بازگشت «ریکلمه» به خانه

خوان رومن ریکلمه چند هفته پس از بازگشت «قطعی و نهایی» به باشگاه فوتبال بوکاجونیورز آرژانتین از رضایت خود بابت این مسأله سخن می گوید.او ۳ سال و نیم پیش به ویارئال پیوست و در آغاز هم این الحاق موفق به نظر می رسید و شروع خوبی در آن باشگاه اسپانیایی داشت اما ماه های آخر به بحران و قهر و بلاتکلیفی منجر شد و ریکلمه پس از مدتها نیمکت نشینی به طور موقتی به بوکاجونیورز بازگشت و مدتی به عنوان یار قرضی برای تیم سابقش بازی کرد و از قضا بیشترین سهم را در قهرمانی این تیم در جام باشگاه های آمریکای جنوبی (لیبرتادورس کاپ) داشت با این حال چون او هنوز در تملک باشگاه ویارئال و طرف قرارداد این باشگاه به حساب می آمد، قرار شد که تکلیف خود را تعیین و برای فصل جاری باشگاهش را مشخص کند و سرانجام قرعه به نام بوکا خورد که این بار ریکلمه را به طور ثابت و قطعی و یک بار دیگر همچون گذشته به عنوان یار تحت استخدامش به خدمت گرفته است.
● شکست بوکا در غیاب «او»
همان قدر که حضور ریکلمه باعث قهرمانی جدید بوکا جونیورز در جام باشگاه های آمریکای جنوبی شد، غیبت وی در رقابت های اخیر جام باشگاه های جهان در خاک ژاپن در ناکامی این تیم نقش داشت. شاید استدلال شود که تیم پرطرفدار جنوب بوینوس آیرس در نهایت دوم شده است و کسب عنوان نایب قهرمانی در جام باشگاه های جهان نمی تواند دستاوردی کوچک باشد، اما وقتی در نظر می گیریم که تیم سابق (و هنوز محبوب) دیه گو مارادونای معروف دیدار نهایی را با نتیجه ۲ـ۴ به میلان ایتالیا واگذار کرده است، نمی توانیم بر نحوه و نتایج حضور بوکا در این رقابت ها مهر تأیید بزنیم و آن را اتفاقی سراسر مثبت بینگاریم. بخصوص اگر در نظر بگیریم که این جام بسط یافته همان جام بین قاره ای است و به جز نماینده های اروپا و آمریکای جنوبی، تیم های قدرتمند و فوق العاده دیگری در صحنه دیده نمی شوند و چون حضور برخی تیم ها در این مسابقه ها بدون امید قهرمانی نزد آنها شکل می گیرد، به واقع همیشه همان دو تیم برتر اروپا و آمریکای جنوبی هستند که شانس قهرمانی دارند و انگار دیدارهای قبلی که پای نماینده های سایر قاره ها را به میان می کشد، بیشتر یک فرمالیته است و از آغاز فقط باید به حاصل کار نماینده های اروپا و آمریکای جنوبی فکر و آن را بررسی و برآورد کرد.
● پایان کش و قوس ها
فقط ۱۰ روز به شروع پیکارهای جام باشگاه های جهان در ژاپن مانده بود که اعلام شد بوکا به دلیل قرارندادن نام ریکلمه در لیست اولیه اش اجازه استفاده از وی و جای دادن نام او در لیست نهایی خود را نیز ندارد و از همان زمان هر دوستدار فوتبالی می توانست حدس بزند که شانس های قهرمانی بوکا در آن پیکارها تا چه حد می تواند کاهش یافته باشد. با این وجود ریکلمه ۱۰ روز پس از پایان رقابت های فوق و قهرمانی میلان و نایب قهرمانی بوکا می گوید: «من از بازگشت قطعی به باشگاه سابقم کاملاً راضی ام. در مورد حضور در جام باشگاه های جهان کاری از دستم برنمی آمد و این کاری بود که سران باشگاه باید انجام می دادند و از آن غافل ماندند. من فقط خوشحالم که پس از کش و قوس های اخیر در زندگی ورزشی ام بوکاجونیورز تصمیم راسخ به استخدام قطعی من گرفت. این چیزی بود که هم من می خواستم و هم باشگاه خواستار آن بود. من به خانه ام بازگشته ام و فکر می کنم که شادی های زیادی را در کنار تیم خود تجربه خواهم کرد.»
● تا ۲۰۱۰
قرارداد جدید «ریکلمه»ی ۳۰ ساله با بوکا جونیورز تا تابستان ۲۰۱۰ است و با این که پدرو پومپیلیو نایب رئیس بوکا از اعلام صریح آمار و ارقام مالی خودداری کرده اما به نظر می رسد که ۱۵ میلیون دلار بهای این انتقال و استخدام بوده باشد و در آن صورت این بالاترین و بیشترین رقمی است که یک باشگاه آرژانتینی برای جذب یک بازیکن پرداخته است. پومپیلیو می گوید: «حسن ریکلمه این است که هم به خودی خود بازیکن بسیار خوبی است و هم هواداران بوکا او را بسیار دوست می دارند و بهترین فوتبالیست ممکن می انگارند او هنوز در اوج قدرتش قرار دارد و اصلاً فرسوده نشده و می تواند بهره های زیادی را به تیم ما برساند.»
ریکلمه را از بابت مسائل و هنرهای متعددی باید تحسین کرد.
او هم صاحب کنترلی دقیق و مؤثر بر روی توپ و یک پاسور برجسته است و قادر به بازیسازی و بخشیدن ریتم لازم به تیمش است و هم در ضربات ایستگاهی و نواختن ضربات آزاد غوغا می کند و عده ای معتقدند که در این زمینه طی سال های اخیر فقط امثال دیوید بکام و آندریا پیرلو توانسته اند با مهارت وی ضربات کاشته بزنند. تعدادی از گل های حساسی هم که باعث قهرمانی بوکا در پیکارهای لیبرتادورس کاپ و به تبع آن شرکت این تیم در جام باشگاه های جهان شد، با همین ضربات به دست آمد.
● کم سابقه
پیوند ویارئال و ریکلمه در آغاز یک الحاق موفق از آب درآمد و میدان گیری و گل های این هافبک فکور باعث شد «زیردریایی های زرد» (لقب ویارئال) فصل ۲۰۰۶ لیگ اسپانیا را با کسب رتبه سومی به پایان برسانند که در تاریخ حیات این باشگاه کم سابقه بود. ویارئال با عبور از سد باشگاه هایی مثل منچستریونایتد، بنفیکا، رنجرز و اینترمیلان به مرحله نیمه نهایی جام قهرمانان باشگاه های اروپا هم رسید ولی روابط دوسو به آرامی به سردی گرایید و عدم تفاهم بین وی و مانوئل پلگرینی مربی زردهای ویارئال که از قضا هموطن ریکلمه است، باعث شد وی از دسامبر ۲۰۰۶ به بعد دیگر برای این تیم به میدان نیاید. او دو سه ماه کم پیدا بود و بیشتر روی سکوها می نشست و از آنجا بازی های ویارئال و یا سایر مسابقات دلخواه خود را تماشا می کرد، اما سرانجام بر روی بازگشت او به بوینوس آیرس و قرار گرفتن مجدد وی در ترکیب بوکاجونیورز توافق صورت گرفت و چون در آن دوران و در زمان حضور و بازی وی بوکا به فتوحات جالبی رسید، مقدمات بازگشت قطعی وی به این باشگاه گذاشته شد.
● همچنان تأثیرگذار
قهرمانی بوکاجونیورز در جام لیبرتادورس که با هنر و مهارت ریکلمه پایه گذاری شد، ششمین مرتبه پیروزی این تیم را در این رقابت ها رقم زد. او سپس به تیم ملی آرژانتین نیز یاری رساند تا به بازی فینال جام ملت های آمریکای جنوبی (کوپا آمه ریکا) برسد و با شروع شدن دیدارهای دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ در منطقه آمریکای جنوبی نیز او تأثیرگذاری اش را حفظ کرده و با ۴ گل زده تا این مقطع بهترین جام کشورش در این مسابقات بوده است.
دوره اول حضور ریکلمه در بوکاجونیورز از این نیز موفق تر بود. در آن زمان (۱۹۹۶ تا ۲۰۰۲) بوکاجونیورز دو بار فاتح جام باشگاه های آمریکای جنوبی شد، یک بار برجام بین قاره ای چنگ انداخت و ۳ بار نیز در لیگ آرژانتین اول شد.
این که ریکلمه بتواند همان تأثیر و نقش و توفیق را در فصول بعدی در «بوم بونه را» (استادیوم اختصاصی بوکا) داشته باشد، در معرض تردید قرار دارد و حتی در فصل اخیر لیگ آرژانتین نیز تیم نه چندان درخشان لانوس با استفاده از لرزش های بوکاجونیورز در هفته های پایانی مقام قهرمانی را از دست این تیم درآورد حال آن که در هفته آخر دو تیم در بوم بونه را رودررو ایستادند و بوکا با کسب پیروزی با هر نتیجه ای اول می شد، اما از عهده این کار برنیامد و به تساوی رضایت داد و همان نتیجه حکم به نخستین قهرمانی لانوس در تاریخ حیات ۹۲ ساله باشگاه و مقام دومی بوکا داد.
● پا به توپ
با این حال ریکلمه باز هم امیدوارانه به مسائل نگاه می کند: «به دوستانم گفته ام که پس از بازگشت به بوینوس آیرس و حضور مجدد در بوکا احساس زندگی دوباره می کنم. ماه های آخر راکد ماندن و بی تحرک بودن در ویارئال برایم بسیار تلخ بود و خوشحالم که مدتی است دوباره در بوکا پا به توپ شده ام و حتی تمرین کردن ساده نیز لذت بخش است. این می تواند مقدمه ای بر همکاری مؤثرتر ما در فصل بعد باشد. اتفاقاتی که در یک سال اخیر کمتر برای من روی داده بود.»

منبع: goal

منبع : روزنامه ایران ورزشی