بررسی نتایج لارنگوسگپی مستقیم بیماران دچار خشونت صدای مزمن طی یک دوره هشت ساله در بیمارستان آیت الله کاشانی اصفهان

خشونت صدای (Hoarseness) شایعترین و مهمترین نشانه اختلال کارکرد حنجره و گاه، تنها نشانه بیماری این عضو است. در تشخیص افتراقی هر حالت مزمنی که حنجره را درگیر کند یک پروسه نئوپلاستیک باید مد نظر باشد و به همین دلیل نیاز به اندوسکپی و بیوپسی برای رد کردن کارسینوما می باشد. این مطالعه توصیفی، به صورت مقطعی افرادی که از فروردین ۱۳۷۰ تا آذر ماه ۱۳۷۸ به علت خشونت صدای مزمن در بیمارستان آیت الله کاشانی اصفهانی تحت عمل لارنگوسکپی مستقیم قرار گرفته اند انجام شد. انتخاب نمونه به صورت سرشماری از پرونده های موجود در بایگانی بیمارستان صورت گرفت. مواردی که لارنگوسکپی مستقیم به دلیلی غیر از خشونت صدای مزمن مثل جسم خارجی، تروما،‌ و .... صورت گرفته و یا پرونده ناقص بود از مطالعه خارج شدند. کلا از ۴۰۸ بیمار مورد بررسی، ۴۵ پرونده به دلایل مذکور از مطالعه خارج گردید و بررسی روی ۳۶۳ پرونده ادامه یافت. میانگین سنی افراد مورد بررسی ۴۶.۶ سال، انحراف معیار ۱۸.۹ و فراوانترین مراجعه در گروه سنی ۴۰ - ۳۱ سال بود.‌ ۶۷.۲% بیماران مرد بودند. در ۶۳.۹% از کل بیماران فقط با لارنگوسکپی مستقیم تشخیص قطعی مسجل شده و ۳۶.۱% موارد بدون درگیری، ۹.۶%‌ فلج طناب صوتی حقیقی ، ۲۰.۱ % تومر و ۳۳.۴ التهاب داشتند. دست کم ۲۰% موارد بررسی شده به تشخیص قطعی تومر رسیده اند که درصد بالایی است. این تعداد نیازمند اقدامات سریع تشخیصی و درمانی هستند و هدف ما از این لارنگوسکپی مستقیم در افرادی که خشونت صدای مزمن دارند نیز تشخیص زودرس و درمان این گروه می باشد.

سیدمجتبی ابطحی
سیدمصطفی هاشمی
مهرداد رقاع

منبع : پایگاه اطلاعات علمی