مشارکت فعال خانواده ها در جلسات انجمن اولیا و مربیان

والدین و معلمان همواره به کمک هم سعی داشته اند روابط جدی و موثری میان خود برقرار کنند، زیرا اکثر والدین و اولیای مدرسه هدف های مشترکی را در قبال کودکان و نوجوانان دنبال می کنند. آنها می خواهند به نوجوانان کمک کنند تا افرادی مستقل بار بیایند، از تعلیم و تربیت صحیح برخوردار شوند، انسان های بی تفاوتی در جامعه نباشند و از نظر اخلا قی احساس مسوولیت کنند. پس چرا خانه و مدرسه نتوانسته اند به طور موفقیتآمیزی با هم همکاری کنند و به این هدف های والا ی انسانی برسند؟ داشتن معلمان با کفایت، تدریس اصولی، ارتباط صحیح با خانه، برگزاری جلسات مشاوره با اولیا و ایجاد فرصت هایی برای والدین به منظور آشنایی با مشکلا ت و مسائل مدرسه، از جمله انتظارات والدین از یک مدرسه مطلوب است.
افزایش ارتباط نزدیک بین خانه و مدرسه فواید فراوانی دارد از جمله اینکه هم والدین و هم معلمان نشان داده اند که احساس احترام متقابل بین خانه و مدرسه، رضایت بیشتری را به وجود میآورد. با این حال گاهی اوقات معلمان و کادر آموزشی مدرسه فراموش می کنند که والدین نیازمند به آنان هستند، چون بعضی از والدین کوششی در امر تحصیل فرزندانشان نمی کنند و کمتر به این موضوع می اندیشند که آیا عملکردشان در قبال وضع تحصیلی فرزندان مناسب است؟
به هنگام ارتباط رو در رو معلمان متناسب با موقعیت عمل می کنند، بنابراین به وجود آوردن احساس مسوولیت اولیه بر عهده مدرسه است. معلمان باید احترام ویژه ای برای اولیا، نظریات آنان و شرکتشان در حل مسائل قائل شوند. یکی از متداول ترین و موثرترین روش ها برای جذب مشارکت والدین در امور مدرسه، توسعه انجمن های اولیا و مربیان در مدارس است. هدف از این کار این است که برای والدین و معلمان موقعیتی فراهم آید تا با یکدیگر ملا قات کرده و درباره مسائل تبادل نظر کنند. بنابراین معلمان می توانند کمک کنند تا جلسه انجمن اولیا و مربیان برای والدین ارزشمند و مفید باشد. به منظور، تسهیل مشارکت فعال و گسترده اولیا مدیر آموزشگاه باید امکان حضور تمام معلمان را فراهم نماید و مطمئن شود که همه اعضا از هدف کلی جلسه برداشت مشترکی دارند معلمان و کادر آموزشی مدارس باید برای برگزاری جلسه آمادگی لا زم را داشته باشند و مسائل مورد بحث را تعیین کنند و فضای جلسه را به گونه ای مهیا سازند که اولیا احساس راحتی کامل نمایند، زیرا نقش انجمن به خصوص در حل و فصل مسائل تربیتی و آموزشی دانشآموزان حائز اهمیت است. بنابراین معلمان باید پیشینه گردآوری شده درباره یک کودک را به دقت مرور کنند و کارنامه ای از نتایج فعالیت های شاگرد را به اولیا ارائه دهند. روش های مشارکت والدین در مسائل مدرسه نباید به گونه ای برنامه ریزی شود که فقط اولیا جواب گوی نیازهای مدرسه باشند بدون آن که نیازهای والدین در نظر گرفته شود. به منظور رفع این مشکل و برای پاسخگویی بیشتر به نیازهای اولیای علا قه مند به شرکت اولیا در جلساتی با حضور مسوولا ن مدرسه که در امور آموزشی کودکان موثر است، شرکت در برنامه های آموزشی که برای اولیا ارائه می شود و نیز همکاری در حل مسائل شخصی کودکان، از جمله فعالیت های والدین در جهت موفقیت تحصیلی و تربیتی فرزندان است. برای والدینی که با موقعیت های آموزشی راحت برخورد می کنند و نیازشان این است که در فرآیند تدریس شرکت فعال داشته باشند. فعالیت داوطلبانه ممکن است مناسب ترین راه حل باشد. به طور کلی مسوولا ن مدرسه نیازمند یافتن راه هایی هستند که جلسات اولیا و مربیان را به گونه ای برگزار کنند که مجالسی برای سهیم شدن در امر تصمیم گیری و حل مشکلا ت مدرسه باشد.
● پیشنهادها:
۱) خانواده ها هنگام ثبت نام فرزند خود، ضعف ها و قابلیت های او را مشخص کنند.
۲) در پایان هر نوبت، از تک تک والدین درمورد مشکلا ت و پیشرفت های دانشآموزان نظر خواهی شود واین نظرات در جلسات انجمن اولیا و مربیان مدرسه جمع بندی گردد.
۳) به مدارس امکان انتشار و فروش نشریات داخلی داده شود. در این نشریات به جای پرداختن به مسائلی کلی، مشکلا ت خاص مدرسه عنوان شود با دانشآموزان، خانواده ها و مربیان مصاحبه شود و دانشآموزان موفق و پدر و مادرهای فعال مورد تشویق قرار بگیرند.
۴) نقاطی برای اردوهای تفریحی و آموزشی تعیین شود که دانشآموزان بتوانند همراه خانواده و آموزگاران خود از امکانات آن استفاده کنند.
۵) درهر مدرسه یک مشاور خانواده معرفی شود تا اولیا بتوانند مشکلا ت خود را با او در میان بگذارند.
۶) نشریاتی که برای والدین منتشر می شوند، تقویت شود و اولیا به مشترک شدن ترغیب گردند.
۷) اولیای دانشآموزان هر کلا س، نماینده ای از بین خود تعیین کنند که بتوانند به صورت حضوری یا تلفنی با اوتماس بگیرند.
۸) برای والدین دانشآموزان هر پایه برنامه تلویزیونی خاصی تدارک شود.
۹) کتاب های مناسب هر پایه برمنبای محتویات کتاب های درسی به اولیا معرفی شود تا بتوانند بر حسب لزوم اطلا عات جانبی فرزندان خود را در زمینه مورد نیاز افزایش دهند.
۱۰) مرکزی برای تهیه و فروش کتاب ها و وسایل و ابزارهای مورد نیاز دانشآموزان معرفی شود.
۱۱) افراد جامعه دریابند که باید برای افزایش کیفیت آموزش همیاری کنند.
۱۲) از طریق جلب مشارکت مردم و واگذاری پاره ای از خدمات آموزشی به بخش خصوصی، ترتیبی اتخاذ شود که مدارس، با توجه به ابتکارات و کمک های اولیا خدمات فوق برنامه ای ارائه دهند و هیچ یک از این خدمات، بار اضافی بر دوش بودجه عمومی نگذارد.
۱۳) با وضع قوانین خاص، به وزارتخانه ها و موسسات و شرکت های دولتی اجازه داده شود، اموال بلا استفاده یا اسقاط خود را در اختیار مدارس قرار دهند.
۱۴) با تنظیم پرسشنامه، از والدین خواسته شود تخصص های خود را بیان کنند وبه صورت دقیق مشخص کنند که به چه صورت، در چه زمانی و در کدام زمینه می توانند به مدرسه کمک کنند.
۱۵) کسانی که در ساخت و تجهیز مدارس همکاری و کمک می کنند، به جامعه معرفی شوند.
۱۶) یک سیستم کارآمد برای پاسخ گویی و اطلا ع رسانی به والدین در مورد فرزندان پی ریزی گردد.
۱۷) از آنجایی که بی توجهی بعضی از والدین به وضعیت فرزندان معلول مشکلا ت اقتصادی والدین می باشد، لذا ارائه خدمات حمایتی، رفاهی به خانواده ها امری اجتناب ناپذیر است.
۱۸) برنامه ای توسط رسانه های گروهی خصوصا رادیو و تلویزیون برای آگاه سازی والدین نسبت به مسائل فرزندان در نظر گرفته شود.

نویسنده : لیلا مومنیان

منبع : روزنامه مردم سالاری