پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

زینت اولیاء خدا


زینت اولیاء خدا
حـضــرت علــی بـن الحسیـن، ملقّب به سجّاد و زین العابدین، روز پـنـجم شعبان سال ۳۸ هجری یا ۱۵ جمادی الاولی همان سال، در مدینه دیده به جهان گشود.
امـام سـجّـاد(علـیـه الـسلام) در بدترین زمان از زمان هایی که بر دوران رهـبری اهل بیت گذشت میزیست، چه، او با آغاز اوج انحرافی، معاصر بــــود کــــه پـــس از وفـــات رســـول اکــرم(صلـی اللـه علیـه وآلـه وسلـم) روی داد.
امام(علیه السلام) با همه محنتها و بـلاهـا که در روزگار جدّ بزرگوارش امـیـرالـمـؤمـنـیـن (علیه السلام) آغاز گردیده بود همزمان بود.
او سه سال پیش از شهادت امام علـی(علـیـه الـسـلام)مـتـولّـد گردید، وقـتـی دیـده به جهان گشود، جدّش امـیـرمـؤمـنـان(علـیـه السلام)در خطِّ جـهـادِ جـنـگِ جمل، غرق گرفتاری بـــود و از آن پـــس بـــا پــدرش امــام حـسـیـن(علـیه السلام) در محنت و گرفتاریهای فراوان او شریک بود.
او همه این رنج ها را طی کرد و خــود بــه طــور مـسـتـقـل رویـاروی گرفتاری ها قرار گرفت.
محنت و رنج او وقتی بالا گرفت کــه لشکـریـان یـزیـد در مـدینـه وارد مسجد رسول اللّه شدند و اسب های خـویـش را در مـسجد بستند، یعنی هـمـان جـایـی کـه انتظار آن می رفت مـکـتـب رسـالـت و افکار مکتبی در آنـجـا انـتـشـار یابد، امّا برعکس، آن مـکان مقدّس در عهد آن امام تقوا و فـضـیلـت، بـه دسـت سـپـاه منحرف بـنی امیّه افتاد و آنان ضمن تجاوز به نـوامیس مردم مدینه و کشتار فراوان، بی پروایی را از حدّ گذراندند و حرمت مدفن مقدّس رسول اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم)و مسجدش را هتک نمودند.
امـام سـجّـاد(علیه السلام) برای پیش راندن مسلمانان به سوی نفرت از بـنـی امیّه و افزودن مبارزه جویی با آنان، تلاش های مؤثّری نمود.
و هــر گــاه فــرصـتـی بـه دسـت مــی ا~مــد، مــردم را بــر ضــدّ امـویـان تحریک می کرد.
و بـا احـتـیـاط، بـرنـامه حاکمان منحرف را تحت نظر قرار می داد.
امـام(علیه السلام) برای آگاهی مـردم، اسلـوب دعـا را بـه کار برد، به طــوری کــه دعــاهـای ا~ن حضـرت، رویدادهای عصر او را تفسیر می کند.
صـحیفه سجّادیّه که به زبور آل مـحـمّد مشهور است، اثر بی نظیری اسـت کـه در جـهان اسلام، جز قرآن کـریم و نـهـج الـبـلاغـه، کتابی به این عـظـمـت و ارزش، پـدیـد نـیامده که پـیـوسته مورد توجه بزرگان و علما و مصنّفان باشد.
از دیگر آثار ارزنده به جا مانده از امــــام ســجّــــاد(علــیـــه الــســلام)، مجمـوعه ای تربیتی و اخلاقی است بـه نـام رسـالـه حقـوق کـه امام (علیه الـسـلام) در آن وظــایـف گـونـاگـون انـســان را در بــرابــر خــدا و خـود و دیگران، با بیانی شیوا و گویا بیان کرده اسـت. مجمـوعـه حقوقی که در این رســالــه ذکــر شــده جـمـعـاً ۵۱ حـقّ می باشد.
امام و حکومت
امـام سجّاد(علیه السلام) به این امر آگاه بود که تا وقتی از طرف پایگاه هـای مردمی پشتیبانی نشود، تنها در دسـت گـرفـتـن قـدرت بـرای تـحقّق بـخـشـیـدن بـه عـمل دگرگون سازی اجتماع اسلامی کافی نیست.
پـایـگـاه هـای مـردمی نیز باید به هدف های این قدرت آگاه باشند و به نـظـریّـه هـای او در حـکـومـت ایمان داشـتـه باشند و در راه حمایت از آن حرکت کنند و مواضع آن را برای توده مردم تفسیر نمایند و در برابر تندبادها با استواری و قدرت بایستند.
امـام سـجّـاد(علـیـه الـسلام) این امکانات را نداشت و به علّت آگاهی نــداشـتــن مــردم چـنـیــن شـکـایـت مــــی فــــرمــــود: <پــــروردگـــارا! در پیشـامدهای ناگوار روزگار به ناتوانی خویش نگریستم و درماندگی خود را از جهـت یـاری طلبیـدن از مـردم در بـرابـر کـسـانـی که قصد جنگ با من داشـتـنـد دیـدم و بـه تنهایی خود در برابر بسیاریِ کسانی که با من دشمنی داشـتـنــد، نــظـر کـردم.>امـام(علـیـه السلام)، از جنبه انقلابی، به صورتی کـه مستقیماً عهده دار آن گردد، کناره جـویـی فرمود و به این بسنده کرد که کار قیام را به کسانی واگذارد که در این مورد برپای می خیزند.
بـه طور کلی وضع اجتماعی که هـر امام در آن زیست می کرد، شکل کـار سیاسی او را محدود و مشخّص می ساخت.
پـیـشــوایــان مـعصـوم بـا وجـود تـوطـئـه هـایـی که دشمنان، علیه آنها می نمودند تا آنان را از زمینه حکومت دور سازند، پیوسته مسئولیت خود را در نـگــاه داری مـکـتــب و تـجــربــه اسـلامـی و مصون نگاه داشتن آن از فـرو افـتادن در ورطه انحراف و جدا شـدن از مـبـادی و مـعـیارها و ارزش های آن به گونه ای کامل ایفا می کردند و هر وقت انحراف شدّت می یافت و از خـطـر فروافتادن در ورطه نابودی بیم می داد، پیشوایان(علیهم السلام) بـر ضـدّ آن حـوادث تـدبـیـرهای لازم مـی انـدیـشـیـدنـد، و هـر گـاه تـجربه اسـلامــی و عـقـیــدتـی در تـنـگـنـای مشکلی گرفتار می ا~مد و رهبری های منحرف به حکم بی کفایتی از درمان آن نـاتـوان مـی شـد، امـامـان بـه نشان دادن راه حـــــلّ و حــفــظ امّـــــت از خـطـرهـایی که مردم را تهدید می کرد مبادرت می فرمودند.
منبع : سایت خبری شما


همچنین مشاهده کنید