هیاهوی دشمن از چیست ؟

برخلاف نظر کسانی که با ادعای روشنفکری، مردم را نآاگاه فرض می کنند و سطح فهم آنان را برای درک عمیق مسائل پایین می دانند و نقش مردم را در ایجاد تغییرات و تحولات اجتماعی، در حد ابزاری همسان داس و چکش و ماشین و... می پندارند. و درست برخلاف کسانی که با ادعای تدین و دینداری، مردم را موجوداتی گناه کار، ضعیف الایمان و قابل ترحم می دانند و برای آنان در ایجاد حرکت های اجتماعی جز بازی در نقش «سیاهی لشکر»، شخصیتی و جز «اطاعت کورکورانه و ناآگاهانه» سهمی قائل نیستند، انقلاب اسلامی اساس حرکت خود را بر مبنای «حضور مردم» بنا گذاشته است.
یکی از مهمترین دغدغه ها،تلاش ها و توصیه های رهبری انقلاب (چه در زمان امام راحل و چه در زمان فعلی) بیش از هر چیز احیاء شخصیت انسانی و زنده کردن هویت فرهنگی مردم این سرزمین و تبیین آن به عنوان یکی از اساسی ترین اصول اسلامی و انقلابی در جامعه بوده است. جامعه ای که یادگار قرن ها شلاق توام با تحقیر استعمار و استبداد را با همه وجود بر پیکر خود احساس و لمس کرده است. این سخن معماربزرگ انقلاب اسلامی است که: «آن چیزی که مطرح است پیش انبیاء، انسان است. چیز دیگر پیش انبیاء مطرح نیست، همه چیز به صورت انسان باید درآید، می خواهند انسان درست کنند، انسان که درست شد، همه چیز درست می شود... انسان اگر پیدا شد زیر بار زور نمی رود، انسان اگر پیدا شد، منافع مملکتش را به خارج نمی دهد...»
آنچه که طی سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، دشمن آزادی و استقلال این سرزمین را خشمگین ساخته، فراتر از موفقیت هایی که این کشور انقلابی در عرصه های مختلف (سیاسی، نظامی، علمی، فرهنگی و...) به دست آورده، مساله حضور عاشقانه، آگاهانه و فداکارانه مردم ایران در همه صحنه هایی است که انقلاب برای تثبیت و تداوم خود به آن احتیاج داشته است.
«حضور مردم» یکی از اصلی ترین دلایل پیروزی و از رموز بی بدیل تثبیت و تداوم خروشان انقلاب اسلامی است. و به راستی با توجه به توطئه های پیچیده، دقیق و نقشه وسیع و خطرناک دشمنان علیه انقلاب، اگر نبود مساله حضور یکپارچه و متحدانه مردم ایران در صحنه، معلوم نبود بر سر انقلاب چه می رفت و چه سرنوشت شوم و سیاهی انتظار این ملک و ملت را می کشید دقیقا به همین دلیل است که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، بخش عمده ای از تلاش ها و برنامه ریزی های دشمنان منافع از دست داده، در جهت دلسرد کردن، مایوس نمودن، ایجاد تفرقه میان مردم و بالاخره جدایی انداختن میان آنان و انقلاب متمرکز و صرف شده است. تلاش هایی که علی رغم وسعت و ظرافت آن به لطف خداوند، درایت و خردمندی رهبری انقلاب و هشیاری و قوه تشخیص مردم، تاکنون راه به جایی نبرده است و مردم ایران با تحمل همه ناملایمات و سختی ها که از سوی دشمنان به او تحمیل شده و با وجود نارفیقی ها و ناراستی هایی که از بعضی به ظاهر خودی ها از سر غرض یا ناآگاهی سر زده و خاطر او را رنجانده، پای ایمان و انقلاب خود ایستاده و راه و مسیر درست خود را در حمایت و تلاش برای تداوم انقلاب به عنوان یک افتخار ملی و یک دستاورد نجات بخش تغییر نداده اند و به هیچ وجه صحنه را ترک نکرده است. «راهی که ملت ایران انتخاب کرده، راه درستی است، حضور در صحنه، رها نکردن این دستاورد بزرگ، مسایل جزیی اهمیتی ندارد، بگومگوهای این گروه با آن گروه، این آدم با آن آدم، اینها اهمیتی ندارند، اینها چیزهای جزیی است، انقلاب باید یکپارچگی خودش را حفظ کند.»(رهبرمعظم انقلاب-۸۶.۱۱.۲۹)
پس از راهپیمایی پرخروش مردم ایران در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی،این روزها اینجا و آنجا سخن از «صحنه دیگری» است. صحنه ای که قرار است روز ۲۴اسفندماه به بهانه انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی در سراسر ایران بر پا شود. صحنه ای که بدون حضور مردم رنگ و معنایی ندارد و نقش آنان بسیار مهم و رأی آنان بسیار سرنوشت ساز و تعیین کننده است.
دشمنان و بدخواهان نیز طبق معمول بیکار ننشسته و هرچه به زمان انتخابات نزدیکتر می شویم، در شکل ها و با شیوه های مختلف، تمام تلاش خود را به کار گرفته اند تا انتخابات را بی اهمیت و از حضور مردم در آن جلوگیری کنند. غافل از اینکه همین تکاپوی دشمن خود بیش از هرچیز گواه اهمیت انتخابات است! این روزها عناصر بی شخصیت، بریده از ایران و مردمش، و اجیر شده دشمن، بیش از همیشه فعال هستند و از طریق تریبون ها و امکاناتی که دشمنان سربلندی این سرزمین در اختیارشان گذاشته و با گرفتن ژست های وطن دوستانه و سردادن شعارهای فریبکارانه، سخت یاد مردم ایران افتاده و برای آنها دلسوزی می کنند! یکی انتخابات را «فرمایشی» می خواند، دیگری که سر در آخور آمریکا فرو برده اما خود را «فدایی خلق»! می نامد، آن را «غیردموکراتیک» لقب می دهد، آن یکی در گفتگو با صدای آمریکا، سنگ مردم ایران را به سینه می زند و بعد از کلی صغرا کبرا چیدن، شرکت مردم در انتخابات را «بی فایده» می داند و بعدی در قلب آمریکا و از طریق کانال های ماهواره ای دشمن، راهپیمایی مردم ایران در ۲۲بهمن را به سخره می گیرد و ویدئو کلیپ می سازد و آهنگ تحریم «رأی نمی دهم» سر می دهد و ... اینها همه برای این است که دشمنان می خواهند، اگر انتخاباتی در این مملکت برپا می شود، نظر و منافع آنان را تامین کند!
آنها با این حجم گسترده تبلیغات تخریبی در درجه اول می خواهند به هر وسیله ای که شده مانع از حضور مردم پای صندوق های رأی شوند، تا بعد بتوانند ادعاهای خود مبنی بر دلسردی افکار عمومی از انقلاب، فقدان دموکراسی در ایران و... را به طور مستند در بوق و کرنا کنند و در درجه بعدی سعی می کنند از طرق مختلف و استفاده از عناصر و ابزارهای مختلف در داخل و خارج از کشور، کسانی به مجلس راه پیدا کنند و صاحب کرسی های حساس نمایندگی شوند که هرچند نان این مملکت را می خورند و حتی ظواهر و سوابقی را برای خود تراشیده اند، اما باطناً دل در گروی دشمن دارند. کسانی که آرمان های انقلاب را ایده آلیستی و تحقق نیافتنی و شعارهای آن را فقط به درد ارضای احساسات نوستالژیک انقلابیون قدیمی! معرفی می کنند و راه پیشرفت این مملکت را در غربی شدن آن هم با اجازه آمریکا! وانمود می کنند و به همین دلیل از نظر رئیس جمهور آمریکا، منطقی! هستند.
با این وصف، تکلیف همگان در این صحنه نیز روشن و مشخص است. انتخابات مثل صحنه جنگ ودفاع مقدس، راهپیمایی و حمایت از انقلاب و... صحنه حضور، مظهر وحدت و نماد همدلی است. در این صحنه نیز مثل همه انتخابات قبلی که طی سی سال گذشته در این مملکت انجام شده، توصیه اصلی رهبری انقلاب «حضور مردم» است. در این صحنه نیز مهمتر از آن که کدام گروه و جناح وفادار به انقلاب پیروز شود، مساله حضور پرشور و فعال مردم، مطرح است. بنابراین هرکس، در هر جا و در هر موقعیتی، آگاهانه، ناآگاهانه، از سر عمد و غرض یا از سر جهل و نفهمی، در جهت کمرنگ کردن حضور مردم پای صندوق ها تلاش کند، بدون شک آب به آسیاب دشمن ریخته است.
مساله مهم بعدی، مساله «انتخاب» است که اگر درست انجام شود، حضور مردم به نتیجه مطلوب رسیده است. در اینجا باید «اصلح» را انتخاب کرد، کسی که «وکیل مردم» و مدافع منافع کشور است نه نماینده بیگانه و نفوذی دشمن. با این نگاه، روزهای قبل از انتخابات و ایام تبلیغات خیلی می تواند مهم و حساس باشد. این روزها از سوی آگاهان، فرهیختگان و دلسوزان جامعه باید بیش از روزهای دیگر، به صحنه آگاه کردن و بصیرت بخشی تبدیل شود و یاران و وفاداران به انقلاب از هر جناح و جریانی که با احساس تکلیف وارد عرصه انتخابات شده اند، باید با پرهیز از تخریب چهره های دلسوز و نامزدهای متدین و انقلابی جناح های رقیب، چهره فریبکاران و عوضی آمده ها را افشا کنند و مانع از تاثیرگذاری تبلیغات دروغین و ریاکارانه آنها شوند. مبادا چنان به خود و رقابت میان خود مشغول شویم که نفعش عاید دشمن شود، در اینجا هم باید آن چنانکه رهبر انقلاب هشدار می دهد، هشیار بود «باید هشیاری به خرج داد. از دو روها و ظاهرباطن مختلف ها بایستی ترسید. خیلی در طول تاریخ، اسلام از این دورنگی ها، یکی نبودن ظاهر و باطن اشخاص، ضربه خورده است...» آری، در اینجا هم باید هشیار بود و «همه با هم» در مسیر و به سوی یک هدف، برای انجام تکلیف اعتقادی و ادای وظیفه ملی به سوی صندوق ها حرکت کنیم و به افراد اصلح رأی دهیم.

سیدمحمدسعید مدنی

منبع : روزنامه کیهان