بهره های عظیم یک استادیوم اختصاصی

ظاهرا قرار است با کمک یک میلیارد تومانی سازمان تربیت بدنی، پرسپولیس صاحب ورزشگاهی اختصاصی شود، این نویدی است که علی سعیدلو رئیس هیات مدیره این باشگاه داده است و اگر واقعا تامین و اجرا شود یک تحول بزرگ در تاریخ حیات دو باشگاه بزرگ و پرطرفدار ورزش ما خواهد بود.
ساخت و استفاده از چنین استادیوم هایی بهره های فراوانی دارد و مهم ترین آنها بالا رفتن چشمگیر درآمد باشگاه خواهد بود. اگر این ورزشگاه ۶۰ تا ۸۰ هزار نفری باشد، برای هر یک از مسابقات خانگی پرسپولیس می تواند سرشار از جمعیت و هواداران پرشور و پرتعداد باشگاه شود و پول بلیت فروشی جدا از درصد اندکی که ظاهرا باید به فدراسیون فوتبال تعلق گیرد، دربست به باشگاه می رسد، حال آنکه در شرایط کنونی مبلغ اولیه قابل توجه حاصل از بلیت فروشی آنقدر بین افراد و سازمان های مختلف تقسیم می شود که سهم تیم های حاضر در هر مسابقه به حداقل می رسد. استادیوم فعلی مورد استفاده سرخابی، همان ورزشگاه آزادی و طبعا سهم تیم ها در بلیت فروشی آن مشخص و محدود است و این باشگاه ها موظف اند که برای هر بازی مبلغی قابل توجه را نیز به عنوان حق اجاره به مدیران ورزشگاه بپردازند (اینکه می پردازند یا نه، نامشخص است!) و بنابراین پول قابل توجهی برای پرسپولیس و استقلال نمی ماند و حتی اگر بماند، مخارج شان به قدری زیاد است که پول حاصله در میان دریای نیازهای تیم گم می شود.
● یک تیم و شبکه ها
در حالت جدید حق پخش تلویزیونی مسابقات خانگی پرسپولیس نیز بسیار بیشتر از ارقام فعلی می شود، زیرا اگر در حالت کنونی از پول ناشی از حق پخش مسابقات تیم های فوتبال از تلویزیون رقم نه چندان زیادی به آن تیم ها تعلق می گیرد و افراد شریک در ماجرا پرشمار هستند، پس از ایجاد حالت تازه و برگزاری مسابقات پرسپولیس در استادیوم اختصاصی سایر نهادهای شریک در امر برگزاری لیگ نمی توانند همان قدر طلب کنند که قبلا می کردند و اصولا «پایه های» ماجرا کاهش می یابند و یک پرسپولیس است و استادیوم اش و دوربین ها و شبکه ای که می خواهد مسابقات این تیم را «پخش تلویزیونی» کند بنابراین موظف است که پول آن را هم بدهد و آن پول نمی تواند کم باشد.بنابراین پرسپولیس در صورت دایر کردن استادیومی اختصاصی صاحب منابع درآمدی جدید و متنوعی می شود که زندگی باشگاه را به کلی متفاوت و غنی خواهد ساخت و حق و امتیاز استفاده از تابلوها و نمادهای تبلیغاتی و معرفی کالاهای مختلف در دورادور زمین، یک قلم درآمد اضافی است که آن هم به سطوح و درجات بالایی می رسد.
● ارتباط دوجانبه
بله افق می تواند برای پرسپولیس بسیار روشن و به لحاظ مالی موفق باشد و اگر از این نظر با توفیق همراه گردد، بدیهی است که روی نتایج تیم نیز اثر مثبت بگذارد و هرچه تیم پیروزتر باشد، باز طبیعی است که سرمایه گذاران و صاحبان کالاها بیش از پیش به همکاری با قرمزها علاقه نشان بدهند و پول فزون تری را در این راه خرج کنند و راضی به تبلیغ کالاها و کارهای خود توسط این باشگاه و طی فعالیت های آن باشند. این یک ارتباط دو طرفه است و توفیق بیشتر را به ارمغان می آورد و پرسپولیس و همچنین استقلال در صورت داشتن ورزشگاهی اختصاصی می توانند به طور مستقیم با اسپانسرها و شرکت ها و شبکه های خبری طرف شوند و کار کنند و سرمایه هایی بزرگ را تصاحب کنند و حتی بحث بلیت فروشی هم در این ارتباط بسیار حساس و بالا است و یک لحظه تصور کنید که اگر برای هر دیدار خانگی قرمزها ۶۰ تا ۸۰ هزار نفر به استادیوم بیایند، چه پولی از راه بلیت فروشی به دست باشگاه خواهد رسید و چگونه می توان برای درست خرج کردن آن راه های متعدد و متفاوتی را برگزید.
● بحث ها و ایرادها
اما دو بحث در ارتباط با این مساله مطرح است. یکی اینکه کمک مالی عظیم و احتمالی نهادهای دولتی چرا فقط باید همچون همیشه شامل همان دو باشگاه بزرگ شود و آیا دیگر تیم های ما حق بهره وری از این کمک ها را ندارند؟ درست است که فوتبال و حتی کل ورزش ایران از موج اشتیاق مردمی به دو تیم پرطرفدار و از نیروی روحی خیل هواداران آنها به حیاتی روشن تر می رسد و اصولا با نیروی آنها زنده است و اگر این دو باشگاه نباشند، بر کلیت ورزش ایران اثر منفی عظیمی خواهد نهاد، اما این هم بهانه ای بر کم توجهی به سایرین و دادن کمک های مالی عظیم به سرخابی به طور دائمی نیست.
موضوع دوم وعده هایی است که دهه ها و سال هایی متمادی در خصوص ساخت استادیوم های اختصاصی به قرمز و آبی داده می شود و تاکنون هرگز جامه عمل نپوشیده است و این بار نیز تضمینی صد درصد بر موضوع حس نمی شود. آیا بودجه فوق (یک میلیارد) در زمان مقرر پرداخت می شود و آیا آن زمان نزدیک است و اگر رسیده، پرداخت چگونه خواهد بود و در یک قسط پرداخت می شود و یا چند قسط و اگر همین مبلغ به سران پرسپولیس ارایه می گردد، براساس آنچه استادیوم با کدام مشخصات را می توان ساخت و کی می توان شروع کرد و چه زمانی به پایان رساند و آیا مبلغ اعلام شده کفاف طرح مورد نظر را می دهد و آیا اصولا ماکتی در این خصوص در ذهن طراحان است و چیز خاصی تدارک دیده شده و یا فقط یک شمایل و اعلام کلی است؟
● چند سال؟
برای روشن شدن این موارد باید فعلا صبر کرد، اما آنچه اینک می توان گفت، این است که صبر عمومی برای چنین استادیومی آنقدر طولانی شده که مساله برای هواداران قرمز عادی و اصل موضوع منتفی شده و بعید است که وعده تازه اشتیاقی حقیقی را برانگیزد ، به خصوص که ساخت استادیوم های جدید در کشورمان براساس وقایع دهه های اخیر ۱۵ تا ۲۰ سال طول می کشد و تا سرآمدن چنین مهلتی و تاسیس استادیومی از این دست ممکن است پرسپولیس بر اثر تعدد و حجم قروض اش به طرقی دیگر کشیده شده و وضعیتی به کلی متفاوت با امروز داشته باشد و شاید هم کلا تعطیل گشته و اصل مساله حل شده باشد!

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان