فقر دست مزد بگیران، ارمغانی تازه از لیبرالیسم سرمایه داری

«وال مارت» دارا ی تمام مشخصا ت سر ما یه داری معا صر یعنی استخدا م های موقت، انجماد دستمزد ها ، فقدان هر نوع سابقه کار در مؤسسه، حتی عدم اجا زه هر نوع فعا لیت سند یکا یی و غیره می با شد. «وال ما رت» دیگر تو لید نمی کند و یا تولیدش حداقل ممکن است. تولید عمده آن در جای دیگر و تحت نام های دیگر انجا م می گیرد. این مکانیسمی است که عموّمیت دارد: و آن عبا رت است از احا له تولید هر چه بیشتر به شرکت های دست دوّم وغا لبا خارج ا ز کشور های سرمایه داری پیشرفته، در کشورها یی که هم دستمزد ها وهم خدما ت اجتماعی در سطحی نا زل قرار دارند.
از آغاز سال های ۱۹۸۰ فقر نوظهوری خود را نما یا ن ساخته که ( بیکاران به جای خود) گریبا ن گیر صا حبا ن مشاغل یعنی دستمزد بگیران را نیز گرفته است. .اگر این واقعیت دردناک در آن موقع یعنی در آغا ز پیدایش، پدیده ای کاملاً تازه و بی سا بفه بود، امّا اکنون پس ار گذشت بیش از یک ربع قرن متا سفأنه پا بر جا مانده ، ریشه ای شده و به صورت واقعیتی دردناک درآمده است.
این امر مطمناً با تغییرشکل ودگرگون شدن شرایط استخدام {بازار کار} قابل توضیح است. در گذشته فقر با بیکاری ارتباط مستقیم داشت ولی ا مروزه با آنکه نرخ بیکاری رسمی رو به کاهش دارد ( بحث برای نفی یا اثبا ت این موضوع به جای خود) ولی مع الوصف فقر دایماً درحا ل گسترش است. چرا؟ دلیل آنرا با ید در شرایط تا زه استخد امی جستجو کرد، یعنی نا پایدا ری در استخد ا م – استخد ام کوتاه مد ت به جای استخد ام د ا یمی- کار نیمه وقت، پایین بودن دسمتزد ها ، نبود یا ناچیز بودن مزایا و کمک های اجتما عی. چنین است که فقر صاحبان مشاغل با شد ت رو به افزایش است. وقتی فقر هم بیکاران وهم غیربیکاران را دربرمیگیرد باید گفت که فقر دیگر موجودیت و روندی کاملاً مستقل و ساختاری یا فته است.
اگر آ ما ر گیری ها ی اروپا یی را قبول د اشته با شیم از هر هشت فرانسوی یک نفر فقیر است، زیرا که او در ما ه کمتر از هفتصد و هشتاد و هشت یورو که سر حد خط فقر است دریا فت میکند. پرواضح است این رقم را باید یک شاخص حداقل در نظرگرفت زیرا این طور نیست که با جند یورو اضافی کسی بتوا ند گلیم خود را از آب بیرون بکشد زیرا او با کوچک ترین نوسانی می تواند دچا ر مشکل بشود و قادر نباشد ماه را به آسانی به پایان برسا ند. علاوه براین هم اکنون درفرانسه، از سوی دولت ما فوق لیبرال جدید (آقای سارکوزی)، این بینوا یا ن به همراه اکثریت مردم از همه طرف و به عناوین گوناگون تحت فشا ر قرار گرفته اند و بسیاری از مزایای اجتماعی انان باز پس گرفته شده است. جریا نی که با شد ت ادا مه دارد. هم اکنون زحمتکشان به سوی یک نبرد مرگ و زندگی کشانده می شود.
پدیده دیگری که با ید مورد توجه قرار گیرد، افزایش سود آوری در توزیع نسبت به سود آوری در تولید است . برای روشن شدن مطلب مؤسسه « وال مارت Wal Mart » ، یکی از مؤسسات بزرگ توزیع را در نظر میگیریم. این مؤسسه با یک میلیون وهشت صدهزا ر نفردستمزد بگیر بزرگ ترین شمارکارگرا ن را در استخدام دا رد و درآمد ناخالص سا لیانه اش برابر است با تو لید نا خا لص نروژ.
این شرکت دارا ی تما م مشخصا ت سر ما یه داری معا صر یعنی استخدا م های موقت، انجماد دستمزد ها ، فقدان هر نوع سابقه کار در مؤسسه، حتی عدم اجا زه هر نوع فعا لیت سند یکا یی و غیره می با شد. «وال ما رت» دیگر تو لید نمی کند و یا تولیدش حداقل ممکن است. تولید عمده آن در جای دیگر و تحت نام های دیگر انجا م می گیرد. این مکانیسمی است که عموّمیت دارد: و آن عبا رت است از احا له تولید هر چه بیشتر به شرکت های دست دوّم وغا لبا خارج ا ز کشور های سرمایه داری پیشرفته، در کشورها یی که هم دستمزد ها وهم خدما ت اجتماعی در سطحی نا زل قرار دارند. این موضوع تا آنجا پیشرفت کرد که دیگر تمامی یک کا رخا نه تولیدی از یک کشور صنعتی پشرفته به یک کشور عقب ما نده تر منتقل میشود که نا م آن «نقل مکان» است. «نقل مکان» چنا ن وسعت و دامنه ای پیدا کرده که حتی (لا اقل به ظاهر)با عث نگرانی و ناراحتی برخی از دولتمردان کشور ها ی پیشرفته سرما یه داری اروپا شده است .
یکی از نمو نه های بارز این عا رضه مربوط است به شرکت بزرگ «ایر باس» ، سا زنده هوا پیمای مسافربری به همین نام و رقیب « بویینگ» آمریکا یی که چند کشور اروپا یی در آن مشا رکت دا رند. بر اسا س یک نقشه اعلام شده وهمراه با یک تجد ید سازما ن، پنجاه در صد تولید آن به کشورهای دیگر منتقل میشود. این امر کاهش فوق العا ده تعداد کارمندان را به دنبا ل دا رد.
نظر به این که توجه عمده سرمایه دا ران معطوف به « کاهش بها» و کاهش «هزینه ها» است سیاست اعمال شده در «وال مارت» تمام بخش کا لا های مصرفی یعنی مؤسسا ت بزرگ توزیع، شرکت های زنجیره ای پوشا ک، رستوران های «سرپایی»، حمل نقل، واکنون اتوموبیل را نیز در بر گرفته است . در چنین سیستم نو لیبرالی، بالارفتن اندک قدرت خریدهم بیشترباید محصول کاهش «هزینه تولید» باشد تا افزایش دستمزد ها. و هزینه تولید هم با استفا ده از نیروی کار ارزان و سطح پا یین خد ما ت اجتما عی حاصل می شود. با پیوستن کشورها ی اروپای شرقی که دستمزد ها و خدما ت اجتماعی درآن کشور ها در سطح نازلی قرا ر دارند، به اتحاد یه اروپا، فضا و امکانات منا سبی برای این جا به جایی برای سرمایه داران فراهم آمد.
البته نبا ید تصور کرد که ا ین جا به جا یی فقط به ا رو پا محدود میشود. هر جای دیگری از جها ن که شرایط منا سب با شد مورد نظر سوداگران غارت گر خواهد بود.
در پایا ن باید یا د آور شد که با تها جم و یکه تا زی سرما یه دا ری مبا رزه با آن نیزهر روز شدید تر میشود، شکل می گیرد و هدف مندتر و عمیق تر می شود.در اروپا این امر کاملاً مشهود است .

به نقل از «اومانیته»، نشریه حزب کمونیست فرانسه
برگردان توسط آذین داد

منبع : صدای مردم