از سرزمین شرقی

«ژاوی هرناندز کروز» هافبک توانمند بارسلونا ۲۵ ژانویه ۱۹۸۰ در «تراسا» چشم به جهان گشود و از ابتدای دوران بازی، زمانی که تنها ۱۱ سال داشت در آکادمی فوتبال معتبر بارسلونا مدارج ترقی را به سرعت طی کرد تا اینکه توانست در سال ۱۹۹۸-۱۹۹۷ به تیم B بارسلونا بپیوندد و تنها یک فصل بعد به تیم اصلی فراخوانده شد. این دستاورد یک افتخار چشمگیر به شمار می رفت. او در سال ۱۹۹۹-۱۹۹۸ عضو تیمی از بارسلونا بود که آخرین قهرمانی خود را در قرن بیستم جشن گرفت. در آن زمان ستارگانی چون فیگو، ریوالدو و گواردیولا درتیم منطقه شرقی اسپانیا به هنرنمایی می پرداختند. پس از ترک گواردیولا کمتر کسی فکر می کرد در آینده ای نه چندان دور بازیکنی ظهور خواهد کرد که جای این اسطوره را پر کند. پس از وداع «پپه» با آبی و اناری ها (فصل ۲۰۰۰) ژاوی قدر این فرصت طلایی را دانست و با وجود بی تجربگی، اجازه نداد شخص دیگری جای هافبک سابق بارسلونا را پر کند.
وی پس از ارائه چندین بازی، مورد توجه مربی وقت بارسا یعنی ون گال قرار گرفت و از نیمکت ذخیره ها به تیم اصلی راه یافت. او به عضو ثابت تیم تبدیل شد و پیراهن شماره ۶ را بر تن کرد. فوتبال حرفه ای ژاوی با گذشت زمان متحول شد. ستاره جوان بارسا روز به روز پیشرفت می کرد، به طوری که در خط میانی بارسلونا بیشترین بازی ها را انجام می داد. اگر بخواهیم به آغاز دوران طلایی این هافبک بسیار ارزشمند اشاره کنیم باید به فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۳ برگردیم؛ زمانی که ژاوی با رونالدینیو و گارسیا بسیار هماهنگ کار می کرد و آن فصل در اکثر بازی های بارسا در نقش هافبک طراح و آزاد به توپ ضربه می زد. این ۳ همراه خرگوش تیزپای بارسلونا یعنی ساویولا عوامل هجوم بودند.
ژاوی در نواختن ضربات ایستگاهی هم مهارت خاصی دارد که با توجه به حضور رونالدینیو و دکو کمتر فرصت هنرنمایی به او می رسد. ژاوی با استناد به اینکه در کارهای هجومی بارسلونا حضوری مثبت داشت، فصل بعد از جانب ریکارد وظیفه ای بس سخت تر را بر دوش کشید. مربی بارسلونا از وی به عنوان رابط بین مدافعان، هافبک ها و مهاجمان استفاده می کرد؛ اگرچه ژاوی در زمین و در چیدمان اولیه به عنوان هافبک میانی دیده می شد. گل رؤیایی ژاوی در سانتیاگوبرنابئو در چند فصل قبل هنوز در اذهان دیوانگان بارسلونا جا دارد و مگر می شود آن گل را فراموش کرد؟! در دقیقه ۶۸ پاس زیبای رونالدینیو پس از گذشتن از بالای سر مدافعان غافل رئال، به اطراف نقطه پنالتی رفت و ژاوی خیلی سریع از غفلت مدافعان حریف استفاده کرد و خود را به توپ رساند.
او بدون آنکه اجازه دهد توپ حتی به زمین برسد، با یک ضربه چیپ مهارنشدنی ایکر کاسیاس را مغلوب کرد و البته در این بین تلاش «رائول براوو» و تکل او فایده ای نداشت! ژنرال ژاوی پس از این گل به فوق ستاره محبوب کاتالونیا تبدیل شد. در اواخر همین فصل رئالی ها جرأت کردند به صورت ضمنی پیشنهادی به بارسا برای خرید وی ارائه دهند اما قبل از آنکه حتی مقامات بارسلونا نظر خود را اعلام کنند، ژاوی اظهار داشت: «بازیکنانی چون من، پویول و والدز هرگز چنین خیانت بزرگی را به مردم کاتالان نخواهیم کرد و چنین ننگی را به جان نمی خریم.»
پرز که از فروش ماکلله مبهوت بود با شنیدن این حرف از شدت عصبانیت منفجر شد. ژاوی پس از گذراندن یک فصل کاملاً خوب و کسب مقام دومی، به نوعی جایگاهش را تثبیت کرد و اکنون بعید به نظر می رسید باشگاه بخواهد شخصی را به جای او به بارسا بیاورد. آبی و اناری ها با آغاز فصل ۲۰۰۵ -۲۰۰۴ طوفانی را رقم زدند که هنوز گرد و خاک آن در آسمان فوتبال اسپانیا دیده می شود! ژاوی از مهمترین عناصر این غوغای بزرگ و خشم بارسلونا بود؛ خشمی که به واسطه ۶ سال ناکامی بارسا زبانه ای وحشتناک کشیده بود و یکی پس از دیگری قربانی می گرفت. زمانی که بارسلونا، مسحور کننده بازی می کرد، تماشای بازیکنانی چون ژاوی بسیار لذت بخش بود.
دکو و ژاوی همواره ۲ مهره ثابت آبی و اناری ها بودند و به واسطه نمایش فوق العاده و عالی ریکارد حق تعویض آنها را نداشت. با ورود دکو که عملاً یک هافبک تهاجمی بود، ژاوی بیشتر به میانه میدان و توپ سازی مشغول شد. به دستور فرانکی او وظیفه تغذیه مهاجمان بارسا را برعهده گرفت و خیلی زود با نقش جدید خو گرفت. اکنون پاس های عمقی ژاوی هرناندز با شاهکارهای رونالدینیو تفاوتی ندارد و تکنیک بالا به وی اجازه می دهد در شرایط حساس و به اقتضای زمان کنترل توپ و میدان را از آن آبی و اناری ها کند. «سلطان پاس ها» لقب دیگر او است. دیگرعادت شده در بازی های بارسلونا، کارگردان تلویزیونی درصد پاس های صحیح وی را حک کند؛ چیزی بین ۹۵ تا ۹۸ درصد ! این برای هافبکی که دائماً با مدافعان و مهاجمان در ارتباط است، یک فاکتور مثبت ارزیابی می شود.
در فصل قهرمانی، تأثیرگذاری ژاوی در بازی های بزرگ بیشتر نمایان بود. در جدال با تیم های بزرگ حواس اکثر مدافعان حریف معطوف به رونالدینیو و اتوئو می شد و با کنترل این ۲ نقش ژاوی، مغز متفکر بارسلونا بسیار پررنگ تر می شد. اوج این امر در بازی با چلسی، میلان و رئال مادرید بود . در بازی با میلان پاسی که از سوی ژاوی داده شد و توسط اتوئو به گل تبدیل شد، مورد تحسین خیلی ها قرار گرفت. در بازی با میلان در سن سیرو هم کارنامه ژاوی درخشان بود. شاید فاحش ترین اشتباه او در چند سال اخیر از دست دادن توپ در میانه میدان بازی ورزشگاه استمفوردبریج بود که در پی آن چلسی به گل رسید. ژاوی به علت لغزندگی زمین، توپ را از دست داد اما هیچ گاه مورد سرزنش قرار نگرفت. اگر هر بازیکن دیگری مرتکب این اشتباه می شد، سخت مورد انتقاد قرار می گرفت.
چرخش های ۱۸۰ درجه ای ژاوی یک کلاس آموزشی به شمار می رود و او این تکنیک را با گذشت زمان و تمرین های مکررش در بارسا آموخته است. در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۴ در صورت غیبت پویول این ژاوی بود که به عنوان کاپیتان بارسلونا شناخته می شد. وی توانسته با بازوبند آبی و اناری ها جام «خوان گامپر» را بالای سر ببرد. در تک دیدار آن جام، بارسا ۲ بر یک حریف ایتالیایی خود را مغلوب ساخت و با توجه به غیبت پویول، این ژاوی بود که جام را بالای سر برد. در ادامه روند رو به رشد بارسلونا و با خرید ون بومل هلندی جایگاه ژاوی همچنان مستحکم ماند. بسیاری از سایت ها و کارشناسان از اهمیت او به عنوان یکی از بهترین هافبک های دنیا یاد می کنند. در پایان فصلی که بارسلونا برای دومین بار پیاپی به مقام قهرمانی دست یافت، او همراه پویول، رونالدینیو و اتوئو نمایندگان بارسلونا بودند. درباره این انتخاب عنوان شده بود؛ «ژاوی هرناندز یک هافبک به تمام معنا کامل و حرفه ای است.
او هرچقدر بخواهد تهاجمی کار کند، باز هم نمی تواند خصلت های دفاعی اش را پنهان کند.» این ستاره یک مغز متفکر هنرمند است. بارسلونا همچنان یکه تازی می کرد و بازی های تاریخی را بر جای گذاشت که اوج آن پیروزی ۳ بر صفر مقابل رئال مادرید بود. در آن بازی نبض میانه میدان کاملاً در دستان ژاوی بود و در نهایت هافبک های رئال مبهوت بازیسازی او شدند. روزها به بهترین شکل ممکن می گذشت که ناگهان خبر آن مصدومیت شدید به گوش رسید. ژاوی در جریان تمرینات بر اثر درگیری با ادمیلسون به شدت دچار مصدومیت شد. آسیب دیدگی ژاوی یکی از بدترین خبرها برای اهالی بارسلونا بوده است. او به واسطه این مشکل و با وجود عمل جراحی، از بازی تا پایان فصل محروم شده بود و دردناک تر از آن احتمال غیبت وی در جام جهانی آلمان به گوش می رسید. وقتی این خبر به گوش هافبک بارسا رسید، مقابل دوربین تلویزیون بارسا گریست و اشک تمامی هواداران را نیز درآورد. نبود او در بارسا به چشم می آمد زیرا تیم آن ریتم همیشگی را از دست داده و به نوعی در اوایل دوری ژاوی کمی سر در گم بود.
بازیکنی که به گفته اتوئو اگر یک برزیلی بود، می توانست بازیکن سال جهان شود! پس از گذشت اندک زمانی ژاوی ضمن پاسخ به ابراز احساسات هواداران بارسلونا با خوشبینی اعلام کرد احساس می کند زودتر از موعد مقرر به مستطیل سبز باز خواهد گشت. این احساس او کاملاً درست بود، زیرا ژاوی هم اکنون یکی از مهره های ارزشمند بارسلونا به شمار می رود و کاتالان ها برای قهرمانی در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا امید زیادی به درخشش وی دارند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی