معنای واقعی درد عضلانی چیست؟

● درد عضلانی واقعاً چه معنائی دارد؟
آیا برای پیشرفت مجبور به تحمل درد عضلانی در هر جلسه هستیم؟
به منظور هایپرتروفی پاسخ بله است. هایپرتروفی (حجیم شدن سلول‌های عضلانی) یک تطاق بیولوژیکی به عوامل استرس‌زا می‌باشد و در اینجا عوامل استرس‌زا پارگی‌ها میکروسکوپی (مایکروتروما) در عضلات هستند.
بنابراین من با صحت این مسئله موافق هستم. اما این یکی از دلایل تغییر برنامه و تمرینی هر شش جلسه یک‌بار می‌باشد. که با هدف دستیابی به درد عضلانی جدید صورت می‌گیرد. اما آیا واقعاً به این نیاز دارید که همیشه احساس درد عضلانی کنید؟ جواب خیر است.
به‌طور قطع می‌بایست در جلسات اول شروع برنامه تا ۴۸ ساعت پس از اتمام جلسه تمرینی احساس درد عضلانی کنید در غیر این‌صورت و عدم تجربه درد عضلانی در جلسات اول و دوم شروع برنامه پس برنامه تمرین‌تان مشکل دارد.
زمانی‌که یک ورزشکار در انتهای فاز تمرینی در حال رسیدن به اوج است احتیاجی به داشتن احساس درد عضلانی ندارد. اما وقتی‌که تلاش ورزشکار در جهت ساختن عضله است آن‌موقع قضیه فرق می‌کند و احساس درد عضلانی می‌بایست وجود داشته باشد و فرد می‌بایست حتماً درجاتی از درد عضلانی را در دو جلسه اول آن برنامه احساس کند. البته لزومی ندارد به داشتن درد عضلانی نیست که مثلاً فردای آن روز دیگر قادر به راه رفتن نباشید و مجبور باشید با صندلی چرخ‌دار به این‌طرف و آن‌طرف بروید. پس از این دو جلسه نوبت به چهار جلسه بعدی تمرین همان عضله می‌باشد. در این ۴ جلسه باقیمانده بدن شروع به تطبیق با آن برنامه می‌کند و در جلسه ششم شما آماده تغییر برنامه تجربه یک نوع درد عضلانی جدید هستید.
قاعده کلی اینست که یک برنامه تا زمانی کارآمد است که روند تطابق بدن با آن کامل می‌شود. ضمناً تغییر برنامه تمرینی نمی‌بایست به‌صورت یک‌دفعه و غیر منتظره باشد. برای مثال: حرکت اسکوات با هالتر به‌صورت پا به اندازه عرض شانه را برای مدت ۶ جلسه تمرینی اجرا کرده و سپس سراغ اجراء حرکت اسکوات با هالتر از جلو به‌صورت گذاشتن یک تکه تخته زیر پاشنه پا بروید و دوباره برای چند جلسه احساس درد عضلانی در عضلات ران را تجربه کنید.
من به شخصه یک مربی بسیار موفق را می‌شناختم که از شاگردانش می‌خواست هر چند جلسه یک‌بار کفش ورزشی‌شان را عوض کنند.
برای مثال او از شاگردانش می‌خواست ۱۰ ست حرکت اسکوات را در هر جلسه برای سه هفته با کفش ورزشی وزنه‌برداری آدیداس انجام دهند و سپس برای ۳ جلسه پا سه هفته بعدی از آنها می‌خواست حرکت اسکوات‌شان را با کفش وزنه‌برداری مارک پیگ‌ناتی اجرا کنند و در ۳ جلسه سه هفته آخر از آنها می‌خواست اسکوات را با کفش دو (دویدن) اجرا کنند.
بدین ترتیب شاگردان او هر بار که کفش ورزشی‌شان را با یک کفش دیگر عوض می‌کردند یک درد عضلانی جدید را تجربه می‌کردند که همین میزان درد عضلانی برای پیشرفت آنها کافی به‌نظر می‌رسید.

منبع : مجله دانش ورزش