پنجشنبه, ۳۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 18 April, 2024
مجله ویستا
گلهای زندگی خود را این گونه پرورش دهیم
اهتمام به مسایل تربیتی فرزندان از رمز و راز موفقیت والدین و یک خانواده پویا و با نشاط است این مختصر در دو محور، توصیههایی به پدران و مادران تنظیم شده است. با هم میخوانیم:
از این رو پدران و مادران بزرگوار نقش حساس و خطیری در ساختار فکری، روحی، اخلاقی و عملی فرزندان خود ایفا مینمایند. بر این اساس نکاتی را بطور مختصر و کوتاه بیان میداریم تا با استعانت از خدواند متعال و همیاری و همکاری یکدیگر سرمایه هاهی با ارزش خود را هر چه بهتر تربیت، هدایت و پاسداری کنیم. هر چند والدین در پرورش و راهنمایی فرزندان خود بطور مشترک فعالیت مینمایند، اما هر یک وظایف جداگانهای نیز دارند که در این جزوه مختصر نکات مهم و کلیدی مربوط به پدر و مادر را در دو محور و به صورت جداگانه عرضه میداریم.
الف) توصیه به پدران عزیز
سعی کنیم با ورود به خانه، خستگی، کسالت، غمها و رنجهای حاصل از کار روزانه را به فراموشی سپرده، با خوشرویی و لبخند، اعضای خانواده را پذیرا باشیم، لذا اگر غم و رنجی هم در دل داریم آن را در فرصت مناسب و بدون حضور فرزندان، با همسر خود در میان بگذاریم .
پدران باید در شبانه روز مقدرای از وقتخود را (حداقل دو ساعت) به همسر و فرزندان خود اختصاص دهند، با آنها حرف بزنند و از مسائل و مشکلات درس و زندگی آنان آگاه شوند، حرفهای آنها را بشنوند و از جریاناتی که فرزندان در داخل و خارج خانه دارند با خبر گردند. اگر پدری پای صحبت فرزندش ننشیند - تا او برایش بگوید که با چه کسانی دوستشده است - و در آینده از این بابت مشکلی پیش آید و دوست او مورد تایید پدر نباشد، پدر حق ندارد فرزند خود را سرزنش کند و شاید بتوان گفت: سرزنش فایدهای ندارد ; زیرا که جدا کردن وی از دوستش کار دشواری است.
فرزندان هم چون سایر افراد، نیازمند غذای روحی هستند و تامین آن وظیفه والدین است. که این امر در گرو همدمی با آنان در مواقع مختلف زندگی روزمره، از جمله هنگام صرف غذا، مسافرتها، گذران اوقات فراغت و... با مشارکت دادن آنان در کارها و در موقعیتی دیگر میباشد .
پدر و ظیفه شناس، داری صبر و حوصله است. با اعضای خانواده - بویژه فرزندان - با صبر و حوصله برخورد میکند و برای دستیابی به تفاهم به نیازها و علایق فرزندان و همسرش توجه دارد. با آنان در کارها مشورت نموده و به عقایدشان احترام میگذارد. با حسن نظر، انتقاد اعضای خانواده را پذیرفته و لغزش آنان را به موقع و با احترام به آنان گوشزد میکند. در این صورت است که فرزندان مدافع حقوق و حیثیت پدر بوده و به وجود وی افتخار میکنند و برای بازگشت او به خانه لحظه شماری میکنند.
پذیرش حرف حق و انتقاد پذیری از فرزندان، نه تنها شخصیت پدر را خرد نمیکند، بلکه به او حیثیت و اعتبار میبخشد، زیرا این امر موجب میشود که فرزندان او را انتقادپذیر و حق طلب بشناسند و در مسائل روزمره با او مشورت نمایند پدر خوب و فهیم همواره از رفتار نامطلوب و دون شان پدر در حضور فرزندان پرهیز میکند. چرا که رفتار ناصواب پدران مایه بدبینی فرزندان به آنان است. چنین فرزندانی همواره دارای شخصیتی متزلزل هستند. پدری که بر سر مادر، به خاطر یک مساله کوچک و یا حتی بزرگ داد و فریاد میزند و او را تحقیر میکند، فرزندان چنین خانوادههایی ترسو و متزلزل خواهند بود و در صورت ارتکاب خطا آن را انکار نموده و از ترس داد و فریاد والدین به دروغ متوسل خواهند شد.
همدمی پدر با فرزندان دختر به دلیل ظرایف روحی آنان ضروریتر است و مسائل و مشکلات زیادی در سایه این همدمی حل میگردد. پدری که غرور فرزندش را بشکند و او را تحقیر کند و با بی اعتنایی چنین وانمود کند که به حرفهای آنان گوش نمیدهد و با حرفهای آنان شنیدنی نیست، دچار خطایی بزرگ شده است. ضروری است که پدر نه تنها در خلوت بلکه در جمع نیز به فرزند خود احترام گذاشته و به دیگران تفهیم کند که سخنان فرزندان نیز شنیدنی و قابل احترام است.
سنین ۱۸- ۱۴ سال، سنین رفاقت، دوستیهای آتشین و توام با صداقت و پاکی است که متاسفانه گاهی سر از رسوایی در میآورد اگر پدر و مادر خود به عنوان یک دوست این نقش را ایفا نمایند، کمال مطلوب است، در غیر این صورت ممکن است صدمات جبران ناپذیری متوجه فرزندان شود که امکان جبران آن میسر نباشد; پس بیایید همیشه و بویژه در این سن با فرزندانمان طرح دوستی بریزیم و آنها را از خطرهای در پیش رو و خود را از سرزنش در آینده نجات دهیم.
والدین که در سن بلوغ، عواطف و احساسات فرزندان خود را نیکو درک کنند و برای آن ارزش قائل شوند، میتوانند در گرفتاریها و مشکلات آنان را یاری نموده، عواطف و احساس آنان را به شور مذهبی، فداکاری، ایثار و اخلاص تبدیل نمایند و فرزندانی نیکو تربیت کنند.
فرزندان همواره نیازمند محبت هستند. نوجوانی که محبت و عاطفهی پدر را درک نکرده، آرزو میکند در بستر بیماری باشد تا شاید پدر بر بالین او بنشیند و او را نوازش کند. این خطاست که تصور کنیم چون فرزندان ما بزرگ شدهاند دیگر نیاز به محبت ندارند. در مورد پیامبر ذکر کردهاند که هر روز دستبر سر فرزندش میکشید و این سیرهی پیغمبر باید الگوی ما پدران باشد. بی توجهی نسبت ب فرزند بویژه در جمع - اهانتبه وی و تخریب شخصیت او میباشد و عامل بسیاری از ناهنجاریهای اخلاقی و نافرمانی در فرزند است. وقتی که از جانب پدر توجهی به فرزند نمیشود و نیازهای مادی و معنوی او توسط پدر تامین نمیشود، فرمانبرداری فرزند انتظاری بی جا خواهد بود.
هر چند پدر بر فرزند خویش ولایت دارد، اما این ولایتبدان معنی نیست که ایشان حق هر گونه تصرف، ضرب و جرح و حتی تخریب شخصیت او را داشته باشد، بلکه - در صورت اضطرار و ضرورت - برای تربیت فرزند گاهی اوقات یک گوشمالی کوچک لازم میشود اما باید زمینه را به گونهای فراهم کرد که حتی این ضرورت هم پیش نیاید.
هنگامی که بین پدر و مادر از یک سو و بین آنها و فرزندان از سوی دیگر صمیمیت و صفا نباشد، فرزندان لذت و آسایش خود را از منبع دیگری جست و جو میکنند و در جست و جوی فضایی خارج از خانه هستند که لذت بخشتر از خانه باشد و در این جست و جوها، گاهی به دامهای شیاطینی میافتند که آنها را گمراه میکنند.
پدر نه تنها فرزندان خود را سربار زندگی و عامل مزاحم نمیداند، بلکه آنها را مایه افتخار به حساب میآورد. و این موضوع، احساس پوچی فرزندان را از بین میبرد و به زندگی و بودن با این خانواده علاقمند میسازد.
از منظر تربیت دینی مسائل و مشکلات موجود در خانواده از طریق مشاوره، دوستی، مهر، عاطفه و تحمل متقابل حل میشود. باید توجه داشت که خانه، جایگاه و مدرسه تربیت است و تعالیم اخلاقی، مذهبی اجتماعی، عاطفی و بطور کلی شخصیت فرزندان در این مدرسه شکل میگیرد. پس شایسته استبه غنی سازی اسن محیط مقدس بیشتر توجه کنیم.
پدران میدانند (بدانند) که فرزندان بر اساس ویژگیهای متفاوتی که دارند، هر یک تقریبا نیازهای خاص خود را دارا میباشند و باید این نیازها به تناسب ویژگیهای آنها برآورده شود.
ب) توصیه به مادران عزیز
مادر دوست داشتنیترین چهره در خانواده و مظهر مهر و صفاست، اوست که دل پر رنج همسر و فرزندان را تسکین میدهد و زمینه مهر و محبت، خیراندیشی و خیر خواهی را در آنان ایجاد میکند و در یک کلمه، اوست که تربیت فرزند را به همراه پدر بر عهده دارد. مادر، یعنی صبر و حوصله، عشق و محبت و همه خوبیها را تداعی میکند.
فرزندان در خرد سالی شدیدا تحت تاثیر اخلاق، کردار، منش و رفتار مادران قرار دارند. در واقع فرزندان آینه تمام نمای والدین هستند; پس شایسته استبا اصلاح فرزندان خویش کوشا باشیم.
مادر به عنوان مسئول و حافظ امنیت و تامین آسایش باید موجبات جلب و جذب اعضای خانواده را فراهم آورد. مادران با قصد قربت و اخلاصی که دارند مظمئنا از عهده ایجاد محیطی آراسته و آرام بخش ; یعنی خانه بر خواهند آمد.
مادری که میخواهد فرزندان امین، راستگو و صادق داشته باشد، پیش از همه خود باید امین، راستگو و صادق باشد. وقتی کودک به آسانی و با گوش خود از اعضای خانواده - بویژه والدین - دروغ میشنود و یا عمل خلافی مشاهده میکند، چگونه توقع داریم که وی دروغ نگوید. به عنوان مثال، وقتی که مادر در خانه است و کسی زنگ خانه را میزند و به کودک گفته میشود، بگو مادرم خانه نیست، چگونه از کودک توقع داریم که راستگو باشد. یا زمانی که کودک میگوید: کسی به کمد و وسایل شخصی من دست نزند و علیرغم سفارش وی، وسایل او به هم میریزد، چگونه امانت داری را میآموزد؟!
مادر بهترین رازدار فرزند است و باید زمینه لازم برای حفظ اسرار فرزندان را حفظ کند و از افشای اسرار فرزند خود داری نماید; زیر در صورتی که مادر راز او را فاش نماید، فرزند ناخود آگاه به سوی کارهای مخفی و پنهان کاری و از همه مهمتر، دروغ گویی روی میآورد.
مادران فهیم و خردمند وقتی مصالح زندگی و اعتبار خانوادگی را در میان ببینند به فرزند خود تفهیم میکنند که ضروری است پدر راز آنها را بداند تا به راه گشایی و راهنمایی بپردازد.
مادر دانا به فرزند خود میفهماند که هر سخنی را نزد هر کسی نگوید و بداند که پدر و مادر بهترین غمخوار او بوده و همواره حافظ سعادت فرزند خویش هستند.
مادرانی که دارای اعتدال مزاجند، دارای اخلاقی ملایم و لطیف هستند، از وظایف اخلاقی خویش نیک آگاهند، رابطه آنان با فرزندان بر اساس عطوفت الهی است، فرزندان را به خاطر خدا دوست میدارند و میکوشند تانسلی سازنده، پویا و ارزنده برای جامعه بسازند، چنین مادرانی مقامی برتر از فرشتگان دارند.
سختگیریهای بی مورد، بی حوصلگیها، دعوای نابجای مادر و اصولا شرایط نامطلوب زندگی روح فرزندان را افسرده و غمین میسازد. مقایسه فرزندان خود با دیگران، بی توجهی به سخنان آنان، به حساب نیاوردن آنان در جمع، نادیده گرفتن سلیقه ایشان، عدم مشورت و بی اعتنایی به وضعیت ظاهری، روحی و جسمی و... همه از عوامل تحقیر و موجب دوری فرزند از مادر میگردد.
ترجیح پسران و دختران و بالعکس اندیشهای غیر منطقی و جاهلانه است. مادران دیندار و مؤمن بیش از هر کس دیگری باید در این امر دقت نمایند و مواظب باشند که حتی ناخواسته در این دام گرفتار نشوند.
مادر که منبع امنیت و آرامش است، الگو و پیشوای زندگی است، باید خطای فرزند را در مرحله نخستببخشد و او را راهنمایی کند. در صورت تکرار، به او هشدار دهد و از همه مهمتر، پس از مشاوره و هشدار، در صدد علتیابی و رفع علتباشد تا زمینه تکرار نادرست فراهم نشود.
مادران موظف به پرورش قوه تدبیر و کاردانی فرزندان بالغ خویش هستند. وادار کردن آنان به تامل، تفکر و تدبر در امور و توجه به مصالح و مفاسد عمل، موجبات رشد شخصیت ایشان را فراهم میآورد.
مادر خردمند و مسئول در کنترل و نظارت بر فرزند به او تفهیم میکند که در بایدها و نبایدها تنها مصلحت فرزند مورد توجه اوست، نه استبداد و خشونت. زمانی که خواستگاری برای فرزند دختر آمد و یا فرزند پسر علاقمند به ازدواج با دختری است و مابه هر دلیلی با او هم عقیده نیستیم، باید با دلیل منطقی و صحیح علت مخالفتخود را بیان کنیم. بدین ترتیب یا ما قانع میشویم و یا فرزند حرف ما را میپذیرد و احساس میکند که هیچ گونه خشونت و استبدادی در کار نیست و مصلحت او مورد توجه بوده است. مادر خردمند لغزش و خطای فرزند را با خشونت پاسخ نمیدهد، بلکه صمیمانه آن را پذیرفته و با راهنمایی فرزند خود، از تکرار آن جلوگیری میکند.
مادر فهمیده از بدبختی و محرومیتهای زندگی خود برای فرزند سخنی نمیگوید، بلکه رخ زیبای زندگی زا برای سیر و حرکت فرزند به او مینمایاند تا او را به زندگی حال و آینده علاقمند سازد. بر مادران لازم نیست که ثروتمند و پر درآمد باشند، ولی لازم است که صدیق، درستکار، خدمتگذار، مؤمن، و مسئول باشند و خانه را بسان مدرسهای بسازند که همواره درس زندگی به فرزندان خود میآموزد. روح خلوص و خضوع مادر و عبادت در پیشگاه خداوند اثرات نیکویی در دل فرزند میگذارد و مانع از هر گونه انحراف فرزند میشود.
قال رسول الله صلی الله علیه وآله «رحم الله من اعان ولده علی بره یقبل میسوره و یتجاوز عن معسوره و لا یرهقه و لا یخرقبه» (۱)
رسول گرامی اسلام فرمود: رحمت کند کسی را که در نیکی و نیکوکاری به فرزند خویش کمک کند;یعنی
۱) آنچه را که کودک در توان دانسته و انجام داده از او بپذیرد.
۲) آنچه انجام آن برای کودک سنگین وطاقت فرساست از او نخواهد.
۳) او را به گناه و سرکشی وادار نکند.
۴) به او دروغ نگوید و در برابر او اعمال سبک و احمقانه انجام ندهد.
پینوشت:
۱) گفتار فلسفی کودک، بخش ۲، ص ۴۵.
۱) گفتار فلسفی کودک، بخش ۲، ص ۴۵.
منبع : بنياد انديشه اسلامي
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران ارتش جمهوری اسلامی ایران ایران و اسرائیل دولت ارتش رژه روز ارتش وعده صادق مجلس شورای اسلامی جنگ ایران و اسرائیل جنگ حمله موشکی ایران به اسرائیل جمهوری اسلامی ایران
سیل سیلاب تهران هواشناسی شهرداری تهران قتل پلیس سلامت سازمان هواشناسی بارش باران وزارت بهداشت حجاب
قیمت خودرو ایران خودرو خودرو بازار خودرو قیمت دلار قیمت طلا بانک مرکزی بورس دلار مالیات قیمت سکه قیمت
سینمای ایران تلویزیون احسان علیخانی موسیقی سریال فیلم دفاع مقدس تئاتر کتاب بازیگر هنرمندان سینما
دانشگاه آزاد اسلامی دانشگاه تهران دانش بنیان
رژیم صهیونیستی اسرائیل حمله ایران به اسرائیل عملیات وعده صادق فلسطین آمریکا غزه جنگ غزه روسیه اسراییل طوفان الاقصی چین
فوتبال پرسپولیس استقلال لیگ قهرمانان اروپا بارسلونا سپاهان کشتی فرنگی پاری سن ژرمن بازی تراکتور لیگ برتر کشتی
تلگرام هوش مصنوعی گوگل اپل عیسی زارع پور وزیر ارتباطات ایلان ماسک ناسا شبکه اجتماعی آتشفشان
دارو استرس مغز دیابت کاهش وزن سلامت روان کلسترول عصبانیت