آینده عراق

تاکنون سناریوهای مختلفی برای حکومت آینده مطرح شده است مطلبی که درپیش روی دارید جدیدترین سناریو آمریکا تحت عنوان «پروژه آینده عراق» است. دراین سناریو خطوط کلی پس از صدام ونقش شرکت های نفتی درتحولات عراق ترسیم شده است.
اگرچه دلیل رسمی لشکرکشی احتمالی آمریکا به عراق خلع سلاح این کشورو ازبین بردن تسلیحات کشتارجمعی بغداد عنوان شده است. اما اکنون مسئولین و دست اندرکاران اقتصادی و سیاسی درواشنگتن وکشورهای رقیب ومتحد آمریکا برخلاف گذشته به طورآشکارازبرنامه های پرسود توسعه و بهره برداری از ذخایر غنی نفت عراق پس ازسرنگونی احتمالی صدام سخن می گویند.
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی از نیویورک گروهی از عراقی های مقیم خارج قراراست. دربروکسل یک نشست بین المللی برای بررسی آینده وضعیت صنایع نفت و انرژی عراق دردوران پس ازحکومت صدام برگزار کنند.
این کنفرانس با همکاری و شرکت مستقیم وزارت خارجه آمریکا و در چارچوب پروژه دردست اجرای دولت واشنگتن به عنوان «آینده عراق» برگزار می شود. پروژه آینده عراق «طرحی است که وزارت خارجه با همکاری وزارت دفاع و کاخ ریاست جمهوری آمریکا ازسال گذشته با به کارگیری افراد وگروه های مخالف عراقی سرگرم پیش بردن آن می باشد تا مقدمات استقرار یک دولت انتقالی را دربغداد و درصورت سرنگون کردن صدام فراهم کند.
مرحله اول این پروژه شامل تشکیل هفت گروه کاری است تا مسایل گوناگون مربوط به قوه قضایی، امورمالی، مطبوعات و رسانه های عمومی، اصول مردم سالاری، آب و کشاورزی ومحیط زیست، بهداشت و خدمات انسانی وسرانجام زیر ساخت اقتصادی کشور را دردوران انتقالی پس ازصدام مورد بررسی قراردهند.
هریک از این گروه ها طی یک سال اخیر با کمک های دولت واشنگتن چندین جلسه درشهرهای مختلف اروپا و آمریکا برگزارکرده اند. به عنوان مثال انجمن وکلای عراقی با دریافت حدود ۴۰۰ هزاردلار ازوزارت خارجه آمریکا پیش نویس قانون ومقررات دوره انتقالی را تدوین کرده است.
وزارت خارجه آمریکا نیز به ویژه درماه های اخیر به استخدام عراقی های ناراضی برای به کارگرفتن آنها جهت به اجرا درآوردن «پروژه آینده عراق» سرعت بخشیده است.
وزارت خارجه آمریکا چهارشنبه گذشته آغاز مرحله دوم ازاین پروژه را اعلام کرد.
بنابراظهارات سخنگوی وزارت خارجه درمرحله دوم گروه های کاری جدید به بررسی مسایل مربوط به آموزش وپرورش، آوارگان داخلی، سیاست خارجی وامنیت ملی، نهادها و سیاست دفاعی، مطبوعات آزاد، جامعه مدنی، مبارزه با فساد اقتصادی و درنهایت صنایع نفت و انرژی خواهند پرداخت که ازجمله مهمترین مسایل برای آمریکا است.
گروه های کاری جدید قراراست درهفته های آینده تشکیل شوند.
نمایندگان وزارت خارجه و دولت آمریکا درنشست آینده ناراضیان عراقی دربروکسل نیز شرکت خواهند داشت.
هزینه های این گردهمایی ونشست های مشابه آن ازسوی وزارت خارجه وازمحل بودجه مصوب کنگره آمریکا برای سرنگون کردن حکومت صدام حسین تامین می شود.
شرکتهای بزرگ نفتی اسپانیا، ایتالیا، فرانسه، چین و ترکیه پس از سخنرانی ۲۱شهریورماه بوش در مجمع عمومی سازمان ملل متحد که وی در آن تهدید به اقدام علیه عراق کرد موفق شدند قراردادهای نفتی پرسودی با دولت بغداد منعقد کنند.
شرکتهای روسیه قبل از آنها قراردادهایی به ارزش تقریبی ۴۰میلیارددلار برای استخراج نفت از حوزه های جنوبی عراق با دولت صدام منعقد کرده بود.
شرکت نفتی بریتیش پترولیوم انگلیس در هفته گذشته ضمن ابراز نارضایتی از توقف اجباری فعالیتهای نفتی خود در عراق در سال های اخیر اعلام کرد درصورت تغییر رژیم در بغداد آماده از سرگیری فعالیت در عراق است.
از سویی دیگر دکتر صالح الشیخی معاون سابق وزارت برنامه ریزی عراق و عضو فعلی شورای رهبری «میثاق ملی» مستقر در لندن به روزنامه ویندوزر گفته است پس از سرنگونی صدام «باید در نظر گرفت که چه کسانی به آزادسازی عراق کمک کردند و چه کسانی در زمانی که به آنها نیاز داشتیم در طرف صدام قرار گرفتند».
این نشریه هفته پیش از وی نقل کرد که «واقعیت این است که باید به انگلیس و ایالات متحده امتیازات بیشتری بدهیم زیرا در موقع نیاز پشتیبان ما بودند».
دکتر جان ریچتابلو رییس بنیاد مطالعاتی صنعت نفت مستقر در نیویورک خاطرنشان می کند یکایک شرکت های بزرگ نفتی در جهان مشتاق دست گذاشتن بر حوزه های نفتی عراق هستند و فقط به دلیل آثار سیاسی آن با صراحت در این باره صحبت نمی کنند.
او هفته پیش به روزنامه «دالاس نیوز» گفت: اگر آمریکا به نوعی اداره عراق را به دست گیرد در آن صورت بدون شک و تردید شرکتهای آمریکایی فعالیت مجدد را در آن کشور آغاز خواهند کرد. ولی برای این کار نیازی به بیرون راندن شرکت های دیگر نیست. زیرا با توجه به وسعت بازار عراق امکان فعالیت برای همه وجود خواهد داشت.
«وارندلنگنکمپ» ازدانشگاه آمریکایی «تولسا» می نویسد: منافع نفتی آن چنان زیاد است که می تواند موجب ظهور دوره نوینی از امپریالیسم اقتصادی شود که براساس آن عراق از سوی قدرت های بزرگ به حوزه های نفوذ گوناگون تقسیم شود.
او می افزاید: اگر فرض شود که نیروهای نظامی ایالات متحده در چند هفته آینده وارد عراق شوند بلافاصله شاهد فرود چند گردان از سربازان روسیه در عراق خواهیم بود که علت حضور خود را به اصطلاح حمایت از اشغال عراق خواهند خواند.
پس از آن فرانسه و چین تصمیم خواهندگرفت به کمک نیروهای آمریکایی بشتابند.
ورود آمریکایی ها به تنهایی برای آن کشورها قابل تحمل و قبول نخواهدبود، زیرا منافع نفتی هنگفتی در گروی این کار است.
«فاضل چلبی» معاون سابق وزارت نفت عراق و مدیر مطالعات بین المللی انرژی درلندن درگفت وگو با نشریات انگلیسی گفته است، شرکت بریتیش پترولیوم دارای سابقه ای طولانی درعراق است و اشتیاق آن شرکت برای بازگشت به فعالیت های نفتی درعراق یکی ازدلایل دولت انگلیس برای ملحق شدن به آمریکا دربرابر بغداد می باشد.
وزارت خارجه آمریکا سعی دارد نقش خود دربرگزاری نشست آینده نفتی را دربروکسل بسیار اندک نشان دهد.
در واقع مقامات دولتی واشنگتن اصرار دارند که هدف آمریکا از پیشبرد «پروژه آینده عراق» ایجاد یک دولت موقت و یا انتقالی و یا حل مسائل مربوط به جانشینی صدام نیست.
دولت بوش سعی دارد با فاصله گرفتن از معرفی خود به عنوان یک نیروی اشغالگر احتمالی درعراق، درصورت لشکرکشی به بغداد آن را ائتلاف نیروها برای آزادسازی عراق وکمک به دولت جدید آن دربرقراری امنیت درکشور معرفی کند.
ژنرال کالین پاول در۱۱مهرماه درگفت وگو با رادیوی آمریکایی «نشنال پابلیک» خاطرنشان ساخت: «به نظرمی رسد نیروهای آمریکایی پس ازسرنگون شدن صدام باید تا زمان استقرار یک نظام بهتر درعراق درآن کشور باقی بمانند.»

منبع : بنياد انديشه اسلامي