وضعیت تاکسی های ون

پس از سهمیه بندی بنزین توسط دولت در پنجم تیرماه،‌ آنچه بیشتر از گذشته توجه قالب شهروندان را به خود جلب کردند موضوع مهم حمل و نقل عمومی بود. حمل و نقلی که سالهاست از چالش های کشور و خصوصاً تهران به حساب می آید و شاید بتوان آن را به عنوان یکی از پاشنه آشیل های شهرداری دانست.
در تمامی نقاط دنیا ۷۰ درصد از حمل و نقل شهری و برون شهری در حوزه حمل و نقل عمومی قرار می گیرد و این درحالی است که آمار ایران از نیمی از این آمار نیز تجاوز نمی کند.
یکی از به اصطلاح امکاناتی که به جهت تسهیل در حمل و نقل عمومی اجرایی شد موضوع ساخت و ورود تاکسی های ون به ناوگان حمل و نقل عمومی می باشد. ناوگانی که شاید خوشبینانه ترین افراد به آن هم تصور روزهای خوش و خرم آن را در هاله ای از ابهام می بینند.
پر واضح است که ورود این تاکسی ها به ناوگان حمل و نقل درون شهری با مشکلات عدیده ای روبرو بوده است که ضمن آن بسیاری از مسئولان مربوطه کشور به نقد نشستند. اما در این میان اکثر قریب به اتفاق رانندگان این تاکسی ها از کردار خود در خصوص خرید این تاکسی ها ابراز ندامت می کنند اما گویی خرید این تاکسی ها باتلاقی بوده است که تمام این افراد را در خود مدفون کرده است وهیچ گونه راه فراری را برای آنها باقی نگذاشته است.
پای صحبت رانندگان این ماشین ها که می نشینی به یاد کوهی از غم و اندوه می افتی که حتی عشق شیرین هم نمی تواند غیرت شکستن آن را بوجود آورد.
به راستی ناظر ورود و یا ساخت این خودروها چه ارگانی هایی می باشند؟ آیا صرف بزرگی و ظرفیت بالای این خودروها می تواند دلیل مستدلی برای ورود و ساخت آنها باشد؟ آیا نباید قبل از به جریان انداختن تاکسی های ون در ناوگان حمل و نقل عمومی به تبعات آن توجه می شد؟ آیا نباید شرایط در بین تاکسیرانان کاملاً به وضوح مشخص می شد تا خودروهای ون به عنوان جاروبرقی های شهر معرفی نشوند؟ آیا نباید نظارتی از طرف تاکسیرانی بر رفتار ناشایست برخی از تاکسیرانان خودروهای سواری منوط بر برخورد با رانندگان تاکسی های ون صورت گیرد؟اینها و چندین سوال دیگر از جمله مواردی است که باید آنطور که باید و شاید به آنها پاسخ لازم داده شود.
اما از طرف دیگر باید این نکته را در نظر گرفت که این تاکسی ها در طی مسافت ۱۰۰ کیلومتر بین ۱۷ تا ۲۳ لیتر بنزین را می سوزاند. این بدان معناست که هر کدام از این تاکسی ها با وجود اینکه ظرفیت سه برابری نسبت به تاکسی های سواری دارند در مصرف سوخت نیز مصرفی تغریباً سه برابری نسبت به سواری ها دارند. به این ترتیب می توان اینگونه نتیجه گرفت که حضور تاکسی های ون نه تنها نمی تواند کاهش آلودگی هوا را به همراه داشته باشد بلکه با آغاز فصل سرما و افزایش آلودگی های هوا می تواند تبعات غیرقابل جبرانی را برای شهروندان به همراه داشته باشد.
از طرف دیگر آنچه تمام رانندگان تاکسی های ون را می آزارد مشکلات فنی عدیده ای است که دامان این تاکسی ها را گرفته است. از مشکلات مختلف در دیسک و صفحه این ماشین ها گرفته تا مشکلات درب کشویی و پنجره،‌ همه و همه از جمله مواردی هستند که گویی دستانی است که بر سر دارندگان این تاکسی ها فرود می آید.
این در حالی است که به گفته تعدادی از رانندگان تاکسی های ون، رییس سازمان تاکسیرانی قبل از آغاز بکار این تاکسی ها از درآمد بالای آنها سخن می گفت و به نوعی میل و رغبتی را برای خریداران تاکسی های ون ایجاد می کرد.
حال با تمام این تفاسیر مشخصاً این به قول معروف جاروبرقی های شهر در صورت عدم مدیریت مناسب و رفع معضلات می توانند در آینده ای نزدیک مشکلات عظیمی را برای سیستم حمل و نقل کشور به بار آورند.

منبع : خودرو نیوز