این سیمرغ بلورین اهدا می شود به برگزارکنندگان جشنواره!

به جرأت می توان گفت: جشنواره بیست و ششم بی نظم ترین و به هم ریخته ترین جشنواره فیلم فجر در ده سال گذشته است؛ با جدولی که در اولین روز نمایش و اولین سئانس دچار بی نظمی می شود و کار به جایی می رسد که دیگر هیچ کس نمی تواند به این جدول و برنامه های آن اعتماد کند.
اوج این بی نظمی و تلف کردن چندین ساعته وقت منتقدان و خبرنگاران در سینماصحرا در روز پنجم؛ یعنی درست در نیمه برگزاری جشنواره اتفاق افتاد.
روزی که بنا بود اولین روز نمایش فیلمهای ایرانی باشد و عملاً با تکرار دو فیلم قبلی و نرسیدن و نقص فنی سایر فیلمها، تنها دو فیلم جدید نمایش داده شد و در چهار سئانس از شش سئانس، وقت مخاطبان تلف شد. «خواب زمستانی» با یک ساعت و نیم تأخیر نمایش خود را شروع کرد.
صدای بی کیفیت و ضعیف فیلم، صدای خبرنگاران و منتقدان را درآورد و کف زدن ها و سوت زدنهای شدید و اعتراض آمیز که تا این روز سابقه نداشت باعث قطعی فیلم برای رفع نقص صدا شد. ادامه نمایش «خواب زمستانی» هم بدون مشکل نبود.
بعد از چند دقیقه دوباره صدا مشکل پیدا کرد و همراه با اعتراض دوباره حاضران که داشت بالا می گرفت ناگهان تصویر هم وارونه شد و پس از لحظاتی قطع گردید. بالاخره هم پس از چندین دقیقه معطلی و انتظار و سرگردانی و تلف شدن وقت مهمانان سینمای رسانه ها، فیلم پخش نشد و عملاً جماعت، گیج و سردرگم سالن سینما را ترک کردند.
فیلم بعدی هم با یکی دو ساعت تأخیر و در شرایطی که دود سیگار، سالنهای انتظار سینماصحرا را پر و نفس همه را تنگ کرده بود، در حالی آغاز شد که اتلاف وقت چندین ساعته این روز، همه را کلافه، ناراحت و گلایه مند کرده بود.
درخواست اهالی رسانه از برگزارکنندگان جشنواره، دبیر آن و معاون سینمایی ارشاد این است که با انجام یک تحقیق سعی کنند بی نظم ترین جشنواره سینمایی جهان و جشنواره ای که کمترین بهای ممکن را به وقت مخاطبان خود نمی دهد، پیدا کنند.
انصافاً اگر این جشنواره، جشنواره ای غیر از فیلم فجر نبود، حتماً یک سیمرغ بلورین هم برای خودشان در شب اختتامیه در نظر بگیرند که توانسته اند حداقل از این نظر، رتبه اول را در بین جشنواره ها به دست آورند. خب خوشبختانه مشکلی هم از نظر «بین المللی» بودن نداریم و براحتی می توانیم در این رقابت بین المللی شرکت کنیم.
البته چندین و چند سیمرغ دیگر هم توی همین مایه ها می توان برای برگزارکنندگان محترم در نظر گرفت، اما ممکن است دریافت همه آنها شائبه هایی را به وجود آورد، بنابراین از پیشنهاد و ذکر آن خودداری می کنیم.متولیان محترم جشنواره لطفاً جای این بخش و سیمرغ مربوطه را در میان برنامه های سال آینده پیش بینی کنند تا ما هم تکلیف خودمان را از روز اول بدانیم؛ البته اگر عمری باقی بود و انگیزه ای هم!
اما تا دیر نشده باید اشاره ای هم بکنم به فیلمی که در این چند روز سرد و سنگین، روحیه اهالی سینما صحرا را حسابی عوض کرد:«همیشه پای یک زن در میان است» کمال تبریزی.
کمال تبریزی با زنده کردن خاطره استقبال از فیلم طنز قبلی اش و در آوردن صدای قهقهه رسانه ای ها که معمولاً در این موارد سختگیر هستند، نشان داد که مثل گذشته بر مقوله طنز اشراف دارد و می داند که فیلمنامه و سینما چیست.
آقا کمال راست می گوید که : «همیشه پای یک زن در میان است» و توانسته این واقعیت را به خوبی در فیلمش به تصویر بکشد، اگر چه من شخصاً معتقدم: همیشه «حداقل» پای یک زن در میان است!
آقا کمال و فیلمش می توانند انتظار یک گیشه خوب را هم داشته باشند و این حق مسلم آنهاست!

سیدمصطفی حسینی راد

منبع : روزنامه قدس