هنوز جای شکرش باقیه!

بی رودربایستی می رم سر اصل مطلب. از صبح که بیدار می شی تا شب که بخوابی چقدر سر دنیا و زندگی غر می زنی؟ چقدر از عالم و آدم می نالی؟ چقدر به روزگار بد و بیراه می گی که همیشه فقط با تو سر ناسازگاری داره؟ چقدر از بخت بدت می نالی؟ چقدر با همه دعوا می کنی چون فکر می کنی حق تورو خوردن.
خلا صه اینکه از دست همه کس و همه چیز حتی از دست خودت هم ناراحت و ناراضی هستی و فقط تنها کاری که نکردی اینه که صبح به صبح بری کلا نتری یک برگه شکایت از دست خودت بنویسی و بعد بری پی زندگیت.
به قول قدیمی ها خوب نیست که همیشه بالا تر از خودت رو ببینی، گاهی هم به کسانی نگاه کن که پایین تر از تو هستن وحسرت یکی از موقعیت هایی رو که تو داری می خورن.
ناشکری نکن! نگو که من چیزی ندارم که دیگرون حسرت داشتنش را بخورن! نگو که هیچی در چنته نداری که بهش بنازی. نگو که...
کافیه فقط نیم نگاهی به اطرافت بندازی، اون وقت می فهمی که اگه تمام روزهای عمرت رو بشینی و نعمت هایی رو که داری بشماری و بابت هر کدوم فقط با یک کلمه «متشکرم» از خداوند سپاسگزاری کنی چقدر وقت کم می آری.
از ساده ترین و در عین حال با اهمیت ترین نعمت هایی شروع می کنم که تقریبا هیچ وقت متوجه داشتن شون نیستیم ولی اگه فقط یه روز اون ها رو نداشته باشیم نه تنها زندگی مون مختل می شه بلکه ممکنه از هستی ساقط بشیم.
اگر در یه کشور صنعتی و پیشرفته زندگی نمی کنی، خیلی ناراحت نباش، هنوز جای شکرش باقیه که در کشوری زندگی می کنی که از جنگ و خون ریزی خبری نیست.
اگر در یه خونواده ثروتمند و متمول به دنیا نیومدی که به محض اینکه خیال داشتن چیزی از ذهنت عبور کرد مهیا بشه، جای شکرش باقیه که تو هنوز تو کیف پولت اون قدری پول داری که هرازچندگاهی به خرید بری و وسایل مورد نیازت رو بخری.
اگه ساکن خونه لوکس و آن چنانی در بهترین نقطه شهر نیستی هنوز جای شکرش باقیه که سقفی بالا ی سرت هست که از سرما و گرما و باد و بارون حفظت کنه.
اگه پدر و مادرت هنوز زنده هستن و می تونی وقتی از همه دنیا خسته شدی به اون ها پناه ببری هنوز جای شکرش باقیه، خیلی ها هستند که آرزو دارند فقط برای چند لحظه بودن با یک پدر و مادر خوب رو تجربه کنن.
اگه موفق نشدی در دانشگاه در رشته مورد علا قت تحصیل کنی هنوز جای شکرش باقیه، چون خیلی ها هستند که آرزو دارن برای یک بار در یکی از کلا س های دانشگاه شرکت کنند.
اگه از موقعیت شغلی و کاریت ناراضی هستی، هنوز جای شکرش باقیه، چون خیلی ها ناچارند با سخت ترین شرایطی که حتی قادر به تصورش نیستی با حداقل حقوق و امکانات کار کنند.
اگه از درآمد هر ماهت راضی نیستی و فکر می کنی لیاقت بیشتر از اینهارو داری هنوز جای شکرش باقیه که برده نیستی و کسی حاصل زحمت و تلا ش تو رو استثمار نمی کنه.
اگه هیچ وقت جنگ رو تجربه نکردی و مرگ دسته جمعی نزدیکانت رو در جنگ ندیدی خوشبخت تر از کسانی هستی که این صحنه هارو دیدن و روزی هزار بار مرگ رو تجربه کردن.
اگه اون قدری پول نداری که به ورزش های پرهزینه ای مثل اسب سواری و اسکی بری خوشبخت تر از کسانی هستی که به خاطر نقص عضو از ساده ترین ورزش ها مثل پیاده روی محروم هستن.
اگه صبح از خواب بیدار شدی و تو هیچ کدوم از اعضای بدنت احساس درد نکردی خوشبخت تر از کسانی هستی که به خاطر بیماری های لا علا ج هر روز با مرگ دست و پنجه نرم می کنند تا فقط یه روز دیگه زنده بمونن.
اگه تو شهر پر دود و دمی مثل تهران زندگی می کنی و از کثیفی هوا گله مندی هنوز خوشبخت تر از کسانی هستی که به غیر از سرب، ریه هاشون رو با دود سیگار پر می کنن و هر بار تصمیم می گیرن که این آخرین نخ سیگاری باشه که استفاده می کنن.
اگه هر روز تصمیم می گیری که کمتر غذا بخوری تا به وزن ایده آلت برسی و هنوز موفق نشدی خوشبخت تر از کسانی هستی که به خاطر سو»تغذیه خواهند مرد.
اگه شب ها قبل از اینکه سرت به بالش برسه، هفت پادشاه رو تو خواب می بینی، خوشبخت تر از کسانی هستی که آرزوی یه خواب راحت رو دارن.
اگه هنوز می تونی با همه سختی ها و مشکلا ت زندگی، لبخند بزنی، خوشبخت تر از کسانی هستی که می تونن لبخند بزنن اما این کار رو نمی کنن.
و اگه امروز صبح از رختخواب گرم و نرمت دل کندی و نماز صبح رو خوندی و خدا رو برای همه داده و نداده ها شکر کردی واقعا آدم خوشبختی هستی چرا که هنوز معتقدی کسی هست که صدات رو می شنوه.

نویسنده : اعظم دانشجو

منبع : روزنامه مردم سالاری