صد ایده و اندیشه برای گسترس انگیزه های آفرینندگی در کارکنان

پرده بگردان و بزن سازنو هان که رسد از فلک آواز نو
تازه و خندان نشود هوش و گوش تا زخرد در نرسد راز نو
((مولانا))
جهان سرشار از دگرگونی ها و پر رقابت امروز آکنده ازفرصتها و چالشهاست، از آنجا که سازمانها بنیادهای سازنده کشور ها هستند. توانمندی و پیشرفت کشورها به کامیابی سازمانهای آن بستگی دارد. شناسایی و بهره گیری از فرصتها از سوی سازمانها به افزایش بهروری و پیشرفت اقتصادی هر کشور می انجامد و این امر شدنی نخواهد بود مگر با دور اندیشی مدیران که با استفاده از ابزارهای مدیریت ضای آفریننده و گسترش انگیزه های آفرینندگی در کارکنان و در راستای رشد و بالندگی سازمان و در نتیجه کشور می کوشند.
شرایط کاری آفریننده به گونه ای بایسته، می تواند بزرگترین دستاورد برای سازمان باشد. ساختن چنین محیطی بسته به پشتیبانی همه جانبه از نوآوریهای و کوشش های آفریننده کارکنان دارد.
شرایط کاری آفریننده به گونه ای مستقیم با کامیابی سازمان پیوند دارد بدین سان که:
- به گونه ای بنیادین کیفیت تصمیم گیری های سازمان افزایش می یابد.
- به کاهش هزینه ها و جلوگیری از هدر رفتن منابع و انرژی در سازمان کمک می کند.
- به ایجاد نو آوری سودمند، دارای چشم انداز آینده و امید بخش کمک می کند.
- به افزایش کیفیت تولید و خدمات می انجامد.
- به افزایش انگیزه های کاری کارکنان می انجامد.
- به افزایش سطح بهداشت روانی و رضایت شغلی کارکنان می انجامد.
- به افزایش مهارتهای حرفه ای کارکنان می انجامد.
- به افزایش رشد، بالندگی و بهروری در سازمان می انجامد.
در این مقاله صد رهنمود سازنده که یک مدیر می تواند برای بهینه سازی سازمان کار و ایجاد فضای آفریننده کاری از آنها بهره گیری کند به دست داده می شود.
▪ اولین رهنمود:
پاسخگویی به پدید آوردن فضای آفریننده در کارها را به دوش خود بگیرید، اگر چه کارکنان شما می توانند در کار پشتیبانی و رشد و گسترش آفرینندگی دستیاران شما باشند با این همه چنانچه به پشتیبانی پیوسته شما از آفرینندگی خود باور نداشته باشند، دست به آفرینندگی نمی زنند.
▪ دومین رهنمود:
در سازمان آگاهانه ساختارهای تازه ای را بیازمایید و به کار گیرید تا بتوانید روش هایی را برگزینید که در آن کارکنان از بالاترین پشتیبانی یکدیگر در برنامه های آفریننده برخوردار باشند.
▪ سومین رهنمود:
کوششهای خود را در برابر آن چهارچوب های فرهنگ سازمانی (معیارها و موازین سنتی) که از نو آوری جلوگیری می کنند سامان دهید.
▪ چهارمین رهنمود:
به یاد داشته باشید که نوآوری خود به خود پدیدار نمی شود و شما باید به روشنی کارکنان خود را آگاه کنید که از آنها انتظار نوآوری می رود.
▪ پنجمین رهنمود:
فضایی بر پایه ی صداقت و همکاری بیافرینید تا کارکنان شما بتوانند در این فضا احساس آگاهی و گسترش اندیشه های تازه را در یکدیگر بر انگیزند.
▪ ششمین رهنمود:
از قدرت طلبی بیش از اندازه و بهره گیری از وابستگی کارکنان در مدیریت سنتی پرهیز کنید.
▪ هفتمین رهنمود:
آگاه باشید که کوشش های شما در راه دست یابی به دگرگونی ها با ایستادگی و کندکاری از سوی کارکنان روبرو خواهد شد. پیوسته و بردبارانه نشان دهید باور به فضای آفریننده ی کاری در جهت رسیدن به هدف و پیروزی دارید. بی درنگ پی خواهید برد که از ایستادگی و کند کاری آنها کاسته خواهد شد.
▪ هشتمین رهنمود:
اندیشه های نوآورانه را به گونه ای تعریف کنید که کارکنان آنها را ببینند و باور کنند و پیوسته آنها را از آفرینندگی ها آگاه کنید.
▪ نهمین رهنمود:
ماهیت و اهمیت آن پرسمان هایی را که فرو گشودن آنها تنها از راه آفرینندگی امکان پذیر است به گونه ای ویژه گوشزد کنید.
▪ دهمین رهنمود:
بدون تردید و گمان از بازیهای ماجراجویانه که تنها منابع ارزشمند و انرژی را در سازمان نابود می کنند و کمکی به پیشرفت نمی کنند بپرهیزید.
▪ یازدهمین رهنمود:
کارکنان باید اطمینان حاصل کنند که برای اندیشه های نوآورانه و زمان و منابع مورد نیاز را نیز در نظر گرفته اید.
▪ دوازدهمین رهنمود:
آمادگی روانی کارکنان را برای اندیشیدن و آفرینندگی تقویت نمائید.
▪ سیزدهمین رهنمود:
ویژگیهای چشمگیر کارکنان خود را در دیده داشته باشید و همه ی ویژگیهای رفتاری آنها را از نیک یا بد به گونه ای ژرف ارزیابی کنید.
▪ چهاردهمین رهنمود:
وظیفه و انگیزه برنامه کاری را به بالاترین میزان با منابع واقعی هر یک از کارکنان هماهنگ کنید.
▪ پانزدهمین رهنمود:
انگیزه های هر یک از کارکنان را بشناسید و ازآنها به گونه ای بهره گیری کنید که با خواسته ها و آرزوهای آنها بیشترین هماهنگی را داشته باشید.
▪ شانزدهمین رهنمود:
از هیچ کاری برای برانگیختن احساس پاسخگویی، استقلال و پختگی کاری در کارکنان خود کوتاهی نکنید. ناپختگی رفتار هنگامی رخ می دهد که آنها احساس کنند هیچ نظارتی بر روند کاری نداشته و از آنها انتظار موافقت، انفعال و فرمانبرداری می رود. به گونه ای که تنها کارکنانی تشویق می شوند که چیزی نمی پرسند، و پیشنهادی برای بررسی اندیشه های تازه که با چهار چوب های کاری از پیش تعیین شده ناهماهنگی دارند نمی دهند.
▪ هفدهمین رهنمود:
برای کارکنان انگیزه های کاری که احساس رشد و پیشرفت حرفه ای را در آنها بر می انگیزد فراهم کنید. این موضوع انگیزه ی بسیار نیرومندی به آنها می دهد.
▪ هجدهمین رهنمود:
به کارکنان انجام کارها و برنامه هایی را واگذار کنید که در آنها احساس توانایی و شایستگی را برانگیزد.
▪ نوزدهمین رهنمود:
بحث و گفتگو پیرامون اندیشه های گوناگون را آزاد بگذارید تا توانمندی کارکنان بیش از آنچه هست افزایش یابد.
▪ بیستمین رهنمود:
وظایف کارکنان را به شیوه ای به آنها واگذار کنید تا احساس خرسندی کنند که همچون گذشته تشویق شده و راه پیشرفت آنها در آینده هموار خواهد شد.
▪ بیست و یکمین رهنمود:
به کارکنان خود یاری کنید تا در مشکلات انگیزه پیشرفت ببینند. پذیرفتن این امر از سوی کارکنان که از نیروی بالقوه خود آگاهی ندارند به آنها کمک می کنید تا با دید مثبتی به این مشکلات بنگرند و با گرایش بیشتری برای از میان برداشتن بازدارنده های کاری و حل مشکلات بکوشند.
▪ بیست و دومین رهنمود:
کارکنان را آگاه کنید که کامیابی های آنها بستگی فراوانی به آفرینندگی و چگونگی کار آنها دارد.
▪ بیست و سومین رهنمود:
بپذیرید تا کارکنان از روشهای کاری و شیوه خود برخوردار باشند و کسانی را که شیوه کارشان همانند شما نیست زیر فشار نگذارید.
▪ بیست و چهارمین رهنمود:
بپذیرید که روش یکسان در مدیریت برای همه کارکنان کار آمد نیست. مدیر آفریننده کسی است که روش کار خود را بسته به چگونگی شرایط دگرگون می کند و توانایی آن را دارد که هماهنگ با موقعیت و چهار چوب کاری خود، روش و مدیریتی را که بر پایه ی همدردی و وارد نشدن در زندگی شخصی کارکنان و عدم خودکامگی باشد. در این میان، احساس همدردی باید در جایگاه نخست باشد.
▪ بیست و پنجمین رهنمود:
برای دستیابی به نتیجه دلخواه از ویژگیهای گوناگون کارکنان بهره گیری کنید.
▪ بیست و ششمین رهنمود:
نیروی بالقوه و مهارت کارکنان را نه بروی نقش و وظیفه که بر روی انگیزه و هدف آنها تمرکز کنید. نگرانی بیش از اندازه در تعییین نقش کارکنان به نیروی آفرینندگی آسیب وارد می کند.
▪ بیست و هفتمین رهنمود:
فضای کاری را به گونه ای سرو سامان دهید تا کارکنان با احساس آزادی در انجام وظایف برنامه ها در آفریننده ترین مسیر پیاده کنند.
▪ بیست و هشتمین رهنمود:
کارکنان خود را برانگیزید تا هنگامی که به نتیجه دلخواه دست نیافته اند از به انجام رسانیدن وظیفه خود دست بردارند.
▪ بیست و نهمین رهنمود:
معیار خواسته های خود را بزرگ اما واقع بینانه تعیین کنید، چرا آنکه طرح حتی بهترین ایده ها می باید با امکانات واقعی سازمان هماهنگ باشند.
▪ سیمین رهنمود:
به کارکنان چنین تلقین کنید که دستیابی به نتیجه بهینه در هرگام از برنامه به چگونگی انجام وظیفه ی آنها بستگی دارد.
▪ سی و یکمین رهنمود:
اگر چه به وجود انظباط کاری نیاز است، این انظباط در عمل می باید با احساس پاسخگویی و نظم شخصی کارکنان هماهنگی داشته باشد.
▪ سی و دومین رهنمود:
تشخیص دهید چه کسی در چه زمانی مایل هستند تا وظیفه خود را به بهترین شکل انجام دهند و چنانچه امکانات مورد نیاز برای آنها فراهم شود، چه نقش آفریننده ای دارند.
▪ سی و سومین رهنمود:
کسانی را که از نبوغ و استعداد ویژه ای برخوردار هستند پیوسته تشویق کنید.
▪ سی و چهارمین رهنمود:
مسائل را به درستی فرمول بندی کنید و پیامدهای دلخواه را ببینید. تصمیم های مناسب بگیرید و نخستین گام ها را بردارید. از کسانی که می توانند بر مشکلات چیره شوند بهره گیری کنید.
▪ سی و پنجمین رهنمود:
شور و اشتیاق کارکنان را نه با دستور و فرمان که با پند و توصیه و متقاعد کردن به شیوه ی غیر مستقیم برانگیزید. هدف را با اصطلاحات روشن مشخص کنید، اما رشد و گسترش روش های گوناگون را آزاد بگذارید.
▪ سی و ششمین رهنمود:
در آغاز مسئله را به گونه ای گسترده مطرح کنید تا از بیشترین ایده ها و اندیشه های آفریننده بهره گیری کنید. طرح مسئله به گونه ای باز و گسترده از کاهش بالقوه راه حل های نوآورانه پیشگیری می کند. روشهای آزاد حل مسئله را تشویق کنید.
▪ سی و هفتمین رهنمود:
زمانی برای پدید آمدن، رشد، گسترش و به پختگی رسیدن ایده ها و اندیشه ها در نظر بگیرید.
▪ سی و هشتمین رهنمود:
به برخی از کارکنان در انجام کارهای خود آزادی بیشتری بدهید. زمینه های معینی را برای آزادی عمل آنها در نظر بگیرید و این زمینه ها را رفته رفته و به ضرورت گسترش دهید.
▪ سی و نهمین رهنمود:
از به کار گرفتن بیش از اندازه ی کارکنان در انجام کار های فوری خودداری کنید.
▪ چهلمین رهنمود:
مطمئن شوید که کارکنان آفریننده شما در یک روز تمام درگیر کار مشخص نباشند.
▪ چهل و یکمین رهنمود:
کارکنان آفریننده را سامان دهی کنید و از آنها همچون نیروی ویژه برای فروگشودن دشواریهای پیچیده بهره گیری کنید.
▪ چهل و دومین رهنمود:
مطمئن شوید که کارکنان به همه ی منابع دانستنی، تجربه های بدست آمده و به هر امکانی که در پیوند با جستجوی راه حل آفریننده برای مسائل مورد نیاز است دست رسی دارند.
▪ چهل و سومین رهنمود:
به کارکنان خود آزادی اندیشه کامل بدهید و با صداقت آنها را مورد تشویق قرار دهید. آزادی اندیشه کامل، احساس و تصور آفرینندگی و نیز گرایش نسبت به پژوهش و آزمایش را پرورش می دهد و به بروز مهارت در آفرینندگی می انجامد.
▪ چهل و چهارمین رهنمود:
خود را آموزش دهید تا نسبت به ایده ها و اندیشه های پیشنهاد نه واکنش منفی که واکنش مثبت نشان دهید.
▪ چهل و پنجمین رهنمود:
شرایط کاری بهتری را سامان دهید تا از رقابت کارکنان بکاهد و بر اعتماد آنها نسبت به یکدیگر بیافزاید.
▪ چهل و ششمین رهنمود:
شرایطی را در سازمان بوجود آورید تا کارکنان بتوانند بدون هیچ بازدارنده ای با آفرینندگی به کار خود بپردازند.
▪ چهل و هفتمین رهنمود:
ریسک کردن را تشویق کنید و از ریسک صحیح پشتیبانی کنید، زیرا ریسک بخش اصلی نو آوری و پیشرفت به شمار می رود.
▪ چهل و هشتمین رهنمود:
بردباری و شکیبایی در برابر شکست و ناکامی را در خود و کارکنان پرورش دهید.
▪ چهل و نهمین رهنمود:
فضای امنی نسبت به ناکامی ها فراهم کنید برای انسان کافی است تا او را دچار افسردگی و ناامیدی کند به کامیابی برسند
▪ پنجاهمین رهنمود:
چنانچه ایده ها و اندیشه های نوآورانه کارکنان به موفقیت نیانجامید، از ترس و هراس در برابر شکست و ناکامی بکاهید.
▪ پنجاه و یکمین رهنمود:
به گونه ای رفتار کنید تا کارکنان دریابند چنانچه ایده ها و اندیشه های آنها پذیرفته نشد یا انجام آنها نا ممکن بود کوشش آنها بیهوده نبوده است.
▪ پنجاه و دومین رهنمود:
خود و کارکنان از اشتباهات بیاموزید بیشتر هنگام در سازمان گوشزد می کنند که از بروز لغزش باید پرهیز کرد و این امر موجب می شود که با هرگونه کوتاهی و سهل انگاری در ایده ها و اندیشه ها به سختی بر خود شود. ترس از مجازات به پدید آمدن گرایش به (بازی آرام) می انجامد. آفرینندگی کارکنان نیاز زیادی به دگرگون شدن این شرایط و تمرکز بر جنبه های مثبت و آینده نگرانه ی ایده ها و اندیشه ها دارد.
▪ پنجاه و سومین رهنمود:
چنانچه امکان داشته باشد، بدون هیچگونه انتقاد، به برخی از کارکنان اجازه دهید تا از ایده ها و اندیشه های شخصی خود بهره گیری کنند و در یک چهار چوب پذیرفته راه بروز لغزش یا ناکامی را باز بگذارید. تدبیرهای تنبیهی در مورد هر اشتباه و لغزش یا ناکامی در کار به این می انجامد که کارکنان بیش از اندازه راه های امن را در پیش گیرند.
▪ پنجاه و چهارمین رهنمود:
از هر کار نوآوارنه ای پشتیبانی کنید.
▪ پنجاه و پنجمین رهنمود:
از انتقاد سازنده همواره با احتیاط و به میزان مناسب بهره گیری کنید.
▪ پنجاه ششمین رهنمود:
با کردار و رفتار خود به کارکنان نشان دهید که با آنها هستید نه مقابل آنها کارکنان را یاری کنید و بازدارنده راه آنها نباشید. بسیاری از مدیران کم و بیش خواسته های بسیار زیادی دارند. کارکنانی که ایده ها و اندیشه های تازه بروز می دهند، با احساس نامطلوب سرشکستگی روبرو می شوند و این چیزی است که پیاده کردن عملی ایده ها و اندیشه ها را با دشواری روبرو می سازد.
▪ پنجاه و هفتمین رهنمود:
صداقت و صراحت کارکنان را تشویق کنید. برخود چیره شوید و دیدگاه کارکنان را در مورد خود جویا شوید. اینکه شما را چگونه ارزیابی می کنند. چه نظری نسبت به شما دارند و چگونه می توانید بهتر از آنچه که هستید شوید.
▪ پنچاه و هشتمین رهنمود:
کارکنان را یاری دهید تا اعتماد به نفس خود را پرورش دهند و از انجام هیچ کاری که در توان شماست برای کاهش ترس، هراس و افزایش هشیاری آنها کوتاهی نکنید.
▪ پنجاه و نهمین رهنمود:
با تقسیم دوباره توانایی های موجود کارکنان، توانمندی های تازه ای را بیافرینید.
▪ شصتمین رهنمود:
ناظر و رئیس نباشید، کسی باشید که در انجام کارها همکاری می کند.
▪ شصت و یکمین رهنمود:
نسبت به کارکنان حس نیت داشته باشید و بدانید چگونه حس نیت آنها را به خود جلب کنید. حس نیت با دستور و فرمان ایجاد نمی شود، بلکه در نتیجه احترام دو جانبه و بردباری تنها در گفت و گوها و برخوردها می تواند رشد و گسترش یابد.
▪ شصت و دومین رهنمود:
دوست و مهربان باشید و چهارچوبهای شخصی والا و رفتار متعادل داشته باشید. صمیمانه به سخن کارکنان گوش فرا دهید، یار باشید و در غم و شادی آنها سهیم باشید.
▪ شصت و سومین رهنمود:
تفاوت میان پافشاری و پرخاشگری را دریابید و به گونه ای هماهنگ رفتار کنید.
▪ شصت و چهارمین رهنمود:
سپری باشید میان کارکنان و مشکلات بیرونی سازمان و فضای آسوده و امنی را فراهم آورید.
▪ شصت و پنجمین رهنمود:
فرو گشودن مسائل در جمع کارکنان را به گونه ای واقعی و نه نمادین انجام دهید.
▪ شصت و ششمین رهنمود:
به کارکنانی که آفریننده هستند اجازه دهید تا در تصمیم گیری های فراگیر و در شکل گیری برنامه های بلند مدت از بیشترین حضور برخوردار باشند.
▪ شصت و هفتمین رهنمود:
نفوذ خود و تاثیر آن را در سازمان افزایش دهید.
▪ شصت و هشتمین رهنمود:
ابتکار عمل را در کارکنان تشویق کنید و پرورش دهید.
▪ شصت و نهمین رهنمود:
همواره اطمینان پیداکنید که کارکنان از نقش خود دردستیابی به هدف های مشترک آگاهی دارند.
▪ هفتادمین رهنمود:
پاداش و انگیزه های کارکنان را برای نقش آنها در کارهای آفریننده افزایش دهید و هماهنگ کنید.
▪ هفتاد و یکمین رهنمود:
روشهای ارتقاء سنتی در مقام را درگون کنید تا کارکنان به میزان شایستگی های خود ارتقا یابند.
▪ هفتاد و دومین رهنمود:
در ارزیابی های خود در زمینه بازدهی کارکنان، از معیارهایی بهره گیری کنید که نشانگر آفرینندگی هستند.
▪ هفتادو سومین رهنمود:
بایسته است برای دستاوردهای آفریننده و چشمگیر کارکنان به آنها پاداش مناسبی دهید.
▪ هفتادوچهارمین رهنمود:
به هنگام ارزیابی دستاوردها نام کارکنان را از قلم نیندازید. میزان اهمیت دستاوردهای کارکنان خاصی را گوشزد کنید و نه گروه یا بخشی که در آن کار می کنند.
▪ هفتاد و پنجمین رهنمود:
میزان پذیرش بازدهی کار آفریننده از نظام تائید شده تقسیم درآمد و همچنین برنامه های دیگر مانند جبران دیرکرد، پاداش نقدی برای سهم هر فرد در برنامه، ثبت اختراع، حقوق مولف برای اختراع و مانند اینها را افزایش دهید.
▪ هفتاد و ششمین رهنمود:
بخش اطلاع رسانی سازمان باید پاسخگویی به امر سپاسگزاری ویژه و تامین حسن شهرت کارکنان آفریننده و شایسته را بر دوش بگیرد.
▪ هفتاد و هفتمین رهنمود:
نظم ارتباطی سازمان یعنی راهی را که به عنوان یک منبع تشویق یا تهدید آفرینندگی به شمار می رود مورد تجزیه و تحلیل قرار دهید.
▪ هفتاد و هشتمین رهنمود:
امکان برقراری ارتباط بین کارکنان آفریننده، بویژه به کارکنانی که از دید گرایش همانند نیستند یا به هم نزدیک هستند را فراهم آورید.
▪ هفتاد و نهمین رهنمود:
فضای آموزشی بیافرینید که در آنها گروههای کوچک بحث و بررسی از مدیران و مجریان به همراه هم مسائل و راه حل آنها را بررسی و پژوهش کنند.
▪ هشتادمین رهنمود:
چنانچه کامیابی یا ناکامی چشمگیری به وجود آمد، جزییات آن را توصیف کنید وبه عنوان موضوع بحث بررسی و تجزیه و تحلیل از آن بهره گیری کنید.
▪ هشتاد و یکمین رهنمود:
با فراهم ساختن امکان دسترسی کارکنان به نتایجی که می تواند کار آفریننده را پربارتر کند، تجربه ی حرفه ای کارکنان را رشد و گسترش دهید.
▪ هشتاد و دومین رهنمود:
تبادل آزاد اطلاعات را در سازمان آزاد و مورد تشویق قراردهید.
▪ هشتاد و سومین رهنمود:
دیدارها و نشستهای بحث و بررسی برگزار کنید.
▪ هشتاد و چهارمین رهنمود:
با اینکه گروههای آفریننده زاینده تر و سازنده تر هستند،(آفرینندگان تکرو) را نیز تشویق کنید و با گذاشتن امکانات در اختیار آنها راه پیشرفت خود را که با گروه ها متفاوت است باز کنند.
▪ هشتاد و پنجمین رهنمود:
از کامیابی های کارکنانی که به تنهایی کار می کنند ابراز خرسندی کنید و به پاداش و ستایش گروهی کارکنان بی نام اهمیت چندانی ندهید.
▪ هشتاد و ششمین رهنمود:
گوناگونی ایده ها و اندیشه ها را پذیرا باشید و آنها را مورد تشویق قرار دهید.
▪ هشتاد و هفتمین رهنمود:
با سخنرانی و روشهای دیگر اطلاع رسانی کارکنان را از فشاری که بر یکدیگر وارد می آورند تا فرمانبرداری کنند آگاه سازید.
▪ هشتاد و نهمین رهنمود:
کارکنانی را که از استعداد کمک به دیگران برخوردارند و می توانند نیروی بالقوه و آفریننده خود را پیاده کنند شناسایی کنید. از این کارکنان راهنما و مربی یعنی کسی بسازید که امید ساز هستند.
▪ نودمین رهنمود:
با شرکت در نشستها و همایشهای کارشناسی، دانش تخصصی خود را بهبود بخشید. توانایی های شخصی و آفریننده شما کمک می کنند تا توانایی های دیگران را بهتر ارزیابی کنید.
▪ نود و یکمین رهنمود:
کارکنانی را که ایده ها و اندیشه های خود را نه تنها در کار شخصی، بلکه بیرون از این چهار چوب نیز مطرح می کنند تشویق کنید.
▪ نود و دومین رهنمود:
محیط سازمان را به محیطی آفریننده ی ایده ها، اندیشه ها، پیشنهادات و تحولات تبدیل کنید.
▪ نود و سومین رهنمود:
راه و روش رسمی را برای پیاده کردن ایده ها و اندیشه ها به اجرا درآورید.
▪ نود و چهارمین رهنمود:
مطمئن شوید که ایده ها و اندیشه های نو آورانه به مسئولان امر که بالاترین موقعیت را در سازمان شما دارند گزارش می شود و به انجام این روند کمک کنید. پافشاری کنید تا سیستم بازخورد مناسبی در این زمینه ایجاد شود، چرا که بدون چنین سیستمی جریان ایده ها و اندیشه های آفریننده به سرعت کاهش می یابد.
▪ نود و پنجمین رهنمود:
سفارش و تشویق کنید تا پیوندهای غیر رسمی میان هیئت مدیره و کارکنانی که آفریننده ایده ها و اندیشه ها هستند برقرار شود.
▪ نود و ششمین رهنمود:
موقعیت و روند کارکنان را در طی سال نخست کار آنها در سازمان ارزیابی و تجزیه و تحلیل کنید.
▪ نود و هفتمین رهنمود:
موقعیت کارکنانی را که (از نفس افتاده اند) بررسی کنید و ببینید چه جنبه هایی از فعالیت کاری آنها باعث شده تا انگیزه آفرینندگی خود را از دست بدهند. بکوشید راهی برای دادن انگیزه به آنها پیدا کنید.
▪ نود و هشتمین رهنمود:
آفرینندگی را یک عامل گذرا به شمار نیاورید، بلکه آنرا به عنوان بخشی از سیاست کلی سازمان که عامل رشد و کامیابی است مورد بررسی قرار دهید.
▪ نود و نهمین رهنمود:
در پاسخگویی به دستاوردهای بسیار مهم کارکنان، از تشویق های گوناگون معنوی مانند: کارمند نمونه، دانشنامه، سپاسنامه، و غیره بهره گیری کنید.
▪ صدومین رهنمود:
بکوشید تشویق های گوناگون مادی و معنوی را به گونه ای با هم در آمیزید و از آنها بهره گیری کنید.
▪ سر انجام سخن اینکه:
مدیران نو آفرین، کارکنان آفریننده، کارکنان آفریننده، سازمانهای نو آفرین، کشور آفریننده می سازند.

امیر رضا نیک پور

منبع : بانک مقالات فارسی