سربلند مرد عاشق

جنس فوتبال او از ابتدا با سایر فوتبالیست ها تفاوت داشت. بسیار احساساتی بازی می کرد و شاید اولین نفری بود که باب مقوله « احساس گرایی در فوتبال» را باز کرد. به همه اینها توانایی هایش در به دست آوردن دل رقیبان را هم اضافه کنید تا متوجه شوید چرا سال ها در فوتبال جزیره از معجون کیگان صحبت می شد.
شاید زیباترین توصیف درباره کودک متولد ۱۴ فوریه ۱۹۵۱ در آرمتروپ دانکاستر، همان جمله تاریخی بیلی شانکلی، مربی افسانه ای لیورپول در دهه ۷۰ باشد؛ کیگان را همه درک می کردند. به عبارت بهتر کوین فاصله زمین و آسمان را بسیار بسیار کم کرد.
● طلوع
یکی از ۲ انگلیسی صاحب توپ طلای اروپا ( و تنها آنگلو ساکسونی که ۲ بار پیاپی این جایزه را تصاحب کرد)، در پایان اولین فصل مربیگری در هر یک از تیم های غیر لیگ برتری، جشن صعود به دسته بالاتر را برپا کرده و از این نظر یک رکورد دست نیافتنی را به ثبت رسانده است. یکی از بهترین فوتبالیست های تاریخ انگلستان، اولین قدم های دوران حرفه ای را در «دانکاستر» برداشت اما به خاطر درخشش فراوان، مدت زیادی در تیم محله اش باقی نماند و مجبور شد به پیشنهاد «اسکانتروپ» پاسخ مثبت بدهد. انجام صد و بیستمین بازی برای این تیم به مثابه شام آخر بود چون تابستان سال ۱۹۷۱ به دستور شانکلی مربی لیورپول در ازای مبلغ ۳۵ هزار پوند لباس لک لک ها را پوشید. مراحل امضای قرارداد تا ۱۰ می به طول انجامید و سرانجام کیگان ۱۴ آگوست همان سال در دوازدهمین دقیقه اولین بازی برای لیورپول دروازه ناتینگهام فارست بزرگ را گشود. «پادشاه کو» وقایع آن روز را به خاطر دارد:« توپ را از تامپسون گرفتم و با اشتیاق وصف ناپذیری در سریع ترین زمان شوت زدم. توپ درون دروازه جای گرفت. از همان لحظه دیوانه شدم.» ... و دیوانگی وی تا هم اکنون ادامه دارد. کوین خیلی زود در عرصه ملی نیز مطرح شد.
مربی وقت تیم زیر ۲۳ سال انگلستان از او دعوت کرد لباس سفید شیرهای سپید را به تن کند و «کو» بدون درنگ این پیشنهاد را پذیرفت. در رده بزرگسالان اولین بازی او به دیدار مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۴ مقابل ولز برمی گردد؛ جایی که همتیمی های او برتری یک بر صفر در خانه حریف (نینیان پارک) را رقم زدند. محبوبیت کیگان کم کم افزایش می یافت و جالب اینکه گویا قرار بود «ولز» اسباب خوشبختی وی را فراهم آورد زیرا علاوه بر اینکه اولین بازی ملی کیگان مقابل این تیم شکل گرفت، نخستین گل ملی وی هم در نینیان پارک رقم خورد؛ با این تفاوت که بازی فوق در چهارچوب جام بریتانیا انجام گرفت و بازتاب گسترده ای نداشت. «پادشاه کو» در سال ۱۹۷۳ افتخارآفرینی در عرصه باشگاهی را هم تجربه کرد. او و جان توشاک در خط حمله، یک زوج مرگبار را تشکیل دادند و سرانجام لک لک ها را پس از ۷ سال ناکامی به سمت فتح لیگ رهنمون کردند. فصل رؤیایی لیورپول پس از فتح جام یوفا تکمیل شد. کیگان در بازی رفت فینال فصل ۱۹۷۴-۱۹۷۳ جام یوفا ۲ بار دروازه مونشن گلادباخ را گشود و در نهایت از عوامل اصلی برتری مجموع ۳ بر ۲ تیم شانکلی نام گرفت. زوج کیگان و توشاک از سوی مجله شوت با «بتمن» و «رابین» مقایسه می شدند.
● آب سرد
کیگان در بازی مرگ و زندگی انگلستان در مرحله مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۴ ذخیره نشین بود. تنها پیروزی، صعود « آنگلو ساکسون ها» به مرحله نهایی این رقابت ها را تضمین می کرد. بازی تا دقایق پایانی با تساوی پیش می رفت که ناگهان «سرالف رمزی» مربی وقت شیرهای سپید فریاد «کیگان! آماده باش» را سر داد. پسر احساساتی آماده شد تا نقش منجی را برعهده بگیرد اما در نهایت تعجب «کوین هکتور» مهاجم ناشناس «دربی کانتی» به جای او وارد بازی شد و فرصتی را از دست داد که کوین به راحتی از آن یک گل می ساخت. کیگان به میدان نیامد و جزیره نشینان با یک تساوی پشت دروازه های جام جهانی آلمان آرزو به دل باقی ماندند.
«کوین» در لیورپول گل می کاشت اما آنجا هم یک لیدزیونایتد سرحال که در ۲۹ بازی ابتدایی فصل شکست نخورد، سد راه قهرمانی مجدد لک لک ها می شد. داستان در جام حذفی اندکی متفاوت به نظر می رسید. «کیگی» طی ۲ بازی مقابل دانکاستر ۴ گل زد، در بازی مرحله نیمه نهایی ۲ بار دروازه «پیتر شیلتون» ملی پوش سرشناس لسترسیتی را گشود و در فینال یک تنه نیوکاسل را به زانو درآورد. ضربه والی او از فاصله ۳۵ متری در خاطره ها باقی ماند؛ مانند گل دیگری که با همکاری «اسمیت» و «هاوی» درون دروازه کلاغ ها جای داد و پس از یک دهه اولین ۲ گله فینال جام حذفی جزیره نام گرفت. «کو» ۳ ماه بعد به ومبلی بازگشت و در جریان جام خیریه باعث اخراج خود و «برمنر» کاپیتان لیدزیونایتد شد. جنگ لفظی در برنامه «بازی روز» هم ادامه یافت . سرانجام اتحادیه فوتبال انگلستان تصمیم گرفت کیگان را ۳ و برمنر را از ۸ بازی محروم کند. پادشاه کو با گل بازگشت و به بهترین نحو جواب منتقدان را داد. عده ای می گفتند او به پایان دوران حضور خود در لیورپول نزدیک می شود. خواستاران فراوان کیگان جلوی در باشگاه انگلیسی صف کشیده بودند. در نهایت ناباوری هامبورگ این الماس گرانقیمت را به چنگ آورد و با او برای اولین بار قهرمانی بوندس لیگا را جشن گرفت. پاداش بازی های خوب او در بوندس لیگا، تصاحب ۲ عنوان پیاپی مرد سال فوتبال اروپا بود. محبوبیت کیگان در هامبورگ روز به روز افزایش می یافت و کار به جایی رسید که کارشناسان فوتبال آلمان ادعا کردند شماره ۱۰ تیم بندر حتی در زادگاهش هم اینچنین مورد تشویق قرار نمی گیرد. یکی از ترانه سرایان آلمانی در ستایش «کو» شعری با ترجیح بند «سرِ بلند مرد عاشق» سرود.
افسوس که دوران حضور او در هامبورگ چندان به طول نینجامید و ۱۰ فوریه ۱۹۸۰ راهی ساوتهمپتون شد. روزنامه ها از یک شوک باورنکردنی می گفتند اما به هر حال کاپیتان تیم ملی انگلستان در یورو ۱۹۸۰ مجبور بود در جمع کاتولیک های جنوب، آواز گلزنی سر دهد. کیگان برخلاف تصور در جمع قرمز و سفیدها دوام آورد و سرانجام نیوکاسل، آخرین مقصد دوران حرفه ای او را ترسیم کرد. کیگان در این تیم کنار بزرگانی مانند مک درموت، بردسلی و وادل به ایفای نقش پرداخت و سرانجام سال ۱۹۸۴ برای همیشه با دنیای توپ گرد وداع کرد.
● دوران نیمکت نشینی
کیگان سال ۱۹۹۲ پس از ۸ سال گلف بازی در سواحل اسپانیا تصمیم گرفت به دنیای فوتبال بازگردد. او از آنجایی که خداحافظی کرده بود، دوباره شروع کرد؛ در نیوکاسل. کلاغ های پرطرفدار سال ها در قفس دسته دوم پرواز را از یاد برده بودند تا اینکه شورانگیز سابق به جمع آنها پیوست و پرواز را آموزش داد. کیگان پس از نزدیک به نیم دهه مربیگری در این تیم می رفت مچ فرگوسن را بخواباند اما در آخرین گام ها مغلوب دار و دسته فرگوسن شد. مقصد بعدی وی فولهام نام داشت. کیگان به لطف سرمایه های کلان «آلفاید» مصری این تیم را از دسته اول راهی لیگ برتر کرد و مدتی حاشیه نشینان لندن را شاد کرد، هرچند آنجا نیز مدت زیادی دوام نیاورد. او با تیم ملی انگلستان به یورو ۲۰۰۰ رفت اما در مرحله مقدماتی شاهد حذف شیرها بود. آخرین بازی در ومبلی قبل از تخریب به دردناک ترین شکل پرونده کیگان در تیم ملی انگلستان را بست. گل «دیتر هامان» باعث به زانو درآمدن شیرهای سپید مقابل دشمن دیرینه شد. کیگان به منچسترسیتی پناه آورد و آنجا هم یک صعود دیگر به لیگ برتر را تجربه کرد. برتری های پیاپی مقابل منچستریونایتد، محبوبیت کیگی را به بالاترین میزان ممکن رساند. ادامه داستان قابل پیش بینی بود؛ «کو» ۱۰ مارس ۲۰۰۵ برای همیشه از جمع عقاب ها جدا شد و اکنون به نیوکاسل آمده تا نوستالژی روزهای بازی و مربیگری خود را تکرار کند. آیا او می تواند؟ باید به انتظار نشست و آوازهای «سرِ بلند مرد عاشق» را شنید.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی