یک ستاره سیاه

«سالی مونتاری» غنایی از بهترین چهره های مسابقات امسال فوتبال جام ملت های آفریقا بود که در سه هفته گذشته در خاک کشور وی جریان داشت و یکشنبه ۲۱ بهمن پایان گرفت. توان او در ارسال پاس های از راه دور و دو گل حساس وی سبب شد غنا اولاً از گروه خود بالا بیاید و ثانیاً از مرحله یک چهارم نهایی هم گذر کند و پای به نیمه نهایی بگذارد و در دیداری حساس روبه روی کامرون قرار گیرد و در آن مرحله فقط با یک گل مغلوب شود.
در حالی که غنا می کوشید با کسب پنجمین قهرمانی اش در این پیکارها با رکورد قهرمانی های مصر در این مسابقات برابری یابد، مونتاری همپا با مایکل اسی ین تأثیرگذارترین فرد در این تیم جلوه کرد و همین که از برخی دیدگاه ها از این غول چلسی موفق تر به نظر رسید، به خودی خود یک توفیق عظیم برای وی بوده است. مونتاری ابتدا در دیدار افتتاحیه در برابر گینه و در حالی که بازی با تساوی ۱-۱ پیش می رفت، با شوتی جالب از ۲۵ متری در آخرین دقایق دروازه رقیب را فروریخت و بازی را ۱-۲ کرد و پیروزی در دیدار نخستین را که در تورنمنت هایی از این دست به لحاظ روحی ـ روانی بسیار مهم است، به نام غنا منظور کرد. او سپس یک گل هم به مراکش زد تا غنا این حریف را هم ۰-۲ پشت سر بگذارد. یکشنبه گذشته و در مرحله یک چهارم نهایی نیز با این که غنا بر اثر اخراج یکی از یارانش (جان منسا، کاپیتان غنا) ۱۰ نفره شده بود، با ارسال یک پاس سرنوشت ساز جونیور اگوکو را در شرایط زدن گل دوم و پیروزی ساز غنا قرار داد و این اتفاق در ۱۰ دقیقه پایانی و در شرایطی روی داد که نیجریه دیگر فرصتی برای جبران نداشت.
درست است که غنا به عنوان میزبان جام بیست و ششم ملت های قاره سیاه از آغاز یکی از بخت داران اصلی قهرمانی تلقی می شد، اما نیجریه هم با یدک کشیدن عنوان و لقب «عقاب های برتر» و به لطف پیشینه روشن اش در فوتبال جهان با توان و امید زیادی به اکرا آمده بود.
● اشک شوق
مونتاری که با پاس گل جالبش به امیدهای چنین رقیبی پایان بخشید، می گوید: «پس از حذف کردن نیجریه و صعود غنا از فرط شوق اشک می ریختم و واقعاً خوشحال بودم. نتیجه نهایی این جام اهمیت زیادی داشت، اما مهم تر از آن ارائه نمایش هایی خوب و قوی بود و این کاری بود که ما در آن توفیق داشتیم. بازی های دشواری را پشت سر نهادیم و دیدار با نیجریه از آن دست بود و بخصوص بعد از کارت قرمز جان منسا، کارمان چند درجه سخت تر شد. در عین حال ما غنایی ها مصمم بوده ایم که با سلاح های وحدت و تلاش تا بیشترین حد به پیش برویم و از موانع بلند عبور کنیم. وحدت در تیم غنا در سطحی بالا بوده است و نفرات تیم به یکدیگر احترام می گذارند و ما هرچه توان داشتیم، صرف حضور در این جام کردیم. مسئله فقط به خودمان منحصر نمی شد و به کل ملت غنا ارتباط می یافت.» سال هاست به مردان فوتبال غنا لقب «ستاره های سیاه» را داده اند، ولی آنها امسال بیش از هر دوره ای تحت فشار روحی قرار داشتند زیرا به عنوان میزبان همگان از آنها فقط پیروزی را می طلبیدند و حتی رئیس جمهور کشور، جان کوفور همپا با اهالی عادی غنا پیرامون هر مسابقه تیم ملی غنا اجتماع کرده و بشدت ابراز احساسات می کرد و استادیوم ملی اوهن یان در شهر اکرا هم در تسخیر شور ملی بود. شوری که پس از شکست غنا در برابر کامرون در مرحله نیمه نهایی طبعاً قدری کاهش یافت.
● مثل جام جهانی
سالی مونتاری که در محاسبات قبل از شروع جام باید فراتر از جان منسا و مایکل اسی ین کاپیتان تیم ملی غنا می شد (اما این عنوان را به منسا سپرد) می گوید: «بله، توقعات از ما در این جام فراوان بود و ۲۰ ماه پیش در جام جهانی نیز الزام هایی از همین دست را حس می کردیم و موظف به پیروزی و صعود هرچه بیشتر بودیم. در چنین جام هایی معمولاً حد وسط وجود ندارد. وقتی میزبان هستید، یا باید قهرمان شوید یا تحت هر شرایطی و حتی در صورت رسیدن به فینال و توقف در آن مرحله، باز ناکام محسوب خواهید شد. فشار روحی بر روی ما فراوان بوده است اما در مجموع باید پذیرفت که خوب نتیجه گرفته ایم و حضور در بازی رده بندی جام و ایستادن در جمع چهار تیم برتر مسابقات آنقدرها هم بد نبود.»
یکی از بزرگ ترین حامیان مونتاری، کلودو لروا بوده است. مربی فرانسوی تیم ملی غنا به واقع به حدی به مونتاری اعتقاد دارد و به وی می بالد که می گوید در سطح جهان کمتر بازیکنی مثل او یافت می شود و می افزاید: «من نمی گویم که او بهترین فوتبالیست فعلی دنیاست، اما وی ویژگی هایی دارد که او را از سایرین متمایز می سازد. یک وجه بارز کار او، مهارت های فنی والای وی است و دیگری جنگندگی اش. ما بدون او نمی توانستیم این راه سخت را طی کنیم.»

وصال روحانی
منبع: African News

منبع : روزنامه ایران