برآورد امید زندگی سالم مردم ایران در سال ۱۳۸۲

● مقدمه:
امید زندگی سالم برای هر کشوری در مطالعات جهانی و ملی قابل برآورد است که داده ها و روش های مورد استفاده و در نتیجه مقدار برآوردها در این دو گروه مطالعات الزاما به طور کامل یکسان نیستند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف برآورد امید زندگی سالم جمعیت ایران برای اولین بار با استفاده از داده ها و روش های مورد استفاده در سطح مطالعات ملی انجام شد.
● روش کار:
جهت برآورد امید زندگی در ۲۳ استان، از ۲۸ استان کشور (در سال ۱۳۸۲)، از موارد مرگ ثبت شده ۲۳ استان، استفاده شد. برای جمعیت ۲۳ استان از اطلاعات وزارت بهداشت استفاده شد و توزیع آن مشابه با نتایج مطالعه جمعیت و سلامت سال ۱۳۷۹ و همچنین بر اساس پیشبرد جمعیت از سرشماری ۱۳۷۵ در نظر گرفته شد. امید زندگی به روش مستقیم برآورد شد. سال های زیسته با ناتوانی از روی شیوع بیماری ها و وزن های ناتوانی آنها محاسبه و در روش سولیوان برای برآورد امید زندگی سالم استفاده شد.
● یافته ها:
امید زندگی سالم در بدو تولد برای کل جمعیت ۶۲.۱۳ سال (حدود اطمینان ۹۵%: ۶۱.۰۲ تا ۶۳.۱۶ سال)، برای مردان ۶۱.۵۵ سال (۶۰.۶۱ تا ۶۲.۵۰) و برای زنان ۶۲.۷۹ سال (۶۱.۸۴ تا ۶۳.۷۱) بود.
● نتیجه گیری:
برآورد ملی امید زندگی سالم ۴.۵ سال بزرگ تر از برآورد مشابه بر مبنای مدل توسط سازمان جهانی بهداشت می باشد. علت، تفاوت در روش های مستقیم و غیر مستقیم برای برآورد میزان های اختصاصی مرگ و در نتیجه برآورد امید زندگی، و نیز تفاوت در روش های مورد استفاده در مطالعات ملی و جهانی بار بیماری ها برای برآورد بار ناتوانی است.

فرشاد پورملک
فرید ابوالحسنی
محسن نقوی
کاظم محمد
سیدرضا مجدزاده
کورش هلاکویی نایینی
اکبر فتوحی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی