حمل و نقل بیمار و مجروح

طرق مختلفی جهت انتقال بیمار از محل حادثه و در میان اشیائی که دور و اطراف او را احاطه کرده اند به آمبولانس و از آنجا به بخش فوریت بیمارستان وجود دارد .
جز در مواقعی که حادثه به صورتی است که جان تکنیسین و بیمار در خطر می باشد، حرکت بیمار بایستی با نظم و ترتیب خاص از روی نقشه و یا کمال حوصله انجام گیرد تا باعث ایجاد خسارات بیشتر بدنی و تشدید ضایعات موجود نگردد. قسمت اعظم تغییر مکان بیمار را انتقال او از روی تخت،‌ کف اطاق یا روی زمین به برانکارد آمبولانس تشکیل می دهد. برانکارد و یا تخته حامل بیمار را بایستی در فاصله هرچه نزدیکتر به بیمار قرار داد تا حرکت او حداقل فاصله را در برگیرد.
● حمل و نقل یک نفره
سه روشی که در زیر شرح داده می شود جهت حمل بیمار در حالیکه خطر جدی جان بیمار و یا تکنیسین را تهدید نموده و احتمال رسیدن کمک نیز وجود نداشته باشد، بسیار مناسب هستند. مثلاً در موردی که پناهگاهی آتش گرفته و یا بیمار در حال بیهوشی است و محل را نیز دود پر نموده و خطر خفگی وجود دارد و باید بیماران را به سرعت از آن محل دور نمود ولی اگر آنقدر وقت و فرصت باقیست تا نیروی کمکی فرا برسد نباید از این روشها استفاده نمود.
در روش اول پشت زینی که در آن بیمار در پشت تکنیسین به حالت تاب خورده قرار می گیرد و قسمت پشت لگن تکنیسین تحمل وزن او را می نماید قرار می گیرد. در روش دوم بیمار به حالت آویزان در پشت تکنیسین قرار می گیرد به طوری که دستهای او روی شانه تکنیسین تکیه دارد؛ و در روش سوم بیمار را از روی تخت روی زمین می لغزانند و بعد روی یک پتو و یا با گرفتن لباسهای او از ساختمان خارج می نمایند. این روش را روش گهواره ای می گویند و در اینجا سر بیمار در بین بازوهای تکنیسین پنهان و محافظ گشته و دستهای تکنیسین در زیر شانه های بیمار به طوری قرار می گیرد که کف دست به بالا نگاه می کند. چنانچه بیمار بایستی پله های ساختمان را نیز طی کند تکنیسین او را به پایین می لغزاند و در حالی که سر به طرف پایین قرار دارد او را هرچه نزدیکتر به سطح پله ها حرکت می دهد.
● بلند نمودن بیمار و حمل او به طریقه مستقیم
این طریقه در اکثر کتابهای کمکهای اولیه شرح داده شده است. چون صرفنظر از تعداد نفراتی که در انجام آن شرکت دارند، حمل بیمار روی دست کار مشکلی است، این روش فقط بایستی در مواقعی به کار رود که کاملاً ضـروری باشـد و فاصله نیز طولانی نباشد .
انتقال بیمار از محل واقعه و قرار دادن او روی برانکارد بایستی حداقل به وسیله دو مرد انجام گیرد. چنانچه دستها را با یکدیگر قفل کنند، قدرت بلند کردن آنها زیادتر می گردد و در ضمن، کنترل بیمار و حرکات به اطراف نیز آسان خواهد بود. قبل از شروع به محل بایستی مطمئن بود که بیمار دارای ضایعه ای در ستون فقرات پشتی و یا گردنی نیست. برای آنکه دستهای دو نفر تکنیسین در پشت بیمار با یکدیگر در تماس کامل درآیند می توان از یک حولــه یا باند سه گوش استفاده نمود.
روش زیر جهت بلند نمودن بیمار به وسیله دو نفر تکنیسین نیز در صورتی که بیمار ضایعه ستون فقرات و شکستگی اندام تحتانی نداشته باشد، متداول و مفید است. یکی از دو نفر سر و شانه های او را در بازوها و دستهای خود حفظ و تحمل می نماید و دومی با یک دست کمربند بیمار و یا توری مخصوصی که دور کمر او پیچیده باشند گرفته و با دست دیگر نیز لبه شلوار و یا یک بند چرمی را که به دور مچ پایش بسته شده باشد می گردد و متفقاً بیمار را از روی زمین بلند می کنند. بلند نمودن و حمل و نقل بیمار به وسیله سه نفر نیز معمول و از سالها پیش بدان عمل می شده است؛ ولی در هر حال حتی با وجود تعداد کمکی بیشتر این روش نمی تواند محافظ خوبی جهت گردن و پشت باشد زیرا دو یا سه و یا حتی چهار نفر که بیماری را روی دستها و بازوهای خود بلند می کنند نمی توانند حرکـــات خود را هـــمزمان با یکـــدیگر انجام دهند.
اگر بیمار روی شکم خوابیده باشد، روش به دست آوردن سه روش تعلیق جهت بلند نمودن او روشی کافی به نظر می رسد؛ زیرا در آن حرکت، قسمتهای مختلف بدن حداقل می باشد ولی ارتفاع بیمار از روی زمین فقط بایستی به اندازه ای باشد که روی برانکارد قرار گیرد.
برای بی حرکتی بیمار می توان از یک پتو که به شکل یقه دور گردن او قرار داده ایم استفاده نماییم این پتو در پشت بیمار قرار داده شده و اگر بیمار به شکل خوابیده باشد یعنی صورت بیـمار به سمت زمین نگاه کند .
● حمل و بلند نمودن بـیمار به طریق مخـصـوص
هر تکنیسین، در دوره خدمت خود مواجه با حالات خاصی از حمل و نقل می گردد که بایستی تغییرات مخصوصی در روشهای معمولی خود داده و وضعیت بیمار را با آن توافق دهـــــد. مثلاً در مواقعی که نمی توان از بلند نموده بیمار به منظور لغزاندن یک تخته فقراتی بزیر او استفاده کنیم باید از روش شرح داده شده یعنی نفرات هر پای خود را در یک طرف بیمــار قرار داده و او را از روی زمین بلند می کنند. بلند نمودن بیمار به وسیله چهار نفر جهت قرار دادن او روی تخته بزرگ حفاظت ستون فقرات روش عالی اسـت. در اکثر موارد لازم است بیمار در همان وضعیتی که از ابتدا قرار گرفته است حمل و نقل شود .
گاهی از اوقات، تکنیسین مجبور است که از صندلی معمولی جهت حمل بیمار استفاده نماید گروه امدادی که با یک بیمار سنگین وزن سر و کار دارند قادر به بلنـد نمودن و نشانیدن او روی صندلی نیستند ملاحظه کنید که در این حالت ساقهای بیمار بلـند شده و پشتی صندلی، ناحیه پشت و لگن او را محافظت می نماید. در این حال بیمار را با دقت بسیار کم کم کشیده و روی صندلی قرار می دهیم سپس دو طرف صندلی و یا جلــــو و پشت آن را گرفته و به حالت نشسته در می آوریم این روش را در مــــورد بیماران بستری نیز می توان به کار بست و همچنین برای حمل بیمار از پله های گردان نیز می توان استفاده نمود. بلند نمودن بیمــــار به وسیله ۵ نفر مرد با یک پتو و در حال کشش در مواقع خواص است پتو را تدریجاً در زیر کشانیده و آن را در امتداد محور طولی بیمار قرار داده و هر دو طرف طولی آن را رو بهم لوله می نماییم و بدین وسیله بیمار را بلند می کنیم.

منبع : گروه کوهنوردی رستاران