راموس همچنان می تازد

شاید بسیاری از منتقدان و هواداران تاتنهام هات اسپرز در آغاز چندان با حضور سرمربی سابق سویا در وایت هارت لین موافق نبودند اما قهرمانی اسپورزها در فینال جام اتحادیه به همه آنها ثابت کرد که تلاش مقامات باشگاه برای به دام انداختن خوانده راموس بی دلیل نبوده است.
راموس به نظر خسته می رسد چرا که بالا بردن جام فینال اتحادیه چهارمین افتخار برای وی در کمتر از یک سال گذشته محسوب می شود. برای کسانی که کارنامه کاری خوانده را مخصوصا در یک سال گذشته و از زمان حضورش در سویا زیر نظر داشته اند چندان عجیب نیست که شاگردانش قهرمان جام اتحادیه انگلیس شوند آن هم مقابل چلسی که زمانی برای خود ادعای قهرمانی داشت. علاوه بر این با توجه به سوابق درخشان سرمربی عجیب بود که او را در مدتی کوتاه در حال بالا و پایین پریدن و خوشحالی در زمین فوتبال نبینیم. حالا اهالی سویا بسیار پشیمان هستند که چرا این سرمربی را که بیش از اینها برای آنها در چنته داشت از دست داده اند.
قهرمانی سپیدپوشان تاتنهام در استادیوم ملی ویمبلی چیز دور از ذهنی بود اما ارزش انتظار را داشت. در شب اقتدار راموس شاید چلسی تیم مقتدرتر و بزرگتری به نظر می رسید اما تلاش حریف این تیم را به زحمت انداخت در ثانیه ثانیه بازی فینال و مقابل دیدگان هوادارانی که منتظر قهرمانی آبی پوشان چلسی بودند. نیمه اول این دیدار با زحمت سپری شد تا اینکه نوبت به ۴۵ دقیقه دوم رسید.
تاتنهام به لطف دو تعویضی که انجام داده بود عرصه را بر شیرهای چلسی تنگ کرد و حمله را آغاز نمود. شاگردان راموس از همان دقیقه اول با انگیزه نشان دادند و نمی شد تیم ضعیف میدان را تاتنهام نامید بلکه این چلسی بود که قافیه را خیلی زود باخته بود. تاتنهام هات اسپرز انگیزه داشت، استعداد داشت اما فاکتوری به نام سرمربی باتجربه و قابل نداشت که با ورود راموس به سرزمین سپیدپوشان آرزوهای دور از ذهن رنگ واقعیت گرفت و اولین افتخار با موفقیت در فینال جام اتحادیه رقم خورد. شاید این مسئله قدری زمان بر بود اما در نهایت به وقوع پیوست. راموس همین تکنیک ها و تاکتیک ها را به ستارگانش در سویا نیز یاد داد و حالا همان ها را به انگلیسی ها تزریق می کند.
در استادیوم رامون سانچس پیسخوان، راموس به عنوان یک مربی نتیجه گرا معروف شده بود چرا که شخصیتی خستگی ناپذیر داشت و مرتب به آب و آتش می زد. این زحمات ثمر داد و راموس توانست دو قهرمانی در جام یوفا ، یک قهرمانی در سوپرکاپ اروپا ، یک عنوان افتخار در جام حذفی و همچنین برتری در سوپر جام اسپانیا را طی دو فصل حضورش در کنار اسپانیایی ها رقم بزند. این نتایج قطعا کارنامه درخشانی را برای یک سرمربی مهر و موم می کند و فوتبالیست ها را ترغیب به کسب بهترین نتایج می نماید. البته نمی توان منکر این قضیه شد که در زمان حضور راموس در سویا مدیریت موفق و پیشرفت گرای باشگاه به فرار تیم از منطقه سقوط و قرار گرفتن آن در بین ۱۰ تیم بالای جدول کمک فراوانی کرده بود. سرمربی به محض ورود از شاگردانش ارایه بهترین ها را چه در سطح لالیگا و چه در جام حذفی و جام یوفا خواسته بود تا جایی که نزدیک بود تیمش در ماه ژوئن گذشته جام قهرمانی لالیگا را با اختلاف کمی بالای سر ببرد. در پایان فصل گذشته تمام مربی ها از خستگی و ناکامی صحبت می کردند اما راموس از پای ننشسته بود و با انگیزه در تب و تاب آغاز فصل جدید بود.
با وجود آنکه عملکرد راموس جای هیچ گونه بحث و انتقادی را باقی نگذاشته، اما سوالاتی در مورد شیوه مدیریتش ذهن را آزار می دهد. هیچ کس نمی تواند کمک های خوانده به دانیل آلوس در فصل گذشته و در نتیجه درخشش این فوتبالیست را نادیده بگیرد اما جالب اینجاست با اینکه آلوس برزیلی تمام تابستان را تمرین کرد و مرتب از تمایل برای حضور در ترکیب ثابت سخن به میان آورد، راموس در همان آغاز فصل پاسخ منفی خود را به وی اعلام کرد و آلوس را به کلی ناامید ساخت. حالا آلوس آن ستاره سابق نیست و گناه آن به وضوح بر گردن راموسی است که حالا در انگلیس جولان می دهد. در هر حال با اینکه تاتنهام در صدر فوتبال انگلیس و اروپا نیست اما به نظر نمی رسد که کسب یک افتخار دیگر چندان دور از ذهن باشد، روزی که وایت هارت لین بار دیگر شاهد پایکوبی هواداران خوشحال و مغرور باشد. البته یکی از عوام موفقیت زودهنگام سویا در زمان حضور راموس در پیسخوان بودجه بالایی بود که در اختیار سرمربی قرار می گرفت. قطعا اگر همین اتفاق برای او در تاتنهام رخ دهد شاید امثال برباتوف هیچگاه عزم رفتن نکنند و به امید روزهای طلایی هات اسپرز ادامه دهند.

حورا شکیبی ممتاز

منبع : روزنامه جوان