت را هم یک مدیرزن یعنی خودتان برعهده بگیرد. اما چنین مواردی درجامعه ما چندان عرف نیست زنان خودشان نمی توانند مدیریت اموری را که مربوط به خودشان هست برعهده بگیرند. آیا منع قانونی وجود دارد؟
به هیچ وجه منع قانونی وجود ندارد. مثلا در رابطه با شرکت حمل ونقل، قانون می گوید دروهله اول مدرک و شرایط لازم را فراهم کن بعد مانعی ندارد. درحقیقت قانون نگفته زنان نمی توانند درحمل ونقل سهمی داشته باشند یا مدیریت این امور را به دست بگیرند بلکه این دید مدیران است که عقیده دارند این نوع مدیریت ها مناسب زنان نیست. بعضی ها می گویند این کارپا توی کفش مردها کردن است . درنتیجه ، کارشکنی های زیادی وجود دارد. من در این زمینه قانون را زیروروکرده ام و به یقین می گویم منع قانونی وجود ندارد، فقط موانع عرفی غلط دست زنان را درخیلی از زمینه ها بسته است.
▪ شما با این کار در حقیقت یک کارآفرین بوده اید نظرتان در رابطه با کارآفرینی زنان که این روزها موضوع پرالتهاب کشورهای دنیاست چیست؟
ببینید، درحال حاضر زنان در کشور ما به عنوان نیمی ازجامعه نه تنها دیگرخانه نشین نیستند بلکه متقاضیان مهارت دیده و دارای تحصیلات عالیه ای هستند که ازاین نظر برمردان برتری یافته اند، به طوری که هم اینک بیش از۶۰ درصد ازظرفیت های دانشگاه ها را به خود اختصاص داده اند. با توجه به محدودیت های سرمایه گذاری از سوی دولت، کارآفرینی، اگرنگوییم تنها راه پیش رو، دست کم یکی از مهم ترین راه حل های معضل بیکاری زنان محسوب می شود. اما جامعه ما با پذیرش این بینش که کار منزل برای زنان و کاربیرون برای مردان است و اولویت اشتغال برای مردان است زیرا آنان نان آوران خانه هستند، نیمی از آحاد جامعه را از صحنه های اقتصادی کشورحذف کرده اند لذا به نظرم امروزه زنان ما نیاز به الگوهایی دارند که آنان را در یافتن مسیر مناسب زندگی کاری یاری دهند. من از اینکه توانستم فرصت مناسبی برای اشتغالزایی زنان و توانمندسازی آنها ایجاد کنم خوشحالم. من ۱۰۰ راننده زن در اختیار دارم که ۸۰ درصد آنها سرپرست خانوار یا زیرپوشش امداد بوده اند. باور کنید همه آنها حالامستقل شده اند.
▪ خانم صادقی به عنوان سوال آخربه نظرتان مردان راننده ترند یا زنان؟
به عنوان زنی که هم تصدیق ۱ و ۲ دارم و هم سالها با خانم های راننده سروکارداشته ام می گویم نه تنها فرقی نمی کند، بلکه آرامش در رانندگی زنان بیشتروجود دارد. مطمئنم که مسوولان با ایده های جدید، حمایت ازآنها و برنامه ریزی صحیح می توانند اززنان راننده ای که محتاط، خونسرد و آشنا به مقررات هستند استفاده بهینه کنند و رانندگی در شهر را به آرامش بیشتر سوق دهند.

منبع : روزنامه مردم سالاری