شیوع عوارض پگ گذاری هیدروکسی آپاتیت در دو نوع پگ پلی کربنات و تیتانیوم

● هدف:
تعیین شیوع انواع عوارض در دو روش پگ گذاری (pegging) هیدروکسی آپاتیت از نوع پلی کربنات و نوع تیتانیوم.
● روش پژوهشی:
مطالعه به روش مجموعه موارد مداخله ای (interventional case series) بر روی اطلاعات موجود در پرونده های بیمارانی که برای آن ها یک نوع پگ (peg) پلی کربنات یا تیتانیوم کارگذاشته شده بود، انجام گردید. بیمارانی که دست کم به مدت ۶ ماه پی گیری شده بودند، وارد مطالعه گردیدند.
● یافته ها:
تعداد ۱۵۳ بیمار شامل ۹۶ مرد (۶۲.۷ درصد) و ۵۷ زن (۳۷.۳ درصد) مورد مطالعه قرار گرفتند. سن متوسط بیماران ۲۷.۷ سال (۵۹-۶ سال) بود. جنس پگ در ۸۸ مورد ۵۷.۵) درصد) پلی کربنات و در ۶۵ مورد (۴۲.۵ درصد) تیتانیوم بود. حداقل یک یا چند عارضه در ۵۹ بیمار (۳۸.۶ درصد از کل) وجود داشت که شامل ۴۱ بیمار در گروه دارای پگ پلی کربنات (۴۶.۶ درصد) و ۱۸ بیمار در گروه دارای پگ تیتانیوم (۲۷.۷ درصد) بودند(p=۰.۰۱۸) . در گروه پلی کربنات ۱۰ نوع عارضه و در گروه تیتانیوم ۵ نوع عارضه ایجاد شده بود. شیوع بافت گرانولیشن، ترشح، رشد بیش از حد ملتحمه(over growth of conjunctiva) و بیرون زدگی پگ (page falling out) در گروه پلی کربنات به ترتیب ۳۵، ۲۳، ۱۳ و ۹.۶ درصد و در گروه تیتانیوم ۱۵، ۵، ۱.۵ و صفر درصد بوده است. سه عارضه آخر به صورت معنی داری در گروه تیتانیوم کم تر از گروه پلی کربنات بوده اند. بافت گرانولیشن، عارضه شایع در هر دو گروه بود. شیوع ۲ یا چند عارضه در گروه پلی کربنات ۲۸.۴) درصد) بیش تر از گروه تیتانیوم (۷.۷ درصد) بوده است(p=۰.۰۳) . خارج کردن پگ برای درمان عوارض، در ۱۱ مورد از ۴۱ بیمار دچار عارضه (۲۶.۸ درصد) در گروه پلی کربنات و در ۲ مورد از ۱۸ بیمار دچار عارضه (۱۱.۱ درصد) و در گروه تیتانیوم انجام شد(p=۰.۰۳) .
● نتیجه گیری:
هر دو نوع پگ (پلی کربنات و تیتانیوم) با عوارضی همراهند که در مورد تیانیوم از میزان و شدت کم تری برخوردار است و نیاز به مداخله جراحی و خارج ساختن پگ برای درمان عوارض، در گروه پگ تیتانیوم کم تر می باشد. به نظر می رسد که پگ تیتانیوم جایگزین مناسبی برای پگ کربنات باشد. پیشنهاد می شود که مطالعاتی در رابطه با پیش گیری و درمان بافت گرانولوما بعد از پگ گذاری انجام شود.

محمد اسحاقی
حسین سالور
محمد ابریشمی
عباس باقری
مریم آل طه

منبع : پایگاه اطلاعات علمی