یازده غول تاریخ باواریا

۱) سپ مایر(۱۹۸۰-۱۹۶۵):
مایر یک سر و گردن بالاتر از اولیور کان ایستاد. دروازه بانی افسانه ای که تمام دوران حرفه ای اش را در تیم ایالت باواریا گذراند و البته تمام افتخارات ممکن، چه داخلی و چه بین المللی را درو کرد. چهار قهرمانی در بوندس لیگا و فتح سه جام باشگاه های اروپا بخشی از افتخارات دروازه بانی است که سه بار در سال های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۷ و ۱۹۷۸ به عنوان مرد سال فوتبال آلمان انتخاب شد. او در چهار جام جهانی برای تیم ملی کشورش به میدان رفت که اوج آنها بازی فینال جام ۱۹۷۴ مونیخ و پیروزی آلمان مقابل هلند بود.
۲) کلاوس اوگن تالر(۱۹۹۱-۱۹۷۵):
یک بایرنی تمام عیار که تمام ۱۶ سال دوران حرفه ای اش را در این تیم گذراند. کلاوس در دوران حضورش در جمع غول های باواریا هفت قهرمانی در بوندس لیگا و سه قهرمانی در جام حذفی را از آن خود کرد. شاید تنها افتخار باشگاهی که از چنگ او گریخت قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در پی شکست مقابل استون ویلا در سال ۱۹۸۲ باشد؛ اتفاقی که در فینال مسابقات سال ۱۹۸۷ با باخت مقابل پورتو تکرار شد. او در یکی ازدرخشان ترین دوره های تاریخ باشگاه یعنی بین ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۱ بازوبند کاپیتانی را به بازو داشت. بعدها کلاوس دستیار مربیانی چون لربی، ریبک، بکن باوئر، تراپاتونی و اتو رهاگل شد.
۳) جورج شوارتزنبک(۱۹۷۹-۱۹۶۶):
پسرکی که از تیم جوانان بایرن به تیم اصلی راه یافت بعدها ۶ جام بوندس لیگا و سه جام اروپایی را بالای سر برد. مدافع اهل مونیخ اواخر دهه ۶۰ به بایرن پیوست؛دوره ای که زیک کایکوفسکی مشغول ساختن تیمی بزرگ و بی رقیب بود، تیمی که در دهه ۷۰ سلطان بلامنازع فوتبال آلمان و حتی اروپا بود. جورج مهمترین گل تساوی بخش تاریخ بایرن را در فینال جام اروپایی ۱۹۷۴ مقابل اتلتیکو مادرید به ثمر رساند تا باواریایی ها در بازی تکراری با نتیجه ۴- صفر جام قهرمانی را بالای سر ببرند.
۴) فرانس بکن باوئر(۱۹۷۷-۱۹۶۴):
قیصر تنها بهترین بازیکن تاریخ بایرن نیست، بدون شک او برترین فوتبالیست تاریخ آلمان است.این لقب کاملا شایسته قدرت رهبری و شیوه دقیق و موزون بازی اوست. قیصر بازیکنی همه فن حریف بود که چه در خط هافبک و چه در وظایف دفاعی عملکردی عالی داشت ، هرچند که بیشتر از او به عنوان خالق نقش سوییپر یاد می شود. او همچنین چهار جام قهرمانی بوندس لیگا و چهارجام حذفی را بالای سر برد. فرانس بایرن را در سه سال متوالی یعنی ۷۶،۷۵،۱۹۷۴ به قهرمانی اروپا هدایت کرد و دو بار هم به عنوان مرد سال فوتبال اروپا انتخاب شد. قیصر در سال های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۶ مدیر باشگاه بود و از ۱۹۹۴ تا کنون مدیریت باشگاه را بر عهده دارد.
۵) پل برایتنر(۱۹۸۳-۱۹۷۸ و ۱۹۷۴-۱۹۷۰):
بازیکنی جنجالی اما با نبوغ و استعداد سرشار،که در طول دوران حرفه ای اش دو دوره در بایرن توپ زد. برینر ۱۹۷۰ به بایرن آمد و قبل از پیوستن به رئال مادرید ۴ فصل برای باواریایی ها به میدان رفت. او ۱۹۷۸ دوباره با آلمان برگشت تا یکی از موثرترین بازکنان بایرن باشد و همراه با کارل هاینس رومنیگه زوجی شکوهمند و مهلک را تشکیل دهند. او معمولا یک مدافع چپ آزاد بود ، البته علاقه به گلزنی به عنوان یک هافبک راست و متوقف کردن مهاجمان از دیگر خصوصیات او بود.
۶) مهمت شول(۲۰۰۷-۱۹۹۲):
ابراز احساسات هواداران در آخرین بازی شول، زمانی که بعد از ۱۵ سال قصد خداحافظی از فوتبال را داشت گواهی بود بر احساسات و علاقه عمیق آنها نسبت به او. شول بیشتر دوران حرفه ای اش در بایرن یک هافبک هجومی بود و البته یکی از بهترین بازیکنان آلمان در سال های اخیر.او در دوران درخشان بازیگری اش جام یوفا(۱۹۹۶) و جام قهرمانان اروپا(۲۰۰۱) به همراه هشت قهرمانی در بوندس لیگا را در کارنامه اش ثبت کرد. بد نیست بدانید او تنها کسی است که رکورد ۸ قهرمانی در بوندس لیگا را در دست دارد هرچند که مصدومیت های سال های آخر بازیگری او را خراب کردند اما مهمت شول هنوز یکی از محبوب ترین بازیکنان بایرن است.
۷) اشتفان افنبرگ(۲۰۰۲-۱۹۹۸ و ۱۹۹۲-۱۹۹۰)
دوره دوم حضور افنبرگ در بایرن همزمان شد با یکی از درخشان ترین دوره های تاریخ باشگاه؛البته رهبری بی نظیر در زمین که با قدرت فوق العاده خصوصا در شرایط سخت و پرفشار الهام بخش و روحیه بخش هم تیمی هایش بود. افنبرگ دو سال به ایتالیا رفت و برای فیورنتینا توپ زد اما دوباره به آلمان برگشت و راهی مونشن گلادباخ شد. با این حال زمانی که اوتمار هیتسفلد روی نیمکت مربیگری تیم نشست یکی از اولین کارهایش امضای قرارداد با افنبرگ بود والبته مزد اعتمادش را با کسب سه قهرمانی پی در پی در سال های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ گرفت. باواریایی ها جام قهرمانی لیگ قهرمانان ۲۰۰۱ را هم بالای سر بردند تا افتخارات باشگاه دراین دوره تکمیل شود.
۸) لوتار ماتئوس(۲۰۰۰-۱۹۹۲ و ۱۹۸۸-۱۹۸۴):
ماتئوس دوازده فصل فوق العاده با پیراهن بایرن به میدان رفت که البته مصادف بود با یکی از درخشان ترین دوره های باشگاه. او هفت قهرمانی در بوندس لیگا (۲۰۰۰ و ۱۹۹۹ و ۱۹۹۷ و ۱۹۹۴ و ۱۹۸۷ و ۱۹۸۶ و ۱۹۸۵) و سه قهرمانی در جام حذفی(۲۰۰۰ و ۱۹۹۸ و ۱۹۸۶) و قهرمانی جام یوفا در ۱۹۹۶ را در کارنامه دارد. بنیه و قدرت بدنی بالا، بینش، پاسکاری دقیق، روح جنگندگی و شوتهای سنگین از ویژگی های انکار ناپذیر ماتئوس بودند. او همیشه کاملا در خدمت تیم بود تا در نهایت برای سال ها رهبر گروه باشد. ماتئوس در سال ۱۹۹۰ به عنوان بهترین بازیکن اروپا انتخاب شد.
۹) گرد مولر(۱۹۷۹-۱۹۶۴):
«بمب افکن» بی شک یکی از بزرگترین مهاجمان تاریخ فوتبال دنیاست. ۳۶۵ گل در ۴۲۷ بازی در بوندس لیگا هنوز که هنوز است رکوردی دست نیافتنی می نماید. او هفت فصل یعنی ۱۹۷۸ و ۱۹۷۴ و ۱۹۷۳ و ۱۹۷۲ و ۱۹۷۰ و ۱۹۶۹ و ۱۹۶۷ آقای گل بوندس لیگا شد. از دیگر افتخارات او دو بار آقای گلی در مسابقات اروپایی(۱۹۷۲ و ۱۹۷۰)؛ مرد سال فوتبال آلمان در سال های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۹ و مرد سال فوتبال اروپا در ۱۹۷۰ هستند. اما افتخارات به همین جا ختم نمی شوند؛ چهار قهرمانی در جام حذفی به سال های ۱۹۶۶ و ۱۹۶۷ و ۱۹۶۹ و ۱۹۷۱ ؛ سه بار قهرمانی در جام برندگان جام اروپا به سال های ۱۹۷۶-۱۹۷۴ ؛ یک قهرمانی در جام در جام اروپایی در ۱۹۶۷ و جام باشگاهها در ۱۹۷۶ را هم به این لیست اضافه کنید. یک لیست کامل برای بازیکنی که زمانی کوتوله چاق صدایش می کردند.
۱۰) کارل هاینس رومنیگه(۱۹۸۴-۱۹۷۴):
مدیر کنونی باشگاه هم در مجموعه یازده ستاره تاریخ باواریا به عنوان یکی از بهترین مهاجمان حضور دارد. پویایی، سرعت و قاطعیت در تصمیم گیری از مهمترین ویژگی های اوست. مهمتر از همه اینها او آمار گلزنی فوق العاده ای از خود به جا گذاشته؛ ۱۶۲ گل در ۳۱۰ بازی که او را در مقام بهترین گلزن البته بعد از گرد مولر قرار می دهد. او همراه با بایرن افتخارات زیادی را از آن خود کرد: آقای گل بوندس لیگا در ۱۹۸۱،۱۹۸۰ و ۱۹۸۴؛ فوتبالیست سال آلمان در ۱۹۸۰؛ مرد سال فوتبال اروپا در ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱؛ جام باشگاههای جهان در ۱۹۷۶؛ جام اروپایی در ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶؛ جام حذفی آلمان در ۱۹۸۲ و ۱۹۸۴ و نهایتا قهرمانی در بوندس لیگا در سال های ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱.
۱۱) جیووانی البر(۲۰۰۳-۱۹۹۷):
نگاهی به رکورد البر از تاریخ جولای ۱۹۹۷ تا آگوست ۲۰۰۳ نشان می دهد که چرا او یکی از محبوب ترین و البته موفق ترین بازیکنان تاریخ بایرن است. این بازیکن برزیلی در ۲۶۵ بازی بوندس لیگا ۱۳۳ گل به ثمر رساند، که ۹۲ تا از این گل ها در ۱۶۹ مسابقه بایرن در مسابقاتی بود که به قهرمانی باواریایی ها در سال های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ در بوندس لیگا منجر شد. همچنین چهار جام حذفی در ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ و ۲۰۰۰ و ۲۰۰۳ ؛لیگ قهرمانان در ۲۰۰۱ و در آخر جام باشگاه های جهان. اوتمار هیتسفلد او را یکی از بهترین شاگردان اش می داند ... گل ها و شیوه خاص او در رقص سامبا او را در قلب طرفداران بایرن ماندگار کرده است.

فاطمه حلاجی

منبع : روزنامه ایران ورزشی